به گزارش «شیعه نیوز»، دانشمندان دانشگاه ساوث کالیفرنیا(USC) و موسسه سرطان "IFOM" در میلان دریافتهاند که یک رژیم غذایی شبیه به روزه در هنگام ترکیب با ویتامین ث میتواند در درمان برخی از انواع سرطان مؤثر باشد.
محققان در مطالعات روی موشها دریافتند که این ترکیب، پیشرفت تومور را در چندین مدل موش مبتلا به سرطان روده بزرگ به تأخیر میاندازد و در بعضی از موشها نیز موجب پسرفت بیماری شد.
"والتر لونگو" نویسنده ارشد این مطالعه گفت: ما برای اولین بار نشان دادهایم که چگونه یک مداخله کاملاً غیر سمی میتواند یک سرطان تهاجمی را درمان کند. ما از دو روش درمانی بهره بردهایم که به عنوان مداخلات برای به تأخیر انداختن پیری مورد مطالعه قرار گرفتهاند و شامل یک رژیم غذایی شبیه به روزه داری در ترکیب با ویتامین ث است که آنها را به عنوان یک درمان قدرتمند برای مبارزه با سرطان ترکیب کردهایم.
محققان میگویند اگرچه روزه داری برای بیماران سرطانی گزینهای چالش برانگیز است، اما یک گزینه ایمنتر و عملیتر برای آنان، بهره گیری از یک رژیم غذایی کم کالری و گیاهی است که باعث میشود سلولها مانند حالت روزه داری واکنش نشان دهند.
یافتههای محققان حاکی از آن است که یک درمان دارای مسمومیت کم شامل رژیم غذایی شبیه به روزه به همراه ویتامین ث میتواند جایگزینی برای درمانهای سمی و خطرناک سرطان بیشتر باشد.
نتایج تحقیقات قبلی روی پتانسیل مقابله با سرطان ویتامین ث در این مطالعه نیز در نظر گرفته شده است و مطالعات اخیر حاکی از اثربخشی آن به ویژه در ترکیب با شیمی درمانی بوده است.
در این مطالعه جدید، محققان میخواستند با ایجاد محیطی که برای سلولهای سرطانی ناپایدار باشد، اما هنوز هم برای سلولهای عادی بیخطر باشد، بدانند که آیا رژیم غذایی شبه روزه باعث افزایش فعالیت ویتامین ث با دوز بالا بر ضد سرطان میشود؟
"لونگو" گفت: اولین آزمایش آزمایشگاهی ما اثرات قابل توجهی را نشان داد و دریافتیم هنگامی که هر یک از اینها یعنی رژیم غذایی شبه روزه یا ویتامین ث به تنهایی استفاده شود، رشد سلولهای سرطانی را کاهش میدهد و باعث افزایش جزئی مرگ و میر سلولهای سرطانی میشود.
وی و همکارانش این تأثیر نیرومند را در سلولهای سرطانی که دارای جهش هستند، تشخیص دادند که یکی از مهمترین اهداف در تحقیقات سرطان محسوب میشوند. این جهشها در ژن "KRAS" موجب میشود بدن در مقابل بسیاری از درمانهای مبارزه با سرطان مقاومت کند و میزان بقای یک بیمار را کاهش میدهد. جهشهای "KRAS" تقریباً در یک چهارم کلیه سرطانهای انسانی رخ میدهد و تخمین زده میشود که تقریباً در نیمی از سرطانهای روده بزرگ وجود داشته باشد.
این مطالعه همچنین به سرنخهایی در مورد اینکه چرا مطالعات قبلی روی ویتامین ث به عنوان یک ضد سرطان احتمالی، اثربخشی محدودی را نشان داده است، دست یافتند. به نظر میرسد که یک درمان ویتامین ث به خودی خود سلولهای جهش یافته KRAS را برای محافظت از سلولهای سرطانی با افزایش سطح "فریتین" که یک پروتئین متصل به آهن است، تحریک میکند. اما دانشمندان با کاهش سطح "فریتین" موفق به افزایش سمیت ویتامین ث برای سلولهای سرطانی شدند.
در این میان دانشمندان همچنین دریافتند که بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ که دارای مقادیر زیادی از این پروتئین متصل به آهن هستند، احتمال بقای کمتری دارند.
"مایرا دی تانو" یکی از محققان این پژوهش گفت: در این مطالعه مشاهده کردیم که چگونه چرخههای رژیم غذایی با تقلید روزه داری میتوانند تأثیر دوزهای دارویی ویتامین ث را در برابر سرطانهای جهش یافته افزایش دهند. این امر از طریق تنظیم سطح آهن و مکانیسمهای مولکولی درگیر در استرس اکسیداتیو انجام میشود.
مطالعات قبلی محققان نشان داده بود که روزه داری و رژیم غذایی شبه روزه باعث کاهش پیشرفت سرطان و بهبود اثر شیمی درمانی میشود و در عین حال از سلولهای سالم در برابر عوارض جانبی مرتبط با شیمی درمانی محافظت میکند.
اکنون مشاهده شد که ترکیب رژیم غذایی شبه روزه با ویتامین ث منجر به تقویت واکنش ضد توموری سیستم ایمنی بدن در موشهای مبتلا به سرطان پستان و ملانوما میشود.
دانشمندان بر این باورند که سرانجام سرطان با داروهای با سمیت کم به شیوهای مشابه با استفاده از آنتیبیوتیکها در درمان عفونتهایی که باعث از بین رفتن باکتریهای خاص میشوند، درمان خواهد شد.
آنها میگویند برای پیشبرد این هدف ابتدا باید دو فرضیه را آزمایش کنند. اول اینکه مداخلات ترکیبی غیر سمی آنها در موشها کار کند و دوم اینکه آزمایشات انسانی این درمان امیدوار کننده باشد. آنها میگویند این مطالعه جدید هر دو مورد را نشان داده است.
حداقل پنج آزمایش بالینی از جمله یکی در دانشگاه ساوث کالیفرنیا بر روی بیماران مبتلا به سرطان پستان و سرطان پروستات در حال انجام است که محققان در آن به دنبال اثرات رژیم غذایی شبه روزه در ترکیب با داروهای مختلف ضد سرطان هستند.
نتایج این مطالعه در مجله Nature Communications منتشر شده است.