البته این‌که در تورات خدا خود را فقط خدای برخی از انبیای الهی معرفی نماید، مراد آن نیست که خدا تنها خدای آن‌حضرات( علیه السلام ) است(و از این‌رو، کلماتی از این دست را تحریف‌شده بپنداریم)؛ بلکه به دلیل ارتباط نزدیکی که آن رسولان با خدا داشتند، این‌گونه بیان شده است.
پیش‌رفت اسلام در هر منطقه‌ای از جهان وابسته به چند عامل مهم است.
راوی از على بن مغیره نقل کرده است: محضر مبارک امام صادق( علیه السلام ) عرض کردم: مردم در شهر بوده و مرگ در بینشان واقع مىشود مثل این که مرض وباء در بین ایشان شایع مىگردد ...
امام علی( علیه السلام ) در خطبه اوّل نهج البلاغه در اوصاف خداوند می‌فرماید: آغاز دین شناخت او است، و کمال شناختش باور کردن او، و نهایت باور کردنش یگانه دانستن خداوند، و سرانجام یگانه دانستنش اخلاص به او، و حدّ اعلاى اخلاص به او نفى صفات (زائد بر ذات) از او است.
منابع روایی شیعه، حدیثی نقل کرده‌اند که چون سخن از لوحی در آن وجود داشت؛ بدان حدیث لوح می‌گویند. مرحوم کلینی، سند این روایت را این‌گونه ذکر می‌کند.
در روایتی از امام موسای کاظم( علیه السلام ) شرحی بر این حدیث نبوی وجود دارد.
عوام امت مرا جز خواص اصلاح نکنند. پرسیدند: خواص چه کسانی هستند؟ آن‌حضرت فرمود: «چهار دسته: حاکمان٬ علما٬ عبادت کنندگان و تجار».
با توجه به وضعیت جغرافیایی، برای ساکنان شهر مدینه، تغییر قبله از بیت المقدس به سوی کعبه، تغییری در حدود 180 درجه خواهد بود.
در کتاب‌های حدیثی معروف، اثری از این حدیث نیست، اما در برخی کتاب‌هایی که جنبه روایی نداشته، اما روایاتی در آنها مشاهده می‌شود.
سوره «یس» به گواهى احادیث متعددى که در این زمینه وارد شده، یکى از مهم‌ترین سوره‌هاى قرآنى است، به گونه‌اى که در احادیث به عنوان «قلب قرآن» نامیده شده است.