آیا لازم است زن و شوهر از تمام اسرار گذشته یکدیگر با خبر شوند؟

به گزارش «شيعه نيوز»،  آیت‌الله العظمی صافی به پرسشی درباره حقوق متقابل زن وشوهر پاسخ گفته است

متن پرسش مطرح شده وپاسخ این مرجع تقلید شیعیان بدین شرح است:

من دانشجوی رشته کاردانی حسابداری هستم. به رشته طرّاحی علاقه وافر دارم. جدیداً به عقد آقایی درآمده‎ام. سؤال من این است آیا ایشان حقّ دارد بر تمام امور من، نظارت و کنترل داشته باشد، یا فقط در مواردی خاصّ؟ موقعیّتی در دانشکده پیش آمده که من می‎توانم طرّاحی را ادامه دهم. ایشان این کلاس را برای من ممنوع کرده‎اند. آیا من می‎توانم باز هم به دنبال این رشته بروم یا نه؟ از این موارد زیاد در زندگی ما پیش می‎آید. می‎خواستم بدانم با وجود اینکه هنوز در خانه پدرم هستم، مسئولیت من به گردن پدرم است یا همسرم؟ درضمن، آیا گذشته من ربطی به او دارد و باید هرچه بوده را به او بگویم؟ ما هر دو می‎خواهیم براساس قوانین شرعی و اسلامی پیش برویم. درضمن ایشان جوانی پاک و سالم از هر نظر هستند و من ایشان را هدیه‎ای از جانب خدا می‎دانم.

نامه شما رسید، در جواب شما عرض می‎کنم:

یکی از آیات بزرگ الهی و شگفتی‌ها و ظرافت‌هایی که در عالم

آفرینش، به‌خصوص انسان، تماشایی و عبرت‎انگیز و بینش‌آفرین است، زوجیّت و همسر و همدم و انیس و مونس‌بودن زن و مرد با یکدیگر است، که واقعاً الآن که این نوشته را می‎نویسم، واژه‎ای که تعبیر از این زوجیّت و با هم‌شدن و باهم بودن و یکی‌شدن این دو جنس را بنماید، ندارم.

قرآن مجید می‎فرماید:
﴿هُنَّ لِبَاسٌ لَکُمْ وَ اَنْتُمْ لِبَاسٌ لَهُنَّ﴾.[۱]

بانوان برای شوهران لباس، و شوهران برای ایشان لباس می‎باشند.

و در آیه دیگر، پیرامون این رابطه می‎فرماید:
﴿وَ مِنْ آیَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُمْ مِنْ أَنْفُسِکُمْ أَزْواجَاً لِتَسْکُنُوا اِلَیْهَا وَ جَعَلَ بَیْنَکُمْ مَوَدَّهً وَ رَحْمَهً﴾؛[۲]

یعنی همدم، مونس، غمخوار، متّحد، مشترک المنافع و موافق، همدل، نه معارض و نه جدا از هم و نه مستقلّ از هم، بلکه متّحد، اتّحادی که بین هیچ دو نفری برقرار نمی‎شود.

حقیقت زوجیّت این معانی مقدّس و آرام‎بخش است. این است که از دو جنس مخالف یک واحدِ به تمام معنا موافق، ساخته می‎شود، و اسلام به این جهت، به ازدواج و تقویت و تکمیل،

بسیار اهمّیّت داده است، و در اکثریت زنان و شوهران مسلمان، این روحیه، و این تجلّی و یگانگی و اتّحاد را، اگرچه بالطّبع فراهم است، فراهم‎تر می‎سازد، و اهتمام بر این است که بنیاد قویم و مستحکم، از آسیب و تعرّض مصون بماند، و زن و مرد در دل به آن وفادار باشند.

[۱]. «آنها لباس شما هستند و شما لباس آنها هستید (هر دو زینت هم، و سبب حفظ یکدیگرید)». بقره، ۱۸۷.

[۲]. «و از نشانه‌های خداوند این است که از خودتان همسرانی برایتان آفرید تا مایه آرامش شما شوند و میان شما دوستی و مهربانی قرار داد». روم، ۲۱.

* نمونه خانواده اسلامی

حقیر در همین زندگی خود، زنان و مردانی را دیده‎ام که در این جهتِ باهم شدن و از هم‌بودن، نمونه بودند و چنان بودند که گویی هر یک از راز دل دیگری خبر داشت، و همان را انجام می‎داد، و همان را می‎گفت که دیگری می‎گفت؛ شخصیّتشان در هم ذوب شده بود، اگر او در بیرون خانه بود، و دیگری در درون خانه، هر دو با هم بودند، و در رنج و غم و شادی و گشایش، شریک یکدیگر بودند. نه این خود را از او طلبکار می‎دانست، و نه او به این ادّعایی داشت.

این مردسالاری تحمیلی، که در زمان ما مبارزه با آن را مطرح می‎نمایند، و از آن برای جداکردن زن از شوهر، و آنها را دو واحد، در مقابل هم قرار دادن استفاده می‎کنند، اصلاً وجود نداشت؛ و اخلاق اسلامی در محیط خانه، و بر روابط با هم حاکم بوده است.

غرض از این بیانات این است که شما برحسب آنچه نوشته‎اید،

همسرِ از هر جهت پاک و سالم دارید، که او را هدیه‎ای از طرف خدا می‎شمارید، مسأله غیر قابل حلّ، بین خودتان نخواهید داشت؛ این صفا و وفا و خوش‌بینی که به هم دارید، همه امور را بر وفق دلخواه قرار می‎دهد، شما خاطرخواه او، و او هم خاطرخواه شما خواهد بود.
* قانون شرع حافظ نظام خانواده

البتّه در نظامات شرعی، برای اینکه اگر در بین زن‌ها و شوهرها، افرادی پیدا شدند که به‌واسطه بعضی جهات و عذرهای ناصحیح یا بهانه‎های غلط به این اتّحاد و یگانگی نرسیدند، قانون بر آنها حاکم شود و آنها را منظّم سازد، برای هر یک از زن و شوهر نسبت به هم حقوقی مقرّر شده است که برحسب آن، نظام خانواده و زوجیّت باز هم محفوظ بماند و در سایه این حقوق و قانون با هم همزیستی داشته باشند؛ برحسب این حقوق، هیچ زن و مردی موظّف نیستند که از گذشته‎های خوب و بد و سوابق زندگی خود یکدیگر را مطّلع سازند، باید هرچه می‎گویند و عمل می‎کنند، همه موجب قوّت اتّحاد و خوش‎بینی آنها به یکدیگر باشد.
* مراعات حقوق متقابل

مسأله اینکه تا در خانه پدر هستید باید چگونه باشید، این جزئیات را با توافق با هم و ملاحظه خیر و صلاح یکدیگر، درحالی‌که یک

واحد هستید، حلّ نمایید؛ نه او جمود بر حقّی که دارد، داشته باشد، و نه شما در موضوعی که در بین است، اصرار کنید.

مرد باید دستور:
«اَلْـمُؤْمِنُ یَأْکُلُ بِشَهْوَهِ أَهْلِهِ وَالْـمُنَافِقُ یَأْکُلُ أَهْلُهُ بِشَهْوَتِهِ»؛[۱]

را در رابطه با زن رعایت کند. زن هم باید خود را موظّف بداند که اخلاقاً و حقّاً و شرعاً، رضایت شوهر را فراهم نماید.

امّید است با این توضیحات، این روابط گرمی که بین شما و همسرتان بحمدالله برقرار است، بیش‌ازپیش گرم‌تر شود، و زندگی سعادتمندانه و خوب‌تر و خوب‌تر را در پیش روی داشته باشید.

أَلَّفَ اللهُ بَیْنَکُمَا وَطَیِّبَ اللهُ نَسْلَکُمَا.[۲]

[۱]. «مؤمن طعامی را می خورد که خانواده‌اش می‌خواهند و منافق خانواده‌اش را مجبور به خوردن غذای دلخواه خود می‌کند». کلینی، الکافی، ج۴، ص۱۲، باب کفایه العیال والتوسّع علیهِم، ح ۶.‏

[۲]. خداوند میان شما انس و الفت و مهربانی برقرار کند و نسل و فرزندان شما را پاکیزه گرداند.

انتخاب شفقنا از کتاب حدیث خوبان/حضرت آیت الله صافی