- علمی
- سلامت
- گوناگون
- اجتماعی
- احکام اسلامی
- دین و مذهب
- اخلاق اهل بیت
- مباحث زناشوئی
- کودک و خانواده
- آشپزی و آشپزخانه
- گردشگری و تفریحی
- روانشناسی و مشاوره
- الگو سازی و سبک زندگی
- تکنولوژی و فناوری اطلاعات
10 جمادی‌الثانی، عهدنامه امیرالمومنین علی(علیه السلام)با اهالی نجران
بر اساس عهد نامه‌ای که بین حضرت علی(علیه السلام) و اهالی نجران منعقد شد آنان متعهد شدند که در سرزمین عراق باقی بمانند. بدین جهت آن حضرت پیمان‌نامه‌ای برای آنها نوشت و آنان را بر باقی ماندن در سرزمین عراق، راضی گردانید.
کد خبر: ۵۴۶۹۸
۰۹:۳۷ - ۰۱ ارديبهشت ۱۳۹۲
SHIA-NEWS.COM شیعه نیوز:به گزارش «شیعه نیوز» به نقل از ایسنا، این واقعه که در تاریخ دهم جمادی‌الثانی سال 37 هجری قمری به وقوع پیوست بدین شرح است:
نجران، ناحیه‌ای است در سرزمین یمن، که منتهی الیه این سرزمین در سمت مکه معظمه قرار دارد و نجران بن زیدان بن سباء بن یشجب، آن را بنا نهاد.
در صدر اسلام، اهالی این ناحیه بر دین مسیحیت بوده و سران آن برای مباهله با پیامبر(صلی الله علیه وآله) عازم مدینه منوره شدند، ولی پس از آن که با صداقت و صمیمیت رسول خدا(صلی الله علیه وآله) رو به رو شدند، پیمان صلحی با آن حضرت امضا و از آن پس در پناه حکومت اسلامی قرار گرفتند.
روایت شد که پیامبر(صلی الله علیه وآله)، به خاطر فتنه انگیزی‌های یهود و نصاری و ضد‌یت آنان با اسلام و مسلمانان، سفارش کرد که پس از وی، آنان را از جزیرة العرب اخراج و این سرزمین بزرگ را از لوث وجود آنان خالی گردانیده و تنها مسلمانان را در آن، مقیم گردانند.
به همین جهت عمر بن خطاب (دومین خلیفه مسلمین) در عصر خلافت خود، اهالی نجران را از یمن اخراج و آنان را به سرزمین عراق کوچانید.
اما هنگامی که حضرت علی(علیه السلام) به خلافت رسید و جهت مبارزه با اصحاب جمل، عازم عراق شد و پس از پیروزی در جنگ جمل، مقر خلافت خود را به کوفه منتقل کرد، سران و بزرگان نجران پیمان نامه خویش با رسول خدا(ص) را گرفته و به خدمت امیرمؤمنان(علیه السلام) رسیدند و خواستار بازگشت به سرزمین سابق خویش، یعنی نجران یمن شدند.
حضرت علی(علیه السلام) به خاطر مصالحی، درخواستشان را نپذیرفت و به آنان توصیه نمود، که در عراق باقی بمانند.
بدین جهت، پیمان نامه‌ای برای آنان نوشت و آنان را در باقی ماندن در سرزمین عراق، راضی گردانید.
آن حضرت در دهم جمادی الثانی، سال 37 قمری این پیمان نامه را برای مسیحیان نجران مقرر فرمود:
"بسم الله الرحمن الرحیم. هذا کتاب من عبدالله علی بن ابی طالب امیر المؤمنین لأهل النجرانیة، انّکم اتیتمونی بکتاب من نبیّ الله(صلی الله علیه وآله) فیه شرط لکم علی انفسکم و اموالکم و انّی وفیت لکم بما کتب لکم محمد(صلی الله علیه وآله) و ابوبکر و عمر، فمن أتی علیهم من المسلمین فلیف لهم و لا یضاموا و لا یظلموا و لا ینتقض حق من حقوقهم.
و کتب عبدالله بن ابی رافع، لعشر خلون من جمادی الآخره، سنة سبع و ثلاثین، منذ ولج رسول الله(صلی الله علیه وآله) المدینة."
این پیمان نامه را که کاتب آن حضرت، یعنی عبیدالله، یا عبدالله بن ابی رافع تحریر نمود، سندی مهم برای حفظ و امنیت نصارای نجران عراق گردید.
انتهای خبر/ خ . ن
نجران، ناحیه‌ای است در سرزمین یمن، که منتهی الیه این سرزمین در سمت مکه معظمه قرار دارد و نجران بن زیدان بن سباء بن یشجب، آن را بنا نهاد.
در صدر اسلام، اهالی این ناحیه بر دین مسیحیت بوده و سران آن برای مباهله با پیامبر(صلی الله علیه وآله) عازم مدینه منوره شدند، ولی پس از آن که با صداقت و صمیمیت رسول خدا(صلی الله علیه وآله) رو به رو شدند، پیمان صلحی با آن حضرت امضا و از آن پس در پناه حکومت اسلامی قرار گرفتند.
روایت شد که پیامبر(صلی الله علیه وآله)، به خاطر فتنه انگیزی‌های یهود و نصاری و ضد‌یت آنان با اسلام و مسلمانان، سفارش کرد که پس از وی، آنان را از جزیرة العرب اخراج و این سرزمین بزرگ را از لوث وجود آنان خالی گردانیده و تنها مسلمانان را در آن، مقیم گردانند.
به همین جهت عمر بن خطاب (دومین خلیفه مسلمین) در عصر خلافت خود، اهالی نجران را از یمن اخراج و آنان را به سرزمین عراق کوچانید.
اما هنگامی که حضرت علی(علیه السلام) به خلافت رسید و جهت مبارزه با اصحاب جمل، عازم عراق شد و پس از پیروزی در جنگ جمل، مقر خلافت خود را به کوفه منتقل کرد، سران و بزرگان نجران پیمان نامه خویش با رسول خدا(ص) را گرفته و به خدمت امیرمؤمنان(علیه السلام) رسیدند و خواستار بازگشت به سرزمین سابق خویش، یعنی نجران یمن شدند.
حضرت علی(علیه السلام) به خاطر مصالحی، درخواستشان را نپذیرفت و به آنان توصیه نمود، که در عراق باقی بمانند.
بدین جهت، پیمان نامه‌ای برای آنان نوشت و آنان را در باقی ماندن در سرزمین عراق، راضی گردانید.
آن حضرت در دهم جمادی الثانی، سال 37 قمری این پیمان نامه را برای مسیحیان نجران مقرر فرمود:
"بسم الله الرحمن الرحیم. هذا کتاب من عبدالله علی بن ابی طالب امیر المؤمنین لأهل النجرانیة، انّکم اتیتمونی بکتاب من نبیّ الله(صلی الله علیه وآله) فیه شرط لکم علی انفسکم و اموالکم و انّی وفیت لکم بما کتب لکم محمد(صلی الله علیه وآله) و ابوبکر و عمر، فمن أتی علیهم من المسلمین فلیف لهم و لا یضاموا و لا یظلموا و لا ینتقض حق من حقوقهم.
و کتب عبدالله بن ابی رافع، لعشر خلون من جمادی الآخره، سنة سبع و ثلاثین، منذ ولج رسول الله(صلی الله علیه وآله) المدینة."
این پیمان نامه را که کاتب آن حضرت، یعنی عبیدالله، یا عبدالله بن ابی رافع تحریر نمود، سندی مهم برای حفظ و امنیت نصارای نجران عراق گردید.
انتهای خبر/ خ . ن
لینک کوتاه: shia-news.com/000EEE
