نامه ای با امضای بیش از ۳۰۰ قاضی، وکیل و استاد دانشکده حقوق در خصوص هتک حرمت به قرآن کریم

به گزارش «شیعه نیوز»، در روزهای گذشته، بیش از ۳۰۰ قاضی، وکیل و استاد دانشکده حقوق، نامه ای به دبیرکل سازمان همکاری اسلامی نوشته‌اند و ابراز نگرانی و انزجار خود را از هتک حرمت به قرآن کریم و ساحت مقدس پیامبر اسلام (ص) اعلام کردند.

این نامه توسط دکتر عباس کریمی (استاد دانشگاه تهران) و با همکاری دکتر حشمت رستمی درونکلا (قاضی دادگاه تجدیدنظر) به سه زبان فارسی، عربی و فرانسوی تدوین و از طریق پرتال اینترنتی پژوهشکده حقوق و قانون ایران برای امضای حقوقدانان کشور آماده شد.

در این نامه، حقوقدانان ضمن استناد به قوانین و کنواسنیون های بین المللی ابراز داشتند که حق آزادی بیان باید با احترام به ارزش‌ها و اصول اخلاقی جامعه انجام شود و هیچ گونه هتک حرمت به قرآن کریم و سایر کتب آسمانی به هیچ وجه توجیه‌پذیر نیست.

امضاکنندگان این نامه پیشنهاد کردند که یک کنوانسیون بین المللی با پیگیری کشورهای مسلمان عضو سازمان ملل متحد، تصویب شود که در آن ضمن تببین دقیق آزادی بیان پپ، حدود و ثغور آن معلوم و موارد استفاده از آن نیز تعریف بشود. همچنین به کشورهای عضو نیز پیشنهاد پیش بینی ضمانت اجرا برای سوء استفاده از آزادی بشود.

متن نامه به شرح ذیل است:

بسم الله الرحمن الرحیم

جناب آقای حسین ابراهیم طه

دبیر کل محترم سازمان همکاری اسلامی

باسلام و احترام همانطور که استحضار دارید در چند سال اخیر با تمسک به آزادی بیان که یکی از اصلی ترین دستاوردهای مبارزات توده های انسانی در جوامع گوناگون است اهانت به مقدسات مسلمانان که بیش از یک چهارم ساکنان کره خاکی را تشکیل میدهند رقم خورده است. این اهانت گاهی در قالب نشر تصاویر موهن به ساحت مقدس پیامبر اسلام(ص) و گاهی در قالب سوزاندن قرآن کریم اتفاق افتاده و میافتد. روشن است که فکر پلیدی که در پس پرده این اهانت ها قرار گرفته سناریوی طولانی مدتی را طراحی نموده و صحنه های جدیدی را با دست گروهی نادان و ناآگاه رقم خواهد زد و کینه دشمنی و خشونت را بین ملتها و ادیان ترویج خواهد نمود. این در حالیست که نه تنها آزادی بیان در راستای هدف خود به کار گرفته نشده که در جهت نقض غرض از آزادی بیان به کار بسته میشود و نه تنها آزادی بیان تأمین نمی گردد که آزادی عقیده و اندیشه را نیز تهدید می کند. سوء استفاده از حق و به طریق اولی سوءاستفاده از آزادی در نظام های حقوقی گوناگون ممنوع شده است به نحوی که می توان آن را در ردیف اصول حقوقی مورد اتفاق کشورهای متمدن ذکر کرد. هیچ نظام حقوقی اجازه ندارد تحت پوشش بهره مندی از حق یا آزادی به نفع خود، به آزار و اذیت دیگران و یا سوء استفاده از آزادی بیان اقدام نماید. بنابراین به منظور جلوگیری از ترویج خشونت بین پیروان ادیان و ایجاد دشمنی بین ملتها و به ویژه در راستای حراست از آزادی بیان پیشنهاد میشود. جنابعالی از طریق اجلاس وزرای امور خارجه عضو سازمان که در تاریخ نه مرداد تشکیل خواهد شد، متفکران و حقوقدانان کشورهای مختلف اسلامی را جهت تدوین پیش نویس کنوانسیونی به منظور تعریف سوء استفاده از آزادی بیان، تعیین مصادیق آن و تکلیف کشورهای امضا کننده کنوانسیون دعوت نمایید تا از طریق دولتهای اسلامی اقدامات عاجلی به منظور امضا و تصویب آن توسط اعضای سازمان ملل متحد به عمل آید. سازمان ملل متحد نیز بر اساس متون مختلف قانونی، مکلف است در این راستا اقدامات موثری به عمل آورد زیرا بر اساس بند ۱ ماده ۱ منشور ملل متحد ۱۹۴۵، مهمترین هدف تأسیس سازمان ملل متحد، حفظ صلح و امنیت بین المللی بوده و دولتها بدین منظور باید اقدامات دسته جمعی مؤثر برای جلوگیری و برطرف کردن تهدیدات علیه صلح و اعمال ناقض صلح به عمل آورند. همچنین در بند سوم ماده یاد شده و در بند ج ماده ۵۵ منشور دولتها متعهد شدند احترام جهانی و مؤثر جهت تأمین حقوق بشر و آزادی های اساسی برای همه بدون تبعیض از حیث نژاد و جنس و زبان و مذهب معمول دارند. افزون بر آن در راستای ماده ۵۶ منشور کلیه اعضاء از جمله دولت سوئد به عنوان عضو ملل متحد، متعهد شدند که برای نیل به مقاصد مذکور در ماده ۵۵ همکاری با سازمان ملل متحد در قالب اقدامات فردی یا دسته جمعی معمول دارند. اگرچه بر اساس بند ۲ ماده ۱۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی ۱۹۶۶ مصوب مجمع عمومی سازمان ملل متحد که دولت سوئد نیز آن بدان ملحق شده است، هر کس حق آزادی بیان دارد تا افکار خویش را از هر قبیل خواه به طور شفاهی یا به صورت هنری یا به هر وسیله ی دیگری به انتخاب خود ابراز نماید، لیکن در بند ۳ ماده یاد شده بر ضرورت احترام به حقوق و حیثیت دیگران و حفظ امنیت ملی یا نظم عمومی یا اخلاق عمومی تأکید دارد. از طرف دیگر بر اساس بند ۲ ماده ۲۰ میثاق بین المللی یاد شده هرگونه دعوت(ترغیب) به کینه(تنفر ملی یا نژادی یا مذهبی که محرک تبعیض یامخاصمه یا اعمال زور باشد ممنوع است. به بهانه چنین آزادی هایی آتش زدن کتب ادیان الهی منجر به ایجاد حساسیت های مذهبی می شود و این اعمال برخلاف صلح و امنیت بین المللی که از اهداف اصلی منشور ملل می باشد. ضمن اینکه دولت سوئد نمی تواند به قانون داخلی خویش استناد کند. چرا که بر اساس ماده ۲۷ کنوانسیون حقوق معاهدات ۱۹۶۹ وین و ماده ۳۲ طرح مسئولیت بین المللی دولتها مصوب کمیسیون حقوق بین الملل سازمان ملل متحد در سال ۲۰۰۱ میلادی طرف معاهده نمی تواند به مقررات حقوق داخلی خویش به عنوان توجیهی برای عدم اجرای یک معاهده استناد کند. افزون بر آن در ماده ۲۲ اعلامیه و برنامه عمل کنفرانس جهانی حقوق بشر وین ۱۹۹۳ از کلیه دولت ها خواسته شده که در اجرای تعهدات بین المللی و با عنایت به نظامهای حقوقی ذیربط خود تدابیر شایسته ای را برای مبارزه با ناشکیبایی و خشونت های مبنی بر مذهب و اعتقادات از جمله رفتارهای تبعیض آمیز علیه زنان و هتک حرمت اماکن مذهبی معمول داشته و حق هر شخص را برای برخورداری از آزادی عقیده بیان و مذهب به رسمیت بشناسد که اقدامات اینچنینی (آتش زدن کتب ادیان الهی از جمله قرآن کریم) برخلاف احترام به ادیان و مذاهب و انسان هاست و به نوعی تنفر مذهبی را شعله ور نموده که در نهایت منجر به ایجاد خشونت و نقض صلح خواهد شد.

اسامی امضاکنندگان:

سید مصطفی محقق داماد، سید حسین صفایی، عباس کریمی، حشمت رستمی درونکلا، Farafina BOUSSOUGOU، محمد درویش زاده، رسول بازیار، رقیه ابراهیم پور اُمام ، احمد ابراهیمی ، فاطمه ابراهیمی ، مهرداد احمدزاده ذوالپیرانی ، رسول احمدزاده، فرشته احمدی، مریم احمدی نژاد، جمال احمدی ، نادر اخگری بناب، اکبر ادیبی، محمدحسین استا، فرزانه اسدی ، کیومرث اشتریان، علیرضا اشرافی ، مهدی اصحابی ، مهدی اصغری مقدم، مهدی خاقانی اصفهانی، حسن افشار، طيب افشارنيا، رخصت افشاری، محمد جواد امجدیان ، مجاهد امیری، محمد امینی ، نورمحمد انصاری ، حسين انصاري، رضا ایران مهر، محمود آذربایجانی ، سیف اله آذربون، سکینه آذری، سمیه آرایی، محمد آرمان ، نیلوفر آسایش ، سمیه آقاجانی ، سید کاظم آل هاشم ، شهاب بازوند، بهمن باقری، سعید باقری ، زهرا علی بخشی ، شمسی بدخشان ، محمد برات زاده ملکی، محمود براتی نیا، محسن برهانی، سید علی بنی‌صدر، حمیدرضا بهروزی زاد، فاطمه بهلولی ، ریحانه بهنامی، مهدی بی نیاز، محمد پارسا، محمد پارسامعی، سیامک پاکباز ، سید جلیل حسینی پاکدل ، قاسم پروین، علی پزشکی، مرتضي پناهي خفري ، رباب عباس زاده پنحعلی خرابه سی ، جعفر پوربدخشان، آیت پیرزادی ، محمد ابراهیم پیرعباسی، غلامحسین تسلیمی ، محمد تقدسی ، مهدي تقي زاده، مروت تله سیاحی ، حمید تنهایی، محمدمهدی توکلی، سید کمال توکلی ، علیرضا تیموری ، مجتبی جانی پور، فاطمه جباری ممان ، محمد صادق جسمانی ، هادی جعفرپور، میلاد جعفری جوزانی ، عسکر جلالیان، فاطمه جمالی ، ابوالفضل جمشیدی، مسعود جناب ، سید مهدی جوادی، سهیلا جوادی، محمدهادی جواهرکلام، مهدی جوهری، ابراهیم چهره پرداز، اسماعیل حاتمی ، رضا حاتمی ، حسین حاجی حسینی ، علی اکبر حاجی زاده ، محسن حافظی نیا، محمدجعفر حببب زاده، بهنام حبیب‌زاده مومن، سید احمد حبیب نژاد، مینا حبیب‌نژاد ، مهدی حبیبی تبار ، توکل حبيب‌زاده، سید امرالدین حجازی ، میثم جهانگیری حسین آبادی ، جواد حسین نیا ، سیدعلی حسینی، روح الله حسینی شالمایی ، محمدسعید حسینی ، سجاد حسینی ، عباس حق پناهان، نصرالدین حمیدی برم سبز ، اشکان حیدری ، محمودرضا حیدریان زرنه ، منصور خاکپور ، شکرالله خاکرند، علي خالقي، مریم خانزاده ، سکینه خانعلی پور، علیرضا خانی ، محمدعلی خجیر ، عبدالله خدابخشی، سهیل خدرویسی ، امین خدری ، سعید خلیلی ، محمود خلیلی ، مسعود خورسی، ایمان دابویی ، علی دادمهر، مجتبی داستان پور ، سیروس دالوند، مریم دانش پژوه ، هما داودی، داوود نظری ، ابوالفضل علی دایی احمدی، وحید درویشی ، محمدرضا دشتی ، لیلا دلیری، مهدی دهشیری، وحید دیوسالار ، رقیه راعی فتح اباد، حسین رجایی، محسن رجب زاده ، صادق رحیمی اسطرخی ، سید یاسر رحیمی ، غلامرضا رحیمی ، ایمان رحیمی‌پور، آرزو رضایی ، بنفشه رضایی ، حمید رضاییان ، اسداله رنجبر، فرزاد رهبر ، الهام رهگذر ، زینب ریاضت، نصیر زارع حجت ابادی ، مرتضی زارعی لطف، نوید زمانه قدیم،محمدرضا ساریخانی، تقی ساقی منامن ، علیرضا سالاریان ، سید ابوالفضل سجادی، اکبر سردارزاده ، فرزانه سریر، رسول سعادت نیا ، محمد سعیدی ، فتاح سلامی ، زهرا سلطانی فرد ، اسماعیل سلیمانی، احسان سلیمی قلعه ئی، محسن سليمي ، محمد سورانی ، حسن سهرابی، سید ابوالحسن حاجی سید جوادی ، سید محمود سید عطاران ، مجید شادروح ، محسن شاکرمی ، زهرا شاکری، سیدحسین شاکری، سید حسن شبیری زنجانی، محمدجواد شریعت باقری، مجید شریف زاد، محمد هادی شریفی ، جعفر شفیعی، ایمان شکری ، سحر شکیبایی، فردین شمائی، علی شمس، میلاد شمسی نسب ، آرش شمقدری ، آمنه شوشتری، نگار شوشتریان ، مریم شیاری ، محسن شیرمحمدی ، احمد صادقی ، سجاد صادقی، سید وحید صادقی ، سحر صالح‌احمدی، سعید صالح‌احمدی، حسین صالحی ، زهرا صالحی ، نورمحمد صبری ، علی صریحی ، علی صفائی زاده ، محمد حسین صیافی ، مهدی ضیاپور ، سید یاسر ضیایی، جواد طهماسبی، مجید عباس تبار، ابوالفضل عباسی ، مهران عبدی، اصغر عربیان، امرالله عربي، جمشید عسگرمکی، حسین عصارپور آرانی ، محمد علی عفتی مطلق ، یدالله علی زاده، احمد علیجانی ، عدنان عمرانی فر ، جابر غزالی ، حبیب اله فاضلی، مرتضی فتح تبار ، روح اله فراتی، رقیه فراهانی، محمدرضا فردپارسا ، محمدرضا فرهادپور، زینب فرهادلو ، مجید فرهمند، اردشیر فریدونی ، مصطفی فضائلی، امیر فلاح قویدل ، آزاد فلاحی، سيدمرتضي فهيمي بافقي ، علیرضا فیض، علی فیضی ، غلام نبي فيضي چكاب، علی اصغر قاسمی، محمد سعید قاسمی، فیض الله قائدی، صدیقه قدیمی، فردین قریشی، لیلا قزوینی فیروز ، غلامرضا موسی قزوینی ، جلیل قنواتی، محمدعلی قوامی ، زهره قیصری ، سید احمد کاظمی ، علی کاظمی ، سمانه کافتری، محمدامین کامرانی ، محمدرضا کامیار، رضا کرامتی تبریزی ، سعید سیاه بیدی کرمانشاهی ، مسلم کرمی، حمیرضا کرمی ، مسعود کرمی ، سحر کریمی، محمدصالح کریمی ، بشری کریمی، احمد کریمی ، حسین کشاورزی دولیس ، مرتضی کشاورزی ولدانی، مصطفی کشوری، ابوالقاسم کفشگر، شهاب کیائی ، بهزاد گراوند ، یاسر گلوگاهی ، امیر علی گنجه، یوسف لطفی، صفرعلی لطفی لو ، حامد مبلغ توحید ، حجت اله متین ، اباذر محبی نوگورانی، محسنی آشتیانی، حسن محسنی، عباس محمدخانی، افروز علی محمدی، علی محمدی قوزلو ، حکیمه محمدی ، صادق مددی ، محمد مدنلو، محمد حسین مرادی زاده ، عبدالرحیم مرادی، سیدمحمدکاظم مرتضوی، سید مصطفی مرتضوی ، حسین مرکزی ، طالب مستاجران ، محسن قدیانی مطلق ، علی اصغر مطهری نژاد، شاهين مظاهري جبلي ، شیما معصومی گودرزی، معراج معظمی ، نرگس مقامی ، سیدسجاد ملایری، مجتبی ملک‌افضلی اردکانی، حسن ملکی ، محمد حسین عرفان منش، منصور منصوری، حسنعلی موذن زادگان، سید رضا الموسوی، ابراهیم موسی زاده، عباس مومن آبادی، محسن مهدیان، علی مهرابی، محمد مهرانی، مصطفی مهرنیان ، محمدعلی مهری متانکلائی ، محمدعلی مهری ، سیدمحمود میرحسینی عزیزی ، حسن میرزامحمدی ، فرشاد گل میرزایی، رضا میرزایی ، علیرضا میرکمالی، میثم میلاندرزاده ، رضا نامجو ، امیرحسین نجفی، ساردوئی نسب، سهیل نظری، میثم نعمت ، میثم نعمتی ، عباس نقی پور ، محمد نوائی ، نورمحمد نوروزی، حمید نوروزی ، سید فاضل نوری، علی نیک پور، عباس نیکخواه، وحید وزیری، جاسم ولدبیگی ، امیررضا ویسکرمی ، مهدی هادی، سید جعفر هاشمی، ایمان هوشمند ، یوسف یارمحمدی ، مهدی یزدان‌پرست ، یوسفعلی یزدانی، احمد یوسف‌زاده

متن نامه به زیان عربی

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

معالي الأمين العام لمنظمة التعاون الإسلامي السيد حسين إبراهيم طه

تحية طيبه، كما تعلمون لقد تم انتهاك حرمة مقدسات الامة الاسلامیة التی يبلغ عددهم ربع سكان العالم و ذلك بذریعة حرّیّة التعبیر التي تعد إحدى أهم الإنجازات الأساسية الناتجة عن نضالات الجماهير الشعبیة في الثقافات والمجتمعات المختلفة طیلة السنوات الماضیة، وتتمثل هذه الإهانة أحيانًا فی رسوم مسيئة لنبي الاسلام محمد (صلى الله عليه وسلم) وتأتي أحيانًا بصورة جريمة تدنیس وإحراق القرآن الكريم.

ومن المؤسف أن هناک أصحاب ايديولوجيات من الجماعات الجاهلة الخبيثة یقوم خلف الکوالیس بإعداد وتنفيذ مثل هذه السیناریوهات التی تنشر الكراهية والبغضاء في هذه الظروف. ومن الملفت أنه بهذه المواقف لن تحقق حرية الرأی بل تنقلب رأسا علی العقب وجدیر بالذکر أن هذه المواقف لن تكفل ضمانا لحرية الرأی والتعبير فحسب، بل ستشكل تهديدًا لها ويُعتَبرُ نوعاً من إستغلال وإنتهاك مبادئ الحق و الحرية. وهذا أمر محظور جدا في الأنظمة القانونية المختلفة بحيث يمكن اعتبارهما مبدأين وقاعدتين أساسيتين في المبادئ القانونية المشتركة بين الدول المتحضرة ولا توجد انظمة قانونیة تسمح بإیذاء الآخرین بذریعة الدفاع عن الحق او الحریة بدلا من تحقیق المصالح الشخصیة.

لذلک نقترح بأن تبادروا شخصیاً بتوجيه الدعوات الى أصحاب الفکر ورجال القانون في مختلف البلدان الاسلامیة لإعداد وثیقة قانونیة دولیة لبیان مفهوم «استغلال حرية التعبير» وتحدید مفاهیمه وتحديد واجبات الدول الأعضاء الموقعة له، و کل ذلك سیتم من أجل الحيلولة دون نشر العنف وإثارة العداوة والبغضاء بين أتباع الديانات السماویة والشعوب المختلفة و الحفاظ على الحرية. ثم یجب اتخاذ الخطوات اللازمة والسریعة من قبل البلدان الاسلامیة للتوقيع و المصادقة علی هذا المشروع من قبل الدول الاعضاء في الامم المتحدة.

ووفقا للقوانین المختلفة، فإن الأمم المتحدة ملزمة باتخاذ التدابیر اللازمة في هذا الصدد؛ و کما یلی؛ وفقا للفقرة 1 من المادة 1 من ميثاق الأمم المتحدة المنصوص علیها عام 1945؛ «كان الهدف الرئيسي من إنشاء الأمم المتحدة هو الحفاظ على السلام والأمن الدوليين، وحماية حقوق الإنسان، والتمسك بالقانون الدولي؛ و لابد للحکومات اتخاذ الإجراءات التنفيذية الأساسية لمنع والقضاء على التهديدات والتحدیات الناشئة للسلام العالمی». كما ورد في الفقرة 3، وكذلك في الفقرة (ج) من المادة 55 من ميثاق الامم المتحدة؛ «أن الدول قد التزمت بالاحترام العالمي من أجل ضمان احترام حقوق الانسان، والحریات الاساسیة للناس جمیعا والتشجیع علی ذلک بلا تمییز بسبب الجنس او اللغة او الدین».

و فی اطار مادة 56 المذکورة اعلاه؛ لابد لجميع أعضاء الأمم المتحدة بما في ذلك حکومة السويد الالتزام بتحقيق الأهداف المرجوة في المادة 55 ، للحفاظ على التعاون المستمر مع الأمم المتحدة بصورة إجراءات فردية أو جماعية.

على الرغم من أنه وفقًا للفقرة 2 من المادة 19 من العهد الدولي الخاص بالحقوق المدنية والسياسية لعام 1966- الذي وافقت عليه الجمعية العامة للأمم المتحدة، وتم التوقیع والمصادقة علیها من جانب الحكومة السويدية- لکل إنسان حق في حرية التعبير. ويشمل هذا الحق حريته في التماس مختلف ضروب المعلومات والأفكار وتلقيها ونقلها إلى آخرين دونما اعتبار للحدود، سواء على شكل مكتوب أو مطبوع أو في قالب فني أو بأية وسيلة أخرى يختارها. لکن على الرغم من الإشارة إلى ذلك، الفقرة 3 تؤکد علی احترام حقوق الآخرين أو سمعتهم، حماية الأمن القومي أو النظام العام أو الصحة العامة أو الآداب العامة.

من جانب آخر ووفقًا للفقرة 2 من المادة 20 من العهد الدولي ،«إنه تحظر بالقانون أية دعوة إلى الكراهية القومية أو العنصرية أو الدينية تشكل تحريضا على التمييز أو العداوة أو العنف». فإن حرق الكتب الدینیة تحت ذریعة هذه الحريات يثير غضب الامة الاسلامیة، وهذا مغایر لمفهومین السلام والأمن الدولي کمبدأین اساسیین لميثاق الأمم المتحدة».

وجدیر بالذکر بأن الحکومة السويدیة لن تكون قادرة لتبریر هذه الاعمال العدوانیة استناداً الی قوانینها المنصوصة، لأن وفقًا للمادة 27 من اتفاقیة فینا لقانون المعاهدات عام 1969 والفقرة 32 من المشروع الذي يتحدث عن المسؤولية الدولية للدول التي وافقت عليها اتفاقية الحقوق الدولية للأمم المتحدة في عام 2001 ؛ «لا يجوز لطرف في معاهدة أن يحتج بنصوص قانونه الداخلي كمبرر إلخفاقه في تنفيذ المعاهدة»، علاوة على ذلك، ووفقاً للمادة 22 من اعلان و برنامج عمل فيينا لعام 1993؛ «ويطلب المؤتمر العالمي لحقوق الإنسان إلى جميع الحكومات اتخاذ جميع التدابير المناسبة امتثالاً لالتزاماتها الدولية ومع المراعاة الواجبة للنظم القانونية السائدة في كل منها وذلك لمواجهة التعصب القائم على أساس الدين أو المعتقد وما يتصل به من عنف، بما في ذلك ممارسات التمييز ضد المرأة وبما في ذلك تدنيس المواقع الدينية، مع التسليم بأن لكل فرد الحق في حرية الفكر والوجدان والتعبير والدين. كما يدعو المؤتمر جميع الدول إلي تطبيق أحكام الإعلان المتعلقة بالقضاء علي جميع أشكال التعصب والتمييز القائمين علي أساس الدين أو المعتقد».

علماً بأن هذه الأعمال المعادیة (حرق كتب الأديان السماوية بما فیها القرآن الکریم) تعتبر إساءة للدیانات السماویة کافة و تثیر الكراهية الدينية والعنف و تناقض مبادئ السلام.

متن نامه به فرانسوی

Au nom de Dieu Clément et Miséricordieux

A la très haute attention de Son Excellence Monsieur Hissein Brahim Taha, Sublime Secrétaire Général de l’Organisation de Coopération Islamique.

Après avoir présenté nos dignes salutations et respects à votre Excellence, nous souhaitons vous faire observer que tout au long de ces dernières années, la liberté d’expression qui est une des réalisations fondamentales des luttes des masses humaines de différentes communautés semble servir de prétexte à certaines personnes ou groupe de personnes pour se répandre en insultes/injures à l’encontre des Musulmans et au caractère sacré de leur religion.

Les Musulmans, faut-il le rappeler, font partie du plus de quart des habitants de la population mondiale. Les injures qu’ils subissent se présentent parfois sous forme de diffusion de portraits et d’images offensantes de sa sainteté le Prophète (Paix et Salut d’Allah sur Lui) et certaines autres fois sous forme de l’autodafé du Saint Coran.

Il est évident que la pensée sale et satanique qui fonde ces insultes s’est ébauchée par un scénario à long terme déjà planifié, et que cela déterminera de nouvelles scènes par l’intermédiaire de quelques groupes d’individus ignorants et stupides. A la limite cela serait le promoteur de haine et de rancune, ainsi qu’un point de départ pour propager l’animosité et la violence entre les nations et les religions.

Certes, vu cette circonstance, non seulement le facteur de la liberté de parole et d’expression n’a pas accédé à son but, mais en revanche il a fait le sens inverse. Il faut également mentionner que dans de telles situations, non seulement la liberté d’expression ne serait pas garantie mais que cette offensive serait une menace envers la liberté d’opinion et de réflexion. Abuser du droit et à la rigueur abuser de la liberté est considéré comme une interdiction dans de divers systèmes juridiques, de sorte que l’on peut l’énumérer et la placer dans l’échelle des principes juridiques communs aux pays civilisés. Bien entendu, soutenu par un droit ou liberté quelconque, aucun système juridique ne permet le harcèlement d’autrui dans le but de gagner des avantages pour soi.

Ainsi, il serait de même pour l’abus de la liberté d’expression qui devrait être interdit, voire punie.

Par conséquent, afin d’ empêcher la diffusion des actes de violence parmi les adeptes des religions et de provoquer l’animosité entre les nations et surtout dans le but de sauvegarder la liberté proprement dite, Il est humblement demandé, vous Monsieu le Secrétaire Général en personne, de prendre l’initiative de lancer une convocation auprès des juristes et des penseurs de plusieurs pays musulmans par le biais du Sommet des Ministres des Affaires Etrangères membres de l’ OCI qui est prévu se tenir le 9 du mois de Mordad prochain.

L’objectif serait d’établir le projet d’une Convention destinée à définir :

• l’abus de la liberté d’expression ;

• les concepts et le devoir des pays soussignés membres de Conventions pour les inciter à prendre les mesures nécessaires et immédiates par l’ intermédiaire des États musulmans afin de signer l’approbation par les membres de l’ O.N.U.

L’organisation des Nations Unies, selon les règles des textes juridiques courants est chargée de prendre des mesures nécessaires et efficaces à ce propos. Selon le paragraphe 1 de l’article 1 de la Charte des Nations Unies datée de 1945, la cible principale et le but primordial de l’établissement de l’ O.N.U était de maintenir la paix et la sécurité internationale dans le monde. A cet effet, les gouvernements sont engagés à prendre des mesures exécutives de base pour empêcher et éliminer les menaces contre la paix et d’autres faits contraires à la paix mondiale. Il est également mentionné dans le paragraphe 3 ainsi que dans le paragraphe Article 55 de la Charte, que les États se sont engagés au respect universel afin d’assurer les droits de l’homme et la liberté fondamentale pour qui que ce soit indépendamment de la discrimination de race, de sexe, de langue et de religions. II est également énuméré dans le paragraphe 56 de l’article que tous membres de l’ONU y compris l’Etat de Suède, se sont engagés à atteindre les objectifs souhaités dans l’article 55, de maintenir la coopération avec l’ONU sous forme d’actions individuelles ou collectives.

• Quoique selon le paragraphe 2 de l’ article 19 du Pacte international des droits civils et politiques de 1966 (Pacte approuvé par l’Assemblée générale des Nations Unies, signé et ratifié par le gouvernement de la Suède) tout individu a droit à la liberté de parole pour déclarer ses propres idées dans n’importe quelle catégorie vocalement et oralement ou bien sous forme artistique ou n’importe quel autre moyen selon son goût et sa préférence ;

• Bien qu’il est noté dans le paragraphe 3 la nécessité du respect aux droits de l’homme et de la dignité d’autrui, l’appui sur la maintenance de la sécurité

Il est possible de prendre appui sur la nécessité du maintien de la sécurité nationale, de l’ordre public ou de la moralité publique, ainsi que sur le paragraphe 2 de l’ article 20 du Pacte international pour faire cesser les actes de provocation à la haine, puisque aussi bien sont et doivent être prohibés tous les actes de provocation à la haine et à la discrimination visant une nationalité quelconque ou une communauté donnée en raison de son ethnie, de sa race, de sa religion.

Sous prétexte de la liberté d’expression et/ou d’opinion, l’acte de brûler les livres appropriés aux religions provoque des sensibilités religieuses et cela est contre la notion de paix et de sécurité internationale qui constituent les objectifs essentiels du Pacte de l’ O.N.U.

II est également à noter que la Suède ne pourra aucunement invoquer ses lois internes, puisque selon l’article 27 de la Convention des droits et du Traité de Vienne datée de 1969 et le paragraphe 32 du projet parlant de la responsabilité internationale des États approuvée par la convention des droits de l’ O.N.U en 2001, le pays engagé dans ce contexte ne pourrait nullement sous n’importe quelle prétexte, soutenir les réglements de ses droits internes en tant que justification pour ne pas appliquer les conditions de son engagement dans l’ONU.

Par ailleurs, selon l’ article 22 du communiqué et du plan de travail de la conférence mondiale des droits de l’homme de 1993 de Vienne, il a été demandé à tous les gouvernements de respecter l’exécution des engagements internationaux vis à vis à leurs propres règlements juridiques, de prendre les mesures dignes pour combattre les violences envers les religions et les conventions, y compris les comportements discriminatoires envers les femmes, et envers la profanation des endroits religieux et de reconnaître officiellement le droit de chaque personne à la liberté de la parole, d’opinion et de religion. II faut connaître que les actions de telle sorte (brûler les livres des religions divines, il est ici question de Coran) est contraire au respect des religions et des convictions des hommes et que cela attise en quelque sorte la haine religieuse et mène à la violence et à la négation de la paix.