دعای امیرالمومنین(ع) برای بارش باران و نجات از خشکسالی

«شیعه نیوز»: خشکسالی یکی از موقعیت‌هایی است که انسان کاملا در برابر آن درمانده می‌شود و خواندن دعای باران می‌تواند یکی از بهترین راه‌ها برای نجات از آن باشد.

دعای باران امام علی (ع) در خطبه ۱۴۳ نهج البلاغه آمده است:

اللَّهُمَّ إِنَّا خَرَجْنَا إِلَیْکَ مِنْ تَحْتِ الْأَسْتَارِ وَ الْأَکْنَانِ
بار خدایا! ما از خانه‌ها و از زیرپوشش‌ها و سقف‌ها
وَ بَعْدَ عَجِیجِ الْبَهَائِمِ وَ الْوِلْدَانِ
پس از شنیدن ناله حیوانات و صداى دلخراش کودکان، بیرون آمدیم
رَاغِبِینَ فِی رَحْمَتِکَ وَ رَاجِینَ فَضْلَ نِعْمَتِکَ
در حالى که اشتیاق به رحمت، و امید به فضل و نعمت تو
وَ خَائِفِینَ مِنْ عَذَابِکَ وَ نِقْمَتِکَ.
و ترس از عذاب و کیفرت داریم.
اللَّهُمَّ فَاسْقِنَا غَیْثَکَ وَ لَا تَجْعَلْنَا مِنَ الْقَانِطِینَ
بار خدایا! بارانت را بر ما فرو فرست، ما را سیراب کن و از درگاهت مأیوس برمگردان
وَ لَا تُهْلِکْنَا بِالسِّنِینَ
با خشکسالى و قحطى ما را هلاک مکن
وَ لَا تُؤَاخِذْنَا بِمَا فَعَلَ السُّفَهَاءُ مِنَّا
و به اعمال ناشایسته اى که بى خردانِ ما انجام داده اند ما را مؤاخذه مفرما
یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.
اى مهربانترین مهربانان.
اللَّهُمَّ إِنَّا خَرَجْنَا إِلَیْکَ نَشْکُو إِلَیْکَ مَا لَا یَخْفَى عَلَیْکَ
خداوندا! ما به سوى تو آمده ایم تا از چیزى شکایت به درگاهت آوریم که از تو پنهان نیست
حِینَ أَلْجَأَتْنَا الْمَضَایِقُ الْوَعْرَةُ
هنگامى که مشکلات طاقت فرسا ما را به درگاه تو فرستاده
وَ أَجَاءَتْنَا الْمَقَاحِطُ الْمُجْدِبَةُ
و خشکسالى و قحطى به ناچار ما را به این جا آورده
وَ أَعْیَتْنَا الْمَطَالِبُ الْمُتَعَسِّرَةُ
نیاز‌ها فوق العاده ما را خسته کرده
وَ تَلَاحَمَتْ عَلَیْنَا الْفِتَنُ [الْمَسْتَصْعَبَةُ]الْمُسْتَصْعِبَةُ.
و فتنه هاى سخت پى درپى دامان ما را گرفته است.
اللَّهُمَّ إِنَّا نَسْأَلُکَ أَلَّا تَرُدَّنَا خَائِبِینَ
خداوندا! از تو مى خواهیم که ما را نومید برنگردانى
وَ لَا تَقْلِبَنَا وَاجِمِینَ وَ لَا تُخَاطِبَنَا بِذُنُوبِنَا
و با حزن و اندوه بازگشت ندهى و ما را به گناهانمان مؤاخذه نکنی
وَ لَا تُقَایِسَنَا بِأَعْمَالِنَا.
و به مقتضاى اعمالمان با ما رفتار کنی.
اللَّهُمَّ انْشُرْ عَلَیْنَا غَیْثَکَ وَ بَرَکَتَکَ وَ رِزْقَکَ وَ رَحْمَتَکَ
بار خدایا! باران و برکات و رزق و رحمتت را بر ما بگستران
وَ اسْقِنَا سُقْیَا نَاقِعَةً مُرْوِیَةً مُعْشِبَةً
بارانى بر ما بفرست نافع و سودمند و بارور کننده
تُنْبِتُ بِهَا مَا قَدْ فَاتَ وَ تُحْیِی بِهَا مَا قَدْ مَاتَ
که آنچه را خشک شده با آن برویانى و آنچه را مرده، زنده کنى
نَافِعَةَ الْحَیَا کَثِیرَةَ الْمُجْتَنَى تُرْوِی بِهَا الْقِیعَانَ
آبى بسیار پر منفعت، پربار که تپه‌ها و کوه‌ها را با آن سیراب نمایى
وَ تُسِیلُ الْبُطْنَانَ وَ تَسْتَوْرِقُ الْأَشْجَارَ
رودخانه‌ها را به راه اندازى و درختان را پر برگ سازى
وَ تُرْخِصُ الْأَسْعَارَ إِنَّکَ عَلَى مَا تَشَاءُ قَدِیرٌ.
و قیمت‌ها را با آن پایین آورى به راستی که تو به هر چه اراده کنى توانا هستى.

علاوه بر خطبه ۱۴۳، خطبه ۱۱۵ نهج البلاغه هم درباره دعای باران امام علی (ع) است:

اللَّهُمَّ قَدِ انْصَاحَتْ جِبَالُنَا
بارالها! کوههاى ما از بى آبى از هم شکافته
وَ اغْبَرَّتْ أَرْضُنَا
و زمین ما پر غبار و خشک و خالى از گیاه شده
وَ هَامَتْ دَوَابُّنَا وَ تَحَیَّرَتْ فِی مَرَابِضِهَا
و چهارپایان ما سخت تشنه شده و در آغل هاى خویش سرگردانند
وَ عَجَّتْ عَجِیجَ الثَّکَالَى عَلَى أَوْلَادِهَا
و همچون مادران فرزند مرده، ناله سر داده
وَ مَلَّتِ التَّرَدُّدَ فِی مَرَاتِعِهَا وَ الْحَنِینَ إِلَى مَوَارِدِهَا
و از رفت و آمد زیاد به چراگاه‌ها و روى آوردن به آبگاه‌ها (و نیافتن آب و علف) خسته شده اند.
اللَّهُمَّ فَارْحَمْ أَنِینَ الْآنَّةِ وَ حَنِینَ الْحَانَّةِ
بارخدایا! به ناله گوسفندان، و فریاد سوزناک شتران ما، رحم فرما
اللَّهُمَّ فَارْحَمْ حَیْرَتَهَا فِی مَذَاهِبِهَا وَ أَنِینَهَا فِی مَوَالِجِهَا
بارالها! به سرگردانى آن‌ها در راه‌ها (از شدت گرسنگى و عطش) و ناله هاشان در آغل‌ها ترحم فرما
اللَّهُمَّ خَرَجْنَا إِلَیْکَ حِینَ اعْتَکَرَتْ عَلَیْنَا حَدَابِیرُ السِّنِینَ
خداوند! هنگامى به سوى تو بیرون آمدیم که خشکسالى هاى پى در پى بر ما هجوم آورده
وَ أَخْلَفَتْنَا مَخَایِلُ الْجُودِ
و ابرهاى پر باران به ما پشت کرده است
فَکُنْتَ الرَّجَاءَ لِلْمُبْتَئِسِ وَ الْبَلَاغَ لِلْمُلْتَمِسِ
تو مایه امید هر بیچاره و حلاّل مشکلات هر طلب کننده اى
نَدْعُوکَ حِینَ قَنَطَ الْأَنَامُ
تو را مى خوانیم در این هنگام که یأس و نومیدى بر مردم چیره شده
وَ مُنِعَ الْغَمَامُ وَ هَلَکَ السَّوَامُ
و ابر‌ها از باریدن بازداشته شده اند و حیوانات بیابان رو به هلاکت مى روند
أَلَّا تُؤَاخِذَنَا بِأَعْمَالِنَا وَ لَا تَأْخُذَنَا بِذُنُوبِنَا
که ما را به اعمالمان مؤاخذه نکنى، و به گناهانمان مگیرى
وَ انْشُرْ عَلَیْنَا رَحْمَتَکَ بِالسَّحَابِ الْمُنْبَعِقِ وَ الرَّبِیعِ الْمُغْدِقِ
و (بارالها!) رحمتت را به وسیله ابرهاى پرباران و بهار پر آب و گیاه
وَ النَّبَاتِ الْمُونِقِ
و گیاهان سرسبز و پر طراوت بر ما بگستران
سَحّاً وَابِلًا تُحْیِی بِهِ مَا قَدْ مَاتَ
بارانى دانه درشت بر ما نازل کن آن چنان که زمینهاى مرده را با آن زنده کنى
وَ تَرُدُّ بِهِ مَا قَدْ فَاتَ.
و آنچه را از دست رفته به ما بازگردانى.

انتهای پیام