۰

پدر حضرت موسی( علیه السلام ) و نیز حضرت مریم( علیه السلام ) «عمران» نام داشتند. این نام، در زبان عربی و عبری به چه معنا است؟

عُمران (به ضمّ عین) در زبان عربی از ریشه‌ی «ع م ر» به معنای آبادی و آبادانی، نقیض خرابی است. اما «عِمران» (به کسر عین) یک کلمه‌ی عبری و نام شخصی به نام «عَمرام» است که حرف میم آن در زبان عربى به «ن» تبدیل شده است.
کد خبر: ۲۰۲۰۰۱
۰۷:۴۶ - ۱۴ آبان ۱۳۹۸

شیعه نیوز:
پاسخ اجمالی

عُمران (به ضمّ عین) در زبان عربی از ریشه‌ی «ع م ر» به معنای آبادی و آبادانی،[1] نقیض خرابی است.[2] اما «عِمران» (به کسر عین) یک کلمه‌ی عبری و نام شخصی به نام «عَمرام» است که حرف میم آن در زبان عربى به «ن» تبدیل شده است؛[3] همان‌طور که در قرآن کریم آمده است: «وَ مَرْیَمَ ابْنَتَ‏ عِمْرانَ‏ الَّتِی أَحْصَنَتْ فَرْجَها فَنَفَخْنا فِیهِ مِنْ رُوحِنا...»؛[4] و [نیز] مریم دختر عمران [را مثل زده است] که دامان خود را پاک نگه داشت و در نتیجه از روح خود در او دمیدیم.

در تورات آمده: «پسران قَهات اینها بودند: عَمرام، یصهار، حبرون و عُزِّی ئیل .هارون، موسی و مریم فرزندان عمرام بودند».[5]

کلمه‌ی «عَمرام»، مرکب است از:

الف. «عم» یعنى قوم [و «عمى» یعنى قوم من[6]‏] و در این مورد هم مقصود از «عم» قوم است.

ب. «رام»؛ یعنى خدا و یا مرتفع که «رامه» و «راموت» هم افاده‌ی بلندى می‌کند.[7] بنابر این، معناى کلمه عمرام؛ قوم خدا، یا قوم بلند مرتبه است.[8]

[1]. عمید، حسن، فرهنگ فارسی، ص 764، انتشارات راه رشد، تهران، چاپ اول، 1389ش.

[2]. حمیرى، نشوان بن سعید، شمس العلوم، محقق و مصحح: اریانى، مطهر بن على، عبدالله، یوسف محمد، عمرى، حسین بن عبدالله، ج 7، ص 4765، دار الفکر،‏ دمشق، چاپ اول، 1420ق؛ راغب اصفهانى، حسین بن محمد، مفردات ألفاظ القرآن، تحقیق: داودی، صفوان عدنان، ص 586، دار القلم‏، بیروت، چاپ اول، 1412ق.

[3]. ابن عاشور، محمد بن طاهر، التحریر و التنویر، ج 3، ص 84، بی‌نا، بی‌جا، بی‌تا؛ مصطفوى، حسن، التحقیق فى کلمات القرآن الکریم، ج 8، ص 222، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، تهران، 1360ش.

[4]. تحریم، 12.

[5]. تواریخ ایام؛ 6: 2 - 3.

[6]. هاکس، جیمز، قاموس کتاب مقدس، ص 621، انتشارات اساطیر، تهران، چاپ اول، 1377ش.

[7]. همان، ص 406 – 407.

[8]. لغت نامه دهخدا، واژه‌ی «عمرام»؛ بلاغی، سید عبد الحجت، حجة التفاسیر و بلاغ الإکسیر، ج 1، مقدمه، ص 259، انتشارات حکمت، قم، 1386ق.

آیات مرتبط

سوره آل عمران (33) : إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَىٰ آدَمَ وَنُوحًا وَآلَ إِبْرَاهِيمَ وَآلَ عِمْرَانَ عَلَى الْعَالَمِينَ
سوره آل عمران (35) : إِذْ قَالَتِ امْرَأَتُ عِمْرَانَ رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ مَا فِي بَطْنِي مُحَرَّرًا فَتَقَبَّلْ مِنِّي ۖ إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ
سوره التحريم (12) : وَمَرْيَمَ ابْنَتَ عِمْرَانَ الَّتِي أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِيهِ مِنْ رُوحِنَا وَصَدَّقَتْ بِكَلِمَاتِ رَبِّهَا وَكُتُبِهِ وَكَانَتْ مِنَ الْقَانِتِينَ

 

 

T

ارسال نظرات
نظرات حاوی عبارات توهین آمیز منتشر نخواهد شد
نام:
ایمیل:
* نظر: