۰

از چه زمانی پیامبر اسلام( صلی الله علیه و آله و سلم ) به «یس» و «طه» نام گرفت؟

پیامبر اسلام( صلی الله علیه و آله و سلم ) در میان مردم به «یس» و «طه» مشهور نبودند تا بگوییم از چه زمانی به این دو اسم نام گرفته است، بلکه در ابتدای بعضی از سوره‌ها حروفی به صورت رمزی آمده که مفسران - با توجه به روایات - این دو اسم را به نام پیامبر اسلام( صلی الله علیه و آله و سلم ) تفسیر کرده‌اند و بر اثر گذشت زمان، تدریجاً به صورت «اسم خاص» براى آن‌حضرت در آمده‌اند.
کد خبر: ۲۰۶۵۴۳
۰۷:۱۹ - ۱۷ آذر ۱۳۹۸

شیعه نیوز:
پاسخ اجمالی
پیامبر اسلام( صلی الله علیه و آله و سلم ) در میان مردم به «یس» و «طه» مشهور نبودند تا بگوییم از چه زمانی به این دو اسم نام گرفته است، بلکه در ابتدای بعضی از سوره‌ها حروفی به صورت رمزی آمده که مفسران - با توجه به روایات - این دو اسم را به نام پیامبر اسلام( صلی الله علیه و آله و سلم ) تفسیر کرده‌اند و بر اثر گذشت زمان، تدریجاً به صورت «اسم خاص» براى آن‌حضرت در آمده‌اند.
1. «یس»: این کلمه مرکب از «یا» (حرف ندا) و «سین»؛ یعنى شخص پیامبر اسلام است، و به این ترتیب پیامبر( صلی الله علیه و آله و سلم ) را براى بیان مطالب بعد مخاطب می‌سازد.[1]
در احادیث مختلفى نیز آمده است که این کلمه یکى از نام‌هاى پیغمبر اسلام است؛ زیرا در این آیات روى سخن تنها به پیامبر( صلی الله علیه و آله و سلم ) است؛ لذا در روایتى امام صادق( علیه السلام ) می‌فرماید: «یس، نام رسول خدا( صلی الله علیه و آله و سلم ) است و دلیلش این است که بعد از آن می‌فرماید: تو از مرسلین و بر صراط مستقیم هستى».[2]
محمد حنفیه گفته است: معنای «یس»، «یا محمد» است. بعضى دیگر گفته‌اند: معنایش «یا سید الاوّلین و الآخرین» است.[3]
2. «طه»: امام صادق ( علیه السلام ) می‌فرماید: «طه، از اسامى پیامبر است و معناى آن "یا طالب الحقّ، الهادى الیه" (اى کسى که طالب حقى، و هدایت کننده به سوى آنى) است».[4]
«طه»، مرکب از دو حرف رمزى است؛ «طا» اشاره به «طالب الحقّ» و «ها» اشاره به «هادى الیه» می‌باشد. این کلمه مانند «یس» بر اثر گذشت زمان، تدریجاً به صورت «اسم خاص» براى پیامبر اسلام ( صلی الله علیه و آله و سلم ) در آمده است، تا آن‌جا که آل پیامبر( صلی الله علیه و آله و سلم ) را نیز «آل طه» می‌گویند، و از حضرت مهدى(عج) در دعاى ندبه «یابن طه» تعبیر شده است.

[1]. مکارم شیرازى ناصر، تفسیر نمونه، ج 18، ص 315، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ اول، 1374ش.
[2]. قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، ج ‏2، ص 211، قم، دار الکتاب، چاپ سوم، 1404ق.
[3]. طبرسى فضل بن حسن، مجمع البیان فى تفسیر القرآن، ج 8، ص 650، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، 1372ش.
[4]. شیخ صدوق، معانی الاخبار، قم، ص 22، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، 1403ق.

 

T

ارسال نظرات
نظرات حاوی عبارات توهین آمیز منتشر نخواهد شد
نام:
ایمیل:
* نظر: