بوی بهشت گمشده در توس می وزد

SHIA-NEWS.COM شیعه نیوز:

به گزارش «شیعه نیوز»، میلاد امام رئوف حضرت رضا (علیه السلام) بهانه ای است تا به گوشه ای از کمالات این امام همام پرداخته شود اگر چه گفته ها دراین مورد چون قطره ای از دریاست و فهم بشری از درک شخصیت والای ایشان عاجز مانده است.

شخصیت امام رضا (علیه السلام) جامع تمام امتیازات اخلاقی در همه ابعاد آن است به نحوی که کرامتی نمانده است که ایشان متصف به آن نباشند، خداوند به حضرت رضا علیه السلام نیز به مانند اجداد گرامیش موهبت های بی پایان عنایت کرده است.

ابراهیم بن عباس در این مورد می گوید: بهتر از ابالحسن علیه السلام ندیدم، هرگز به کسی ظلم نکرد، حاجتمندی را برنگرداند، در هیچ مجلسی پاهای مبارکش را جلوی کسی دراز نکرد، به هیچ یک از زیردستانش با تندی برخورد نمی نمود، بسیار شب بیدار وبخشنده بود، بخشش های که در دل شب های تاریک و به دور از چشم دیگران به نیازمندان و فقرا داده می شد.

زهد امام رضا علیه السلام: از ویژگی های بارز ایشان زهد و بی اعتبار دانستن زینت های دنیوی است محمد بن عباد می گوید: امام رضا علیه السلام در تابستان بر روی حصیر و در زمستان بر روی  تکه گلیمی بافته شده از موی می نشست و لباسش ساده ترین لباس مردم بود.

بخشش امام رضا علیه السلام: هیچ چیز در دنیا نزد ضامن آهو دوست داشتنی تر از بخشش و دستگیری از فقرا نبود،روایت شده فقیری نزد امام آمد و گفت: به اندازه مروتت به من ببخش، امام پاسخ داد توانایی این کار را ندارم، مرد فقر متوجه اشتباه در سوال خود شد و گفت :به اندازه مروت من ببخش، امام به غلام خود فرمودند دویست دینار به این مرد بده.

تکریم میهمان: امام شخصا به میهمانان خود خدمت می کرد،  شبی که گفتگوی ایشان با یکی از میهمانانشان طولانی شد روغن چراغ روشنایی در حال اتمام بود، میهمان ایشان برخاست تا ترتیب امر را بدهد اما امام بلافاصله از جا بلند شند و فرموند ما قومی هستیم که به میهمانانمان اجازه کارکردن نمی دهیم.

علم امام رضا علیه السلام: یکی از بارزترین صفات امام رئوف احاطه ایشان به انواع علوم و معارف است، تمام مورخین و راویان عصر ایشان به اجماع شهادت داده اند که وی عالم ترین مردم روزگار خود بوده است؛ عبدالسلام الهروی دراین مورد می گوید: عالم تر از علی بن موسی الرضا علیه السلام ندیده ام، مامون  در دشمنی با ایشان جمعی از دانشمندان زمانه را در مجلسی جمع می کرد تا به خیال خود امام را در مباحثه شکست دهد اما هربار این امام بود که پیروز میدان می شد و اعلمیت وی بر همگان مبرهن تر می گشت، به نحوی که مامون خود مجبور به اعتراف گشت و روزی گفت: برتر از این مرد- امام رضا علیه السلام- بر روی زمین ندیده ام... .

انتهای پیام/ ز.غ