داعش چگونه سیاست زمین سوخته را پیاده می کند؟

به گزارش «شیعه نیوز»، فارین پالسی نوشت: گروه های داعشی با از دست دادن زمین های تحت تصرف خود در شمال عراق، چاه های مسموم و مزارع سوخته را از خود برجا می گذارند.

به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، این نشریه آورده است: در سال 2014 و از لحظه ای که جنگجویان داعش به شهر موصل یورش بردند و پس از آن تا عمق مناطق کردنشین عراق نفوذ کردند، جنگل های ارشمند منطقه الدبس برای شهروندانش بیش از آنکه موهبت باشد موجب مصیبتشان شد.

این روستا که در تپه های شمال شرقی مرکز بخش کردنشین عراق، اربیل قرار دارد، زمانی محل گردش و تفریح بود. حالا شاخ و برگ انبوه آن توسط جهادی ها برای حمله به شهرشان استفاده می شود. فرماندهان نیروهای پیشمرگه محلی نگران بودند دشمنشان تاکتیک هایی که در مناطق دیگر به کار برده را تکرار کرده و درختان را به آتش بکشند تا با ایجاد دود روی اهدافشان حملات هوایی را بی فایده کنند.

مدافعان این شهر درست پیش بینی کرده بودند – تروریست ها در نهایت از این جنگل به عنوان سلاح استفاده کردند. اما استراتژی آن ها متفاوت از آن بود که نیروهای پیشمرگه تصور می کردند: به جای استفاده از پوشش شاخ و برگ برای پیشروی نظامی، نظامین داعش از آن به عنوان بخشی از استراتژی زمین سوخته استفاده کردند تا زندگی در این منطقه را برای ساکنانش ناممکن کنند.

در یک روز ابری در اوایل ژانویه 2015 دسته ای از گرازهای وحشی وحشت زده از میان بازار میوه روستا گذشتند و لحظاتی بعد بود که بوی چوب سوخته به مشام رسید. سربازان کرد به درون جنگل هجوم بردند تا در جاهایی که آتش هنوز منتشر نشده و در میان انبوه درختان بلوط به دنبال سربازان دشمن بگردند. پس از یافتن جسد دو سرباز داعشی، زنجیره انسانی ایجاد کردند تا سطل های آی را از رود زاب برای خاموش کردن آتش برسانند.

اما دیگر دیر شده بود. شعله هایی که در هفت نقطه مختلف بر پا شده بود، ذخایر گونی های یونجه و ردیف کندوهای زنبور عسل را در به آتش کشید و حریق وسیعی شکل گرفت. چمن به سرعت می سوخت و با خود گله های در حال چرا و اسطبل های پر از ماشین آلات باارزش کشاورزی را به آتش می کشید. تا زمانی که سربازان کمکی از جبهه های جنگی مناطق نزدیک به نیروهای پیشمرگه ملحق شوند، اکثر دومین دشت جنگلی بزرگ عراق به آخرین تلفات نبرد با داعش تبدیل شده بود.

13 سال درگیری و جنگ گاه و بیگاه در عراق طبیعت آن را به نابودی کشانده است. استان های مرکز کشاورزی نینوا و کرکوک با اشغال عراق توسط آمریکا در سال 2003 دچار آشوب شد. حتی در دهه 1980 و هنگامی که صدام حسین کشاورزان را به زور مجبور به شرکت در عملیات نظامی علیه ایران کرد، زمین داران گزینه ای جز کنار آمدن با شرایط بی ثبات جنگ نداشتند.

برای کشاورزانی که همچنان با مشکلات گذشته دست و پنجه نرم می کنند، وارد شدن ضربه آخر توسط داعش می تواند آن ها را بیش از پیش در بدبختی فرو ببرد – و احتمالا به معنای به صدا در آمدن ناقوس مرگ کشاورزی در بخش های بزرگی از این کشور باشد.

دست کم یک میلیون هکتار زمین قابل کشت با ورود داعش و استراتژی های فاجعه بارش غیرقابل استفاده شده است. غارت های سازمان یافته داعشی ها اکثر لوازم مورد نیاز برای کشت دوباره را از کشاورزان ربوده است. در اقدامی بی سابقه، برخی از عراقی ها شاهد آن بودند که زمین هایشان بی هیچ دلیل نظامی توسط دشمنانشان به هنگام عقب نشینی به آتش کشیده شد.

فرهاد هماد عمر، شیخ یزیدی که با آغاز نسل کشی این گروه قومی-مذهبی باستانی در آگوست 2014 از مزرعه خود در پایین کوه سنجار به اردوگاه پناهجویان در قله کوه رانده شد، می گوید: با زندگی در این منطقه، قبلا هم شاهد آشوب بوده ایم. اما هیچ وقت در گذشته ندیدیم کسی به عمد زمین هایمان را به آتش بکشد. هیچ وقت کسی تلاش نکرد تمام اسباب امرار معاشمان را نابود کند. هیچ وقت با همچین حیواناتی روبرو نشده بودیم.

مقامات کشاورزی عراقی از آنچه رخ داده بسیار مبهوت شده اند و هنوز نتوانسته اند ارزیابی دقیقی از تمام خسارات وارده داشته باشند، که بخشی از علت آن قرار داشتن اکثر بهترین زمین های عراق در دستان داعش است.

مهدی مبارک، رئیس اداره کشاورزی کرکوک در هنگام گفت و گویمان در دفترش با عصبانیت دست هایش را به هوا می برد و می گوید: اینجا 250هزار هکتار زمین زراعی است، و داعش همچنان 40هزار هکتار آن را در دست دارد.

اما حتی بدون آمار دقیق هم بزرگی میزان نابودی به بار نشسته در مناطقه تازه آزاد شده از داعش قابل مشاهده است.

عمر، کشاورزی ایزدی اهل سنجار با ناامیدی از آینده کشاورزی در عراق می گوید: اجداد ما کشاورزی را اختراع کردند. واقعا شرم آور است که در اینجا نابود شود.


انتهای پیام/654