مقدرات الهی در کلام امام باقر(علیه السلام)

اِرْجِعِی إِلی رَبِّكِ باز گرد به سوی پروردگارت. اصلا محشور شدن، بازگشت به سوی خداست. راضِیَةً مَرْضِیَّةًتو كه مطمئنی و طمأنینه و آرامش داری قهرا راضی و خرسند از پروردگارت هستی و تو كه از خدا راضی هستی خدا هم از تو راضی است. راضی بودن خدا از انسان لازمه راضی بودن انسان از خداست، چون انسان آنوقت از خدا راضی است كه به معنای واقعی كلمه عبد باشد و وقتی انسان به معنی واقعی كلمه عبد خدا بود خدا هم از او راضی است.

دلیل بر این كه این «راضیةً» از عبودیت است آیه بعدی است: فَادْخُلِی فِی عِبادِی پس داخل شو در زمره عباد و بندگان من. تو مانند یك بنده زندگی كردی، تو یك بنده حق پرست بودی و غیر حق را نپرستیدی، پس داخل شو در زمره كسانی كه آنها هم مانند تو همه بندگان من اند.

وَ اُدْخُلِی جَنَّتِی و در بهشت من وارد شو. گفته اند این «بهشت من» بهشت خاصی است كه متعلق به بندگان خاص است كه برای ما غیر قابل تصور است و نعمتهای مادی نمی تواند آن را توضیح دهد و توجیه كند.