به گزارش«شیعه نیوز» به نقل از ایکنا، عثمان عبدالله پاتی از حافظان و قاريان برجسته كشور غنا، گفت: جلسات آموزش حفظ و قرائت قرآن در اين كشور در قالب «حلقه» برگزار می‌شود كه معمولا بعد از نماز صبح است و تفسير آيات نيز بخش مهمی از جلسه را تشكيل می‌دهد.
عبدالله پاتی ادامه داد: از جمله دروسی كه در مراكز قرآنی و نيز در جلسات «حلقه» ارائه می‌شوند، می‌توان به تجويد، علوم قرآنی، تفسير، فقه، و حديث اشاره كرد.
وی افزود: در رشته قرائت قرآن، تجويد و علوم قرآنی اهميت ويژه‌ای پيدا می‌كنند، به عبارتی ديگر تجويد اولين پله در قرائت قرآن است.
عبدالله پاتی افزود: غنا كشوری اسلامی نيست و روش‌های آموزشی آن بر مبنای زبان و فرهنگ انگليسی است، كتب مختلفی در رابطه با تجويد و آموزش قرآن نوشته شده است، اما دولت مجوز چاپ آن‌ها را صادر نمی‌كند. متأسفانه دست‌يابی به آموزش‌های اسلامی و قرآنی در كشور غنا كار دشواری است؛ بنابراين تنها آن دسته از كسانی كه به اين‌گونه آموزش‌ها علاقه‌مند هستند، موفق می‌شوند به آن دست‌يابند. فعالان قرآنی غنا علی‌رغم تعداد كم، به‌طور جدی با يكديگر تعامل دارند و بدون چشم‌داشتی به پاداش‌های دنيوی، تنها چشم به الطاف الهی و اجر اخروی آن دارند.
اين حافظ برجسته در رابطه با اين سؤال كه «آيا روش تقليد در قرائت را به قرآن‌آموزان توصيه می‌كند؟»، پاسخ داد: گاهی برای تسلط بر شيوه قرائت مورد نظرم، سبك قرائت مربی خود را تقليد می‌كنم، به اعتقاد من برای يادگيری روش‌های قرائت، تقليد هم می‌تواند شيوه مناسبی باشد.
وی در ادامه با تأكيد بر اهميت نوآوری در سبك قرائت گفت: در غنا شيوه «حفص از عاصم» برای قرائت قرآن به كار می‌رود و اين تنها شيوه‌ای‌ست كه اكثر قاريان قرآن در غنا با آن آشنا هستند. ولی من توانسته‌ام روش «خلف از حمزه» را نيز به سبك خود اضافه نمايم.
عثمان عبدالله پاتی: سعی من بر آن است كه آن چه كه در توان دارم انجام داده، تا كلام خداوند را گسترش دهم. اما به دليل عدم حمايت مالی مقامات مسئول در غنا از آموزش های اسلامی، گاهی در اين رابطه با كمبود امكانات و بودجه مواجه هستيم. اگر حافظان قرآن مورد حمايت مالی قرار بگيرند، قطعا شمار حافظان قرآن در غنا بالاتر خواهد رفت
عثمان عبدالله در پاسخ به اين سؤال كه چه سنی را برای شروع حفظ و قرائت قرآن مناسب‌تر می‌داند، عنوان كرد: به اعتقاد من نمی‌توان برای آموختن قرآن هيچ محدوديت سنی را قائل شد. ممكن است برای عده‌ای يك دوره يك‌ساله برای حفظ قرآن كافی باشد، در حالی كه شخصی ديگر برای حفظ كلام الهی به پنج و يا حتی 10 سال زمان نياز داشته باشد. اين بستگی به توان شخصی فرد قرآن‌آموز دارد.
او گوش‌دادن به صوت قاريان برجسته را بسيار با اهميت خواند و افزود: اين مسئله می‌تواند يادگيری و حفظ قرآن را برای قرآن‌آموز ساده‌تر نمايد، من برای مرور آيات قرآنی از اين شيوه استفاده می‌كنم. گوش‌دادن به صوت اين قاريان سبب ايجاد انگيزه و علاقه در قرآن‌آموزان می‌شود.
مدرس «مدرسه اسلامی تفصيليه» در غنا در ادامه با گله‌مندی از عدم حمايت مالی در رابطه با فعاليت‌های قرآنی در كشور خود افزود: در آموزش‌های قرآنی خود از تكنولوژی‌های جديد مانند «آی‌پد» و وسايلی نظير آن استفاده می‌كنيم. به اين صورت كه فايل‌های قرآنی مرتبط با مباحث آموزشی را از طريق «آی‌پد» و با بودجه شخصی خودمان در اختيار قرآن‌آموزان قرار می‌دهيم، زيرا در اين رابطه هيچ‌گونه كمك مالی به ما نمی‌شود. البته به لطف خداوند كه حامی هميشگی ما در اين راه است، اميد است كه در آينده شاهد كمك‌ها و حمايت‌های مالی در اين زمينه باشيم.
وی همچنين بر لزوم توجه و دقت‌نظر ويژه قرآن‌پژوهان در همه جنبه‌های زندگيشان تأكيد و خاطرنشان كرد: «سرمشق‌گيری» مسئله‌ای است كه در روند آموزش حفظ و قرائت قرآن از سوی قرآن‌آموز شاهد آن هستيم، در نتيجه قرآن‌پژوهان بايد در رابطه با امور زندگی خود و جنبه‌های اخلاقی و رفتاری آن، دقت نظر ويژه‌ای داشته و بسيار آگاهانه عمل كنند.
اين حافظ بيست‌و‌پنج ساله در رابطه با اهميت برگزاری مسابقات قرآنی ملی و بين‌المللی گفت: اين‌گونه مسابقات می‌تواند بسيار نتيجه‌بخش باشد؛ چرا‌كه خود، انگيزه‌ای است كه شخص را وا‌می‌دارد تا با جديت بيشتری به مرور آيات و تمرين هرچه بيشتر بپردازد.
عثمان عبدالله كه از بنيان‌گذاران سازمان «مردان همكاری اسلامی» است، هدف اصلی از تأسيس آن را تشويق در زمينه مطالعات قرآنی برشمرد، به گفته او اين سازمان و مؤسسات ديگری از اين دست به آموزش موضوعات اسلامی در غنا می‌پردازند.
او در پايان از «علی شيخ عبد‌الوهاب ميكائيل»، امام جماعت مسجدشان، به عنوان بهترين مربی قرآنی خود ياد و از زحمات وی در رابطه با آموزش مهارت‌های قرآنی قدردانی كرد.