تفسیر آیت الله وحید خراسانی از عذاب مهیمن

به گزارش «شیعه نیوز»، کانال اطلاع رسانی دفتر آیت الله وحید خراسانی، سخنان این مرجع تقلید در مورد یکی از آیات جزء بیست و دوم قرآن کریم را منتشر کرد.
آیت الله وحید خراسانی بیان کردند:

﴿إِنَّ الَّذِينَ يُؤْذُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ وَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذَاباً مُهِيناً.﴾ [الاحزاب۷۵۝]
بى‌گمان كسانى كه خدا و پيامبر او را آزار مى‌رسانند، خدا آنان را در دنيا و آخرت لعنت كرده و برايشان عذابى خفّت‌آور آماده ساخته است.

در این آیه خدای متعال عذاب را با خصوصیت «مُهین» معین فرموده است.

چه کسانی استحقاق عذاب «مُهین» را دارند و این چگونه عذابی است؟

قرآن کریم در سوره‌ی آل عمران مساله را تا حدی شرح داده؛ وقتی بشر به حدّی رسید که از قابلیّت هدایت خارج شد و شقاوت به مرتبه‌ای رسید که آن مرتبه، مرتبه‌ی املاء¹ است، در آن مرتبه بیان خداوند متعال این است: ﴿إِنَّمَا نُمْلِي لَهُمْ لِيَزْدَادُوا إِثْماً²﴾؛ دیگر مهلت و ادامه‌ی حیات برای این است که بر اثم و طغیان بیفزایند و شدّت عمل به این حد رسیده که: ﴿يَمُدُّهُمْ فِي طُغْيَانِهِمْ³﴾، وقتی به این مرتبه رسید می‌فرماید: ﴿إِنَّمَا نُمْلِي لَهُمْ لِيَزْدَادُوا إِثْماً وَ لَهُمْ عَذَابٌ مُهِينٌ⁴.﴾

و در سوره‌ی نساء، آن مطلبِ سوره‌ی آل عمران را به اتمام رسانده: ﴿يُدْخِلْهُ نَاراً خَالِداً فِيهَا وَ لَهُ عَذَابٌ مُهِينٌ٥﴾، که بعد از ذکر خلود در جهنم، فرمود: جزایش عذاب مهین است.

نتیجه این است که:
به نص قرآن آزار رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله، مستلزم «عذاب مهین» است و بعد از آنکه رسول الله -به اقرار بزرگان اهل سنت- فاطمه سلام‌الله‌علیها را به خود ملحق نمود، یعنی ایذاء صدیقه‌ی طاهره فقط آزار او نیست، بلکه آزار و اذیت خود رسول الله است و ایذاء رسول الله، ایذاء الله است که ثمره‌اش می‌شود: «عذاب مهین».

حال اهل دقت ملاحظه کنند: در سوره‌ی توبه آیه ۶۱، «عذاب الیم» را بر ایذاء رسول مترتب فرموده٦ و در سوره‌ی احزاب آیه‌ی ۵۷، با تغییر صفتِ «الیم» به «مهین» عذاب مهین را معین فرموده؛
یعنی ضمّ آن آیه (سوره‌ی توبه آیه ۶۱) به این آیه (سوره‌ی احزاب آیه‌ی ۵۷)، ثابت می‌کند که خداوند تعالی در ایذاء رسول خدا بین «عذاب ألیم» و «عذاب مُهین» جمع کرد تا روشن بشود که در برخی از اعمال و صفات، هم «عذاب مهین» است و هم «عذاب ألیم»…

۱. طبرسی در جوامع الجامع (ج۱، ص۳۵۳) می‌فرماید: منظور از «إملاء» و مهلت دادن به كافران اين است كه خداوند امر آنها را به خودشان وا مى‏گذارد.
۲. همانا ما فقط به ايشان مهلت مى‌دهيم تا بر گناه [خود] بيفزايند. (آل‏عمران‏، آیه ۱۷۸)
۳. خدا [است كه] ريشخندشان مى‌كند و آنان را در طغيانشان فرو مى‌گذارد در حالی که سرگردانند. (ترجمه‌ی آیه ۱۵ سوره‌ی بقره)
۴. و البته نبايد كسانى كه كافر شده‌اند تصور كنند اينكه به ايشان مهلت مى‌دهيم براى آنان نيكوست ما فقط به ايشان مهلت مى‌دهيم تا بر گناه [خود] بيفزايند و [آنگاه] عذابى خوارکننده خواهند داشت. (ترجمه آیه ۱۷۸ سوره ی آل‏عمران‏)
۵. و هر كس از خدا و پيامبر او نافرمانى كند و از حدود مقرّر او تجاوز نمايد، خدا وى را در آتشى درآورد كه همواره در آن خواهد بود و براى او عذابى خوار کننده است. (ترجمه‌ی آیه ۱۴ سوره‌ی نساء)
۶. ﴿وَ الَّذِينَ يُؤْذُونَ رَسُولَ اللهِ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ﴾؛ و كسانى كه پيامبر خدا را آزار مى‌رسانند، عذابى پر درد [در پيش] خواهند داشت.. (التوبة، آیه ۶۱)

برگرفته از کتاب فدک نحله‌ی خاتم، آیت الله وحید خراسانی

انتهای پیام