علت بی‌اثر بودن مبارزه با مواد مخدر در ایران

به گزارش «شيعه نيوز»، رییس کمیته مستقل مبارزه با مواد مخدر دبیرخانه مجمع تشخیص مصلحت نظام ضمن بیان آنکه کل ضربه کشور به اقتصاد مافیا، طی 35 سال گذشته یقینا 1 درصد هم نبوده است، در خصوص اعدام‌ها گفت: در حال حاضر افراد و جوانان حمل کننده 3تا 4 کیلو مواد مخدر را که عمدتاً خودشان آسیب‌دیده و بیکار هستند، اعدام می‌کنیم در حالی که اصلی‌ترین‌ها سر جای خودشان هستند و کارشان را ادامه می‌دهند؛ این اعدام‌ها به نسبت هزینه‌های سیاسی - اجتماعی‌شان اثربخش نیستند.

علی هاشمی در خصوص اعدام های ناشی از  جرائم موادمخدر اظهار کرد: با تسری اعمال مجازات اعدام به سرشاخه‌های باندهای اصلی، بزرگ و مسلح ، 95 درصد از آمار اعدام ها کاهش می یابد.

وی در ادامه تاکید کرد: اقدامات و اصلاحات انجام شده به نسبت مطالبات جدی مردم و فاجعه پیش آمده بسیار ناچیز است.

رییس کمیته مستقل مبارزه با مواد مخدر دبیرخانه مجمع تشخیص مصلحت نظام همچنین ضمن تاکید برآنکه برای حل مشکلات باید چند اقدام جدی را در دستور کار قرار دهیم گفت: اصلی ترین این اقدامات آنست که ارکان مدیریتی که قصد مهار آسیب اعتیاد و مواد مخدر را دارد، اصلاح کنیم زیرا در حال حاضر در مدیریت اعتیاد انسجام و هماهنگی وجود ندارد و این مسئله جدی است.

اعدام قاچاقچیان پرهزینه اما ناکارآمد است

هاشمی افزود: همواره نگاه مجرمانه‌ای به مسئله معتادین داشتیم و در حال حاضر نیز مسئله اعدام‌ها جزء اقدامات پر هزینه و ناکارآمد است.

وی همچنین در ادامه ضمن اشاره بر بی‌تاثیر بودن بیش از 80 درصد از دستگیری های کشور که 400 تا 500 هزار نفر از توزیع کنندگان و خرده پاهای سال های اخیر را که اکثر مصرف کنندگان را شامل می شود، افزود: این مسئله باعث هزینه های مادی و معنوی فراوانی برای ناجا ، قوه قضاییه ، زندانها و خانواده های آنان شده است.

رییس کمیته مستقل مبارزه با مواد مخدر دبیرخانه مجمع تشخیص مصلحت نظام در ادامه اظهار کرد: به صداقت می‌گویم 95 درصد این اعدام‌ها نه تنها نتیجه مثبت نداشته، بلکه عوارض سیاسی - اجتماعی - بین المللی جدی بر جای گذاشته است.

هاشمی در ادامه بخش عمده‌ای از معضل اعتیاد و ناکارآمدی کشور در این حوزه را خارج از مسئله اعتیاد و ناکارآمدی در فرهنگ، اقتصاد، سیاست و ...دانست و در خصوص ارزیابی از کارهای فرهنگی کشور پس از 37 سال، گفت: برای مبارزه و مهار مواد مخدر و آسیب‌های اجتماعی در حوزه فرهنگی باید استراتژی قالب با رویکرد مصون سازی داشته باشیم نه محدودسازی، در حالی که عمده کارها در حوزه فرهنگی در راستای محدودسازی بوده که نتایج به دست آمده در این قبیل موارد یا بی‌اثر ، کم اثر ، سطحی و شعاری است.