سایر زبان ها

شهروند خبرنگار

صفحه نخست

سرویس خانواده شیعه

سرویس شیعه شناسی

سرویس عکس

سرویس فیلم

صوت

سردبیر

صفحات داخلی

مهمترین موقوفات امام علی(ع) در مدینه چه بود؟

امام علی(ع) در مدت ۲۵ سال، قریب چهل حلقه چاه در مدینه حفر کرد که بدین وسیله اقتصادی‌ترین و کارآفرین ترین فرد مدینه ایشان بودند.
کد خبر: ۲۵۵۳۵۲
۱۲:۲۴ - ۱۲ ارديبهشت ۱۴۰۰

به گزارش «شیعه نیوز»، محمد علی انصاری، مفسر قرآن کریم و استاد حوزه و دانشگاه به تفسیر آیاتی از قرآن کریم و بیانات امیر حکمت و بلاغت امیرمومنان علی (ع) و شرح دعاهای صحیفه سجادیه پرداخته است که به صورت روزانه و موضوعی، در ماه مبارک رمضان تقدیم مخاطبان خواهد شد. در روز هجدهم ماه مبارک رمضان محمدعلی انصاری مفسر قرآن در شرح و تفسیر سوره یس به بیان تلاش اقتصادی امیرالمومنین (ع) پرداخته است که در ادامه می‌خوانید:

یکی از دوران پنج‌گانه عمر حضرت علی (ع)، دوران انزوا و خانه نشینی بود، نزدیک ۲۵ سال حضرت علی (ع) در مدینه خانه نشین بودند.

ایشان در این مدت ۲۵ سال، قریب چهل حلقه چاه در مدینه حفر کرد که بدین وسیله اقتصادی‌ترین و کارآفرین ترین فرد مدینه ایشان بودند.

به گواه تاریخ در این ۲۵ سال حضرت علی (ع) از بازوی خودش، با تلاش اقتصادی و کار کشاورزی اش، هزار بنده را آزاد کرد. روش بزرگان و پیشوایان ما به کار بستن این ضلع سوم بوده است «و ما عملته ایدیهم»

یک آقایی به نام «ابی نیزر» از تبار شاهزادگان و بزرگ زادگان ایرانی، آنچنان عاشق علی (ع) شد که ایران را رها کرد و خدمت حضرت علی (ع) و پیشکار ایشان در مدینه شد و بر روی دو تا نخلستان کار می‌کرد، یک روزی حضرت علی (ع) وارد شد و سوال کرد، اوضاع چطور است؟ «ابی نیزر» گفت، سطح آب پایین است و کفاف نمی‌دهد. سپس حضرت سوال کردند چیزی برای خوردن داریم، ابی نیزر چند لقمه از غذای خود را که مقدار بسیار کمی بود به امام تعارف می‌کند، امام میل کرده و شکر گزاری کردند و بعد از امام عذرخواهی می‌کند بابت اینکه غذا در شأن امام نبود.

در این هنگام حضرت علی (ع) می‌فرمایند: «و النّفس راغبة إذا رغّبتها و إذا ترد إلی قلیل تقنع» و ابی نیزر بدان و آگاه باش، نفس، رغبت پیدا می‌کند، هرگاه آن را ترغیب کنی و هرگاه به اندکی بسنده کنی، نفس قناعت می‌کند.

سپس حضرت کلنگ را از وی گرفته و شروع کردند به حفر یک چاه، «ابی نیزر» نقل می‌کند: «یک دفعه دیدم همهمه ای به گوش می‌رسد، متوجه شدم حضرت با هر ضربه‌ای که بر زمین می‌کوبند، می‌فرمایند، سبحان الله. سپس به جای تسبیح، گفتند الله اکبر، الله اکبر، پرسیدم چه شده، فرمودند به آب رسیدیم، بیرون آمدند و گفتند قلم و کاغذ بیاور، حضرت فرمودند این نخلستان بسیار عظیم و آباد خواهد شد. ایشان نوشتند این نخلستان وقف باشد بر فقراء اولاد حسنین و فقراء مدینه و حق فروش ندارند مگر آنکه در فشار و شرایط خاص قرار گرفته باشند، امیرالمومنین (ع) وقف‌نامه را همانجا نوشتند با جامه خیس و با بازوی آزرده از ضربه کلنگ»

آنطور که نقل شده، طمع خیلی‌ها بر روی این نخلستان بوده، یک زمانی در دوره امام حسن (ع) و محصور بودن امام و سختی‌های آن زمان، معاویه پیشنهادی برای خرید این نخلستان به امام حسن (ع) می‌دهد، اما حضرت فرمودند، به وصیت پدر این باید در مسیر خودش (وقف) باقی بماند، فرمودند سختی را تحمل می‌کنیم، اما نمی‌فروشیم. این سنت علی بن ابی طالب است.

این سنت امیرالمومنین (ع) و فرزندان اوست. منابع را باید، با تلاش و کوشش، با اندیشه و حسن مدیریت به کار گرفت. در نتیجه انسان به مقام «افلا یشکرون» به مقام شکرگزاری می‌رسد.

انتهای پیام

منبع: مهر
ارسال نظرات
نظرات حاوی عبارات توهین آمیز منتشر نخواهد شد
نام:
ایمیل:
* نظر: