معانی ریشه لغوی «حطم» چیست؟ در مورد این گزارش مرتبط با امام علی( علیه السلام ) نیز توضیح دهید: «کانت قریش إذا رأته فی حرب قالت: احذروا الحطم‏، احذروا القُضَم‏»؟

شیعه نیوز:
پرسش
معنای این حدیث «کَانَتْ قُرَیْشٌ إِذَا رَأَتْهُ فِی حَرْبٍ قَالَتِ احْذَروا الحُطَم»، چیست؟
پاسخ اجمالی
مشتقاتی از ریشه «حطم» در آیاتی از قرآن کریم مشاهده می‌شود که در تمامشان معنای نابودی و از بین رفتن نهفته است.[1] چه آن‌جا که از خشک‌شدن برگ درختان می‌گوید، چه آن‌جا که از احتمال پایمال شدن مورچگان توسط لشگر سلیمان( علیه السلام ) سخن به میان می‌آید و چه آن‌جا که توصیفی از آتش جهنم ارائه می‌شود.
«حَطْم» در معنای مصدری آن به شکستن یک چیز خشک مانند استخوان گفته می‌شود؛[2] و در یکی از اشتقاقات آن،‌ به شخصی که هر چیزی را درهم ‌شکسته و خستگی ناپذیر است، «حُطم» می‌گویند[3] که از الفاظ مبالغه به شمار می‌آید.[4] واژه «الحطمه» در قرآن کریم هم نشانگر آن است که آتش دوزخ، هر چیزی را تا مرز نابودی پیش می‌برد.
در همین راستا در برخی گزارش‌ها در مورد شجاعت امام علی( علیه السلام ) در جنگ‌ها آمده است:
«کانت قریش إِذا رأَتْهُ فی حَرْبٍ قالت: احْذَرُوا الحُطَمَ، احذروا القُطَم[5] (الْقُضَمَ)‏».[6]
هنگامی که امام علی( علیه السلام ) در جنگی به نبرد برمی‌خاست، افراد قریش به یکدیگر می‌گفتند: مراقب فردی باشید که با خشم همه چیز را در هم می‌شکند، شخم می‌زند و نابود می‌کند.[7]
در ارتباط با توضیح واژگان این روایت باید گفت:
«الحطم» که در ابتدای پاسخ بررسی شد.
«القطم» به معنای مرد خشمگین.[8]
«الْقُضَمَ» به معنای خوردن یک چیز خشک[9] با اطراف دندان.[10]
تمام این موارد به ویژگی‌های حقیقی و کنایی امام علی( علیه السلام ) در صحنه نبرد می‌پردازد.

[1]. نمل، 18؛ زمر، 21؛ واقعه، 65؛ حدید، 20 ؛ همزه، 4-5.
[2]. فراهیدی، خلیل بن احمد، کتاب العین، محقق، مصحح، مخزومى، مهدى، سامرائى، ابراهیم، ج 3، ص 175، قم، هجرت، چاپ دوم، 1410ق.
[3]. صاحب بن عباد، المحیط فی اللغة، محقق، مصحح، آل یاسین، محمد حسن، ج 3، ص 30، بیروت، عالم الکتاب، چاپ اول، 1414ق.
[4]. النهایة فی غریب الحدیث و الأثر، ج ‏1، ص 403.
[5]. جزری، ابن اثیر، مبارک بن محمد، النهایة فی غریب الحدیث و الأثر، ج 1، ص 402، قم، مؤسسه مطبوعاتی اسماعیلیان، چاپ اول، 1367ش.
[6]. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 20، ص 67، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق.
[7]. «ذاتی یا اکتسابی بودن شجاعت از نگاه امام علی( علیه السلام )»، 67601؛ «شجاعت و فرق آن با جُبن و تهوّر در»، 44345؛ «راه های تقویت شجاعت و کاهش غضب های غیر خدائی»، 12384.
[8]. المحیط فی اللغة، ج ‏5، ص 336.
[9]. همان، ج ‏5، ص 255.
[10]. ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب،‏ ج 12، ص 487، بیروت، دار صادر، چاپ سوم، 1414ق.
آیات مرتبط

سوره النمل (18) : حَتَّىٰ إِذَا أَتَوْا عَلَىٰ وَادِ النَّمْلِ قَالَتْ نَمْلَةٌ يَا أَيُّهَا النَّمْلُ ادْخُلُوا مَسَاكِنَكُمْ لَا يَحْطِمَنَّكُمْ سُلَيْمَانُ وَجُنُودُهُ وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ
سوره الزمر (21) : أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَسَلَكَهُ يَنَابِيعَ فِي الْأَرْضِ ثُمَّ يُخْرِجُ بِهِ زَرْعًا مُخْتَلِفًا أَلْوَانُهُ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَرَاهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ يَجْعَلُهُ حُطَامًا ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَذِكْرَىٰ لِأُولِي الْأَلْبَابِ
سوره الواقعة (65) : لَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَكَّهُونَ
سوره الحديد (20) : اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَزِينَةٌ وَتَفَاخُرٌ بَيْنَكُمْ وَتَكَاثُرٌ فِي الْأَمْوَالِ وَالْأَوْلَادِ ۖ كَمَثَلِ غَيْثٍ أَعْجَبَ الْكُفَّارَ نَبَاتُهُ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَرَاهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ يَكُونُ حُطَامًا ۖ وَفِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ شَدِيدٌ وَمَغْفِرَةٌ مِنَ اللَّهِ وَرِضْوَانٌ ۚ وَمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ
سوره الهمزة (4) : كَلَّا ۖ لَيُنْبَذَنَّ فِي الْحُطَمَةِ
سوره الهمزة (5) : وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحُطَمَةُ

T