۰

درچه صورت ادعای شرفیابی به خدمت امام عصر(عج) در غیبت کبری صحیح است؟

کد خبر: ۲۳۸۱۷۱
۰۹:۳۳ - ۱۸ شهريور ۱۳۹۹

به گزارش «شیعه نیوز»، آیت الله صافی گلپایگانی گفتاری درباره شرفیابی به حضور حضرت مهدی (ع) بیان کرده است.

 متن گفتار مطرح شده بدین شرح است:

چنان‌که می‎دانیم اشخاص جلیل‌القدر و مورد وثوق و اعتماد، در حکایات بسیاری که از حد تواتر هم گذشته است، تشرّف بسیاری را به فیض حضور انور حضرت مهدی (ع) نقل نموده‎اندکه با سندهای معتبر، در کتاب‎های مشهور ثبت و ضبط است. در همین عصر خودمان نیز برخی به این سعادت عظمی نایل گردیده‎اند، بااینکه در توقیع صادر به نام جناب علی بن محمد سمری نایب چهارم از «نوّاب اربعه» در عصر غیبت صغری، اعلام شده است که: «وَقَعَتِ الْغَیْبَهُ التّامَّهُ فَلا ظُهُورَ إِلَّا بَعْدَ إِذْنِ اللهِ تَعَالَى ذِکْرُهُ … وَسَیَأتِی مِنْ شِیعَتِی مَنْ یَدَّعِی الْمُشَاهَدَهَ؛ أَلَا فَمَنْ ادَّعَی المُشَاهَدَهَ قَبْلَ خُرُوجِ السُّفْیَانِی وَالصَّیْحَهِ فَهُوَ کَذّابٌ مُفْتَر …»؛[۱] «غیبت کامل آغاز شده و هرکس پیش از «خروج سفیانی» و «صیحه آسمانی» ادّعای مشاهده نماید، کذّاب و مفتری است». بنابراین چون آن حکایات به‌هیچ‌وجه قابل خدشه نیست، این توقیع را چگونه باید تفسیر کرد؟

این توقیع، اعلام پایان‌یافتن «غیبت صغری» و شروع «غیبت کبری» است

که در آن به جناب علی‌ بن ‌محمد سمری رحمه‌الله امر شده است که به احدی وصیّت ننماید که بعد از او قائم‌مقام او و نایب خاصّ باشد.

و نیز اعلام صریح بطلان ادّعای افرادی است که در غیبت کبری، ادّعای نیابت و سفارت خاصّه و وساطت بین امام (ع) و مردم می‌نمایند.

بنابراین، چنان‌که بعضی بزرگان هم فرموده‌اند، ممکن است مراد از اینکه «مدّعی مشاهده» کذّاب و مفتری خوانده شده است، کسانی باشند که ادّعای نیابت کنند و بخواهند با دعوی مشاهده و شرفیابی، خود را واسطه بین امام (ع) و مردم معرّفی نمایند؛ و همین حکایات و وقوع تشرف اشخاص به خدمت آن حضرت هم، قرینه و دلیل است بر اینکه در این توقیع، نفی مطلق مشاهده و شرفیابی مراد نیست، بلکه مقصود، نفی ادّعایی است که دلیل بر تعیین شخص خاصّی به نیابت باشد.

و ممکن است مراد از توقیع مذکور، نفی ادّعای اختیاری‌بودن مشاهده و ارتباط باشد؛ یعنی اگر کسی مشاهده و ارتباط را به اختیار خود ادّعا کند، به این صورت که هر وقت بخواهد خدمت امام (ع) شرفیاب می‌شود، یا ارتباط پیدا می‌کند، کذّاب و مُفتری است و این ادّعا از احدی در غیبت کبری پذیرفته نیست، یا اینکه چنین کسی که این سمت را به‌راستی داشته باشد، پیدا نخواهد شد؛ و اگر هم کسی آن را دارا باشد، از دیگران مکتوم می‎دارد و به کسی اظهار و افشا نمی‌نماید.

علاوه‌براین، پیرامون این توقیع، توضیحات دیگری نیز علمای اعلام داده‎اند و در کتاب‎هایی مثل جنه‌المأوى اثر مرحوم محدّث نوری نقل شده است.

اجمالاً با این توقیع، در آن‌همه حکایات و وقایع مشهور و متواتر نمی‌توان خدشه نمود و برحسب سند نیز ترجیح با این حکایات است.

اگر خواننده عزیز، خود به کتاب‎هایی مثل نجم‎الثاقب رجوع نماید، می‎بیند که در این حکایات، وقایعی است که هرگز شخص عاقل در صحّت آنها نمی‌تواند شکّ کند.

بنابراین، هم شرفیابی اشخاص به حضور آن حضرت، ثابت است و هم کذب و بطلان ادّعای کسانی که در غیبت کبری ادّعای سفارت و نیابت خاصّه و وساطت بین آن حضرت و مردم را می‌نمایند، معلوم است.

[۱]. ر.ک: صدوق، کمال‌الدین، ص۵۱۶؛ طبرسی، تاج‌الموالید، ص۶۹؛ طبرسی، الاحتجاج، ج۲، ص۲۹۷؛ ابن‌حمزه طوسی، الثاقب فی المناقب، ص۶۰۳؛ قطب راوندی، الخرائج و الجرائح، ج۳، ص۱۱۲۹؛ مجلسی، بحارالانوار، ج۵۱، ص۳۶۱؛ ج۵۲، ص۱۵۱؛ ج۵۳، ص۳۱۸؛ منتخب‌الاثر، تألیف نگارنده، ج۳، ص۴۱۸.

ارسال نظرات
نظرات حاوی عبارات توهین آمیز منتشر نخواهد شد
نام:
ایمیل:
* نظر: