سایر زبان ها

شهروند خبرنگار

صفحه نخست

سرویس خانواده شیعه

سرویس شیعه شناسی

دیده بان شیعیان

سرویس عکس

سرویس فیلم

صوت

سردبیر

صفحات داخلی

چرا در سورۀ مؤمنون آیات مربوط به «سَیَقُولُونَ لِلَّهِ»، به‌صورت متفاوت آمده‌اند؟

در قرآن کریم تنها در سه مورد، آن هم در سوره‌ی مؤمنون عبارت «سَیَقُولُونَ لِلَّه» آمده است.
کد خبر: ۲۰۲۰۶۱
۱۰:۳۲ - ۱۴ آبان ۱۳۹۸

شیعه نیوز:
پرسش
در سورۀ مؤمنون این آیات به دو شکل آمده است: «سَیَقُولُونَ لِلَّهِ قُلْ أَفَلَا تَذَکَّرُونَ»؛ المؤمنون، 85 و «سَیَقُولُونَ لِلَّهِ قُلْ فَأَنَّى تُسْحَرُونَ»؛ المؤمنون، 89، سبب آن چیست؟
پاسخ اجمالی

در قرآن کریم تنها در سه مورد، آن هم در سوره‌ی مؤمنون عبارت «سَیَقُولُونَ لِلَّه» آمده است:

1. «سَیَقُولُونَ لِلَّهِ قُلْ أَفَلا تَذَکَّرُونَ»؛[1] به‌زودى (در پاسخ تو) می‌گویند: «همه از آن خداست!» بگو: «آیا متذکّر نمی‌شوید؟!».

2. «سَیَقُولُونَ لِلَّهِ قُلْ أَفَلا تَتَّقُونَ»؛[2] به‌زودى خواهند گفت: «همه‌ی اینها از آن خداست!» بگو: «آیا تقوا پیشه نمی‌کنید (و از خدا نمی‌ترسید و دست از شرک برنمی‌دارید)؟!».

3. «سَیَقُولُونَ لِلَّهِ قُلْ فَأَنَّى تُسْحَرُونَ »؛[3] به‌زودى خواهند گفت: «همه‌ی اینها از آن خداست» بگو: «با این حال، چگونه می‌گویید سحر شده‌اید (و این سخنان سحر و افسون است)؟!

از آنجا که کفّار و مشرکان بیش از همه از مسئله معاد وحشت داشتند و به همین دلیل با انواع بهانه‌ها می‌خواستند شانه از زیر بار آن خالى کنند، قرآن نیز مشروحاً و به‌طور مؤکّد از معاد سخن می‌گوید. لذا از سه راه، منطق واهى منکران معاد را در هم می‌کوبد: از راه مالکیت خداوند بر پهنه‌ی عالم هستى،[4] سپس ربوبیّت او،[5] و سر انجام حاکمیتش بر مجموعه‌ی جهان،[6] و از تمام این بحث‌ها چنین نتیجه می‌گیرد که او از هر نظر قدرت و توانایى بر مسئله معاد را دارد، و عدالت و حکمتش ایجاب می‌کند که این جهان، عالم آخرت را به دنبال خود داشته باشد. و در هر مورد با جمله «سَیَقُولُونَ لِلَّهِ» از خود مشرکان اعتراف می‌گیرد و سخن آنها را به خودشان باز می‌گرداند.[7]

پس از ذکر سؤال و جواب اول جمله «أَفَلا تَذَکَّرُونَ» (آیا متذکر نمی‌شوید)، و پس از سؤال و جواب دوم «أَفَلا تَتَّقُونَ» (آیا از خدا نمی‌ترسید)، و پس از سؤال و جواب سوم «فَأَنَّى تُسْحَرُونَ» (چگونه می‌گویید سحر شده‌اید) آمده است.

در دو آیه، استفهام به وسیله‌ی همزه بیان شده و در آیه‌ی پایانی به‌صورت «أنّی» استفهامیه و به معنای «کیف» آمده است، و در هرسه آیه، استفهام، از قسم توبیخی می‌باشد.[8]

در حقیقت، اینها توبیخ‌ها و سرزنش‌هایى است که مرحله به مرحله شدیدتر می‌شود و یکى از روش‌هاى معمول در تعلیم و تربیت منطقى است که وقتى بخواهند کسى را با سه دلیل محکوم کنند، نخست او را به‌طور ملایم مورد سرزنش قرار می‌دهند، بعداً شدید و سرانجام شدیدتر.[9]

در نتیجه؛ کلمه‌ها در جایگاه مناسب خود قرار گرفته‌اند، و گویاترین سازه‌هاى ترکیبى و شیواترین ساختمان در ترکیب جمله‌ها ایجاد شده است که موجب تأثیر آفرینى آن در قلب‌ها و ذهن‌ها می‌شود. قرآن کریم، کتابى است سرشار از فصاحت و بلاغت و آراسته به انواع گوناگون محسّنات لفظى و معنوى. خداى بزرگ با دانش بیکران خویش جهت تفهیم هر چه بهتر حقایق و معارف در قالب الفاظ گوناگون، انواع هنرها و آرایه‌های ادبی را به کار گرفته است.

[1]. مؤمنون، 85.

[2]. مؤمنون، 87.

[3]. مؤمنون، 89.

[4]. «بگو: زمین و کسانى که در آن هستند از آن کیست، اگر شما می‌دانید؟»؛ مؤمنون، 84.

[5]. «بگو: چه کسى پروردگار آسمان‌هاى هفتگانه، و پروردگار عرش عظیم است؟»؛ مؤمنون، 86.

[6]. «بگو: اگر می‌دانید، چه کسى حکومت همه موجودات را در دست دارد، و به بی پناهان پناه می‌دهد، و نیاز به پناه ‏دادن ندارد؟!»؛ مؤمنون، 88.

[7]. مکارم شیرازى، ناصر، تفسیر نمونه، ج 14، ص 294 و 295، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ اول، 1374ش.

[8]. ر.ک: صافى، محمود بن عبد الرحیم، الجدول فى اعراب القرآن، ج 18، ص 201 – 203، دار الرشید، مؤسسة الإیمان، دمشق‏، بیروت، چاپ چهارم، 1418 ق؛ درویش، محیى الدین، اعراب القرآن و بیانه، ج 6، ص 538 و 539، دارالارشاد، سوریه، چاپ چهارم، 1415ق.

[9]. همان، ص 299.

آیات مرتبط

سوره المؤمنون (85) : سَيَقُولُونَ لِلَّهِ ۚ قُلْ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ
سوره المؤمنون (87) : سَيَقُولُونَ لِلَّهِ ۚ قُلْ أَفَلَا تَتَّقُونَ
سوره المؤمنون (89) : سَيَقُولُونَ لِلَّهِ ۚ قُلْ فَأَنَّىٰ تُسْحَرُونَ

 

T

ارسال نظرات
نظرات حاوی عبارات توهین آمیز منتشر نخواهد شد
نام:
ایمیل:
* نظر: