جزع كردن ممنون است؟!

به گزارش «شیعه نیوز»، اخيراً مطلبي از سوي مخالفان بيان شده است كه با ارائه توصيه‌هايي از ائمه (عليهم‌السلام) پيرامون صبر در مصائب، نتيجه‌گيري نموده است كه در مورد سيدالشهداء ( علیه السلام‌ ) نيز نبايد مجالس ماتم برپا شود و علما و ديگر افراد شيعه را دعوت نموده است كه به فرمايش‌هاي معصومين‌ (سلام‌ الله‌ عليهم‌ اجمعين)  در اين زمينه توجه نمايند:" در پایان از مسلمانان آگاه و شجاع و متعهد انتظار داریم با حجّت قرار دادن قرآن و سنّت پیامبر ( علیه السلام‌ ) و سخنان ائمّه(سلام‌ الله‌ عليهم‌ اجمعين)  به خرافه زدایی بپردازند"

در اين نوشتار برآنيم اين دعوت نويسنده مذكور را اجابت نموده و فقط گوشه‌اي از دستورات ائمه اطهار ( سلام‌الله‌عليهم) را درباره اين موضوع ارائه نمائيم.

ما نيز معتقديم در ادبيات شيعه همواره دعوت به صبر در مصائب شده است اما در مورد حضرت اباعبدالله (سلام‌الله‌عليه) استثنا وجود دارد. فقط كافي است خوانندگان گرامي در يكي از نرم‌افزارهاي اسلامي شيعي عبارت "كل الجزع مكروه" را جستجو نمايند. مشاهده نتايج، پاسخي خواهد بود به صاحب شبهه مذكور.

در اينجا نمونه‌اي از اين روايات از كتاب وسايل الشيعه (جلد سوم ص 282) ارائه شده است:

عَنِ الْمُفِيدِ عَنِ ابْنِ قُولَوَيْهِ عَنْ أَبِيهِ عَنْ سَعْدٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ أَبِي مُحَمَّدٍ الْأَنْصَارِيِّ عَنْ مُعَاوِيَةَ بْنِ وَهْبٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع فِي حَدِيثٍ قَالَ:
 
كُلُ‏ الْجَزَعِ‏ وَ الْبُكَاءِ مَكْرُوهٌ سِوَى الْجَزَعِ وَ الْبُكَاءِ عَلَى الْحُسَيْنِ (علیه السلام)

هر جزع و گريه‌اي مكروه است مگر جزع و گريه بر حسين [سلام‌الله‌عليه].

روايت ديگر از كتاب كامل الزيارات نقل مي شود (كامل الزيارات باب 32: ثواب كسي كه بر حسين بن علي (سلام‌الله‌عليه) بگريد). در اين روايت حضرت به يكي از دوستانشان مي‌فرمايند كه آيا بر امام حسين( عليه‌ السلام) جزع مي‌كند يا خير. لازم است دقت شود كه جزع بالاتر از گريه است يعني اين امكان وجود دارد كه كسي گريه كند اما بدون جزع؛ در واقع در جزع نوعي بي‌تابي نهفته است و اين بي‌تابي در مصيبت سيدالشهداء( سلام‌الله‌عليه) ممدوح پروردگار متعال است چرا كه ائمه (عليهم‌السلام) ما را بدان دلالت فرموده‌اند.

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيُّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَمَّادٍ الْبَصْرِيِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْأَصَمِّ عَنْ مِسْمَعِ بْنِ عَبْدِ الْمَلِكِ كِرْدِينٍ الْبَصْرِيِّ قَالَقَالَ لِي أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع
 
يَا مِسْمَعُ أَنْتَ مِنْ أَهْلِ الْعِرَاقِ أَ مَا تَأْتِي قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع قُلْتُ لَا أَنَا رَجُلٌ مَشْهُورٌ عِنْدَ أَهْلِ الْبَصْرَةِ وَ عِنْدَنَا مَنْ يَتَّبِعُ هَوَى هَذَا الْخَلِيفَةِ وَ عَدُوُّنَا كَثِيرٌ مِنْ أَهْلِ القَبَائِلِ مِنَ النُّصَّابِ وَ غَيْرِهِمْ وَ لَسْتُ آمَنُهُمْ أَنْ يَرْفَعُوا حَالِي عِنْدَ وُلْدِ سُلَيْمَانَ فَيُمَثِّلُونَ بِي قَالَ لِي أَ فَمَا تَذْكُرُ مَا صُنِعَ بِهِ قُلْتُ نَعَمْ قَالَ فَتَجْزَعُ قُلْتُ إِي وَ اللَّهِ وَ أَسْتَعْبِرُ لِذَلِكَ حَتَّى يَرَى أَهْلِي أَثَرَ ذَلِكَ عَلَيَّ فَأَمْتَنِعُ مِنَ الطَّعَامِ حَتَّى يَسْتَبِينَ ذَلِكَ فِي وَجْهِي قَالَ رَحِمَ اللَّهُ دَمْعَتَكَ- أَمَا إِنَّكَ مِنَ الَّذِينَ يُعَدُّونَ مِنْ أَهْلِ الْجَزَعِ لَنَا وَ الَّذِينَ يَفْرَحُونَ لِفَرَحِنَا وَ يَحْزَنُونَ لِحُزْنِنَا وَ يَخَافُونَ لِخَوْفِنَا وَ يَأْمَنُونَ إِذَا أَمِنَّا أَمَا إِنَّكَ سَتَرَى عِنْدَ مَوْتِكَ حُضُورَ آبَائِي لَكَ- وَ وَصِيَّتَهُمْ مَلَكَ الْمَوْتِ بِكَ وَ مَا يَلْقَوْنَكَ بِهِ مِنَ الْبِشَارَةِ أَفْضَلُ وَ لَمَلَكُ الْمَوْتِ أَرَقُّ عَلَيْكَ وَ أَشَدُّ رَحْمَةً لَكَ مِنَ الْأُمِّ الشَّفِيقَةِ عَلَى وَلَدِهَا

امام صادق( سلام الله علیه) به مسمع فرمودند: تو اهل عراق هستي آيا نزد قبر حسين[سلام الله و صلواته عليه] نمي آيي؟ عرض كرد نه چون من شخص مشهوري در بصره هستم و اطراف ما كساني هستند كه هوادار خليفه هستند و دشمنان ما از نواصب و ديگران زياد هستند و از آنها ايمن نيستم كه خبر مرا نزد فرزند سليمان (حاكم) ببرند.

حضرت به او فرمودند: آيا پس آنچه به او حضرت اباعبدالله (سلام الله عليه) گذشت را ذكر نمي كني؟ گفت بله حضرت فرمودند: و سپس جزع مي كني؟ گفت بله والله و آنقدر اشك مي ريزم تا خانواده ام اثر آن را بر من مشاهده مي كنند و از غذا امتناع مي كنم به نحوي كه اثر آن در صورت من نمايان مي‌شود.

حضرت فرمودند:

خداوند رحمت كند اشك تو را. آگاه باش كه همانا تو از گروهي هستي كه در زمره اهل جزع بر ما شمارش مي شوند و كساني كه در ناراحتي ما ناراحت و در خوشحالي ما خوشحال مي شوند و در خوف ما خوف دارند و در امنيت ما، امنيت. همانا تو به زودي حضور پدران مرا و وصيت ايشان را هنگام مرگ به ملك الموت خواهي ديد و آنچه تو را به آن بشارت مي دهند، افضل است و همانا ملك الموت براي تو دلسوزتر و مهربانتر از مادر مهربان براي فرزندش خواهد بود.

بنابراين در اين نوشتار نشان داده شد كه ائمه معصومين( عليهم‌السلام) نسبت به عزاي سيدالشهداء( سلام‌الله‌عليه) استثنائي قائل شده‌اند و حتي جزع و بي‌تابي را نيز در اين مورد نه تنها مكروه ندانسته‌اند بلكه توصيه نيز فرموده‌اند و بر اساس كلام امام صادق (سلام‌الله‌عليه) كسي كه بر سيدالشهداء (سلام‌الله‌عليه) جزع نمايد، پاداشي عظيم نزد پرودگار خواهد داشت.

منبع: اسلام تكس