حکایتی شیرین از دندان های مصنوعی

به گزارش «شیعه نیوز»، 

شلمچه بودیم!

بس که آتیش سنگین شد دیگه نمی تونستیم خاکریز بزنیم.حاجی گفت:بلدوزرها رو خاموش کنید بذارید داخل سنگر ها تا بریم مقر.

هوا داغ بودو ترکش کلمن آبو سوراخ کرده بود. تشنه و خسته و کوفته سوار آمبولانس شدیم و رفتیم.

به مقر رسیدیم ساعت دو نصف شب بود.ازآمبولانس پیاده شدیم و دویدیم طرف یخچال، اما یخچال نبود.

گلوله خمپاره صاف خورده بود و برده بودش تو هوا، دویدیم داخل سنگر، سنگر تاریک  بود. فقط یه فانوس کم نورآخرسنگر می سوخت.دنبال آب می گشتیم که پیرمرادی داد  زد:پیداکردم! و بعد پارچ آبی رو برداشت تکان داد، انگار یخی داخلش باشه.

صدایی تلق تلق کرد، گفت:آخ جون! و بعد آبو سرآزیر گلوش کرد. می خوردکه حاج مسلم، پیرمرد  از زیر پتو چیزی گفت.

کسی به حرفش گوش نداد.مرتضی پارچو کشید و چند قلب آب خوردیم.

خلیلیان آخری بود، ته آبو سرکشید.

پارچو تکون داد و گفت: این که یخ نیست.

این چیه؟

حاج مسلم آشپز سرشو از زیر پتو بیرون کرد گفت:من که گفتم اینا دندونای مصنوعی منه!

یخ نیست اما کسی گوش نکرد.منم گفتم گناه دارن.

بذار بخورن!هنوز حرفش تموم نشده بود که با هم داد زدیم:

وای!؟

واز سنگر دویدیم بیرون.هر کسی یه گوشه سرشو پایین گرفته بود تا آبها رو برگردونه!که احمد داد زد:مگه چیه!

چیز بدی نبود!آب دندونه!اونم از نوع حاج مسلمش!مثل آبنبات.اصلا" فکر  کنید آب انجیر خورده اید.

انتهای پیام/س.ع