برگزاری همایش "هولوکاست شیعی در پاراچنار"

به گزارش خبرگزاری ابنا، «علی نطنزی»، مستند ساز شیعی با انتقاد از عدم اطلاع رسانی نسبت به پاراچنار گفت: جنگ پاراچنار قومی نیست حتی در چند روز اخیر چند کودک کشته شده‏اند و 12 نفر در یک مینی‏بوس در چند روز قبل ربوده شده‏اند.

وی با اشاره به کشتار شیعیان در طول تاریخ افزود: در زمان امیرالمومنین(ع) برای اولین بار سازمان شیعه زیر نظر ولی خدا شکل گرفت و بعد از انقلاب اسلامی ایران تفکری با عنوان مقاومت آغاز شد که نسبت به استکبار خیلی حساس بود و همین تفکر بود که جنگ 8 ساله ایران، جنگ 33 روزه لبنان و جنگ 22 روزه غزه را موجب شد و همین امر باعث ارادت مردم پاکستان، عراق و لبنان به ایران و ولی امر مسلمین شد.

دانش آموخته حوزه علمیه قم در پایان افزود: حداقل کاری که می توان کرد انعکاس اخبار حداقل در شبکه العالم و الکوثر است و نمی گوییم که جبهه گیری شود بلکه فقط انعکاس داده شود. الآن در پاکستان تمامی کسانی که می توانستند رهبری شیعه را برعهده گیرند توسط دولت پاکستان شهید شده اند؛ کسانی مثل عارف حسینی که برای پاکستان منجی بود.

حجت الاسلام «ثواب علی حیدری»، دبير مجمع علماي پاراچنار پاكستان با اشاره به موقعیت پاراچنار گفت: پاراچنار در شمال غرب پاکستان است که از سه طرف با افغانستان هم‏مرز است و 250 کیلومتر از سرحد پیشاور فاصله دارد. ایالت سرحد هفت منطقه قبائلی دارد و اداره این مناطق در اختیار دولت مرکزی است. اسلحه در همه مناطق قبائلی – جز پاراچنار - آزاد بوده است. گر چه در پاراچنار هم مردم سلاح داشتند ولی دولت اجازه حمل آن را به شیعیان نمی داد.

پاراچنار منطقه‏ای است سرسبز و شاداب و اکثریت مردم آن شیعه هستند. شیعیان پاراچنار محب اهل بیت (ع)، پیروان خط ولایت، مطیع مراجع و دوستدار ایران هستند و بعد از هر نماز برای پیشرفت ایران دعا می کنند.

وی در رابطه با منشأ درگیری گفت: 12 ربیع‏الاول سال قبل با این که راهپیمایی ممنوع بود طالبان در آنجا راهپیمایی کردند و به ساحت مقدس امام حسین (ع) توهین کردند که شعارهایی همچون زنده باد یزیدیت و مرده باد شهادت حسین سردادند.

این روحانی پاراچناری افزود: البته در سال 1996 حضرت ابوطالب را تکفیر کردند و گفتند که کافر از دنیا رفته است و شعارهایی به همین مضمون بر در و دیوار نوشتند حتی به این هم اکتفا نکردند و به ساحت مقدس امام حسین (ع) توهین کردندچون طالبان و وهابیت – بالخصوص طالبان محلی که از از گروهک های تروریستی متعددی تشکل یافته اند - ناصبی هستند و امام حسین (ع) را قبول ندارند.

دانش‏آموخته حوزه علمیه قم افزود: در مراسم 17 ربیع‏‏الاول در حین مراسم از طرف طالبان و جایی که پلیس وجود داشت شلیک می کنند و درگیری آغاز می شود؛ تروریست ها از شهرستان های وزیرستان، اورکزئی، خیبر و افغانستان در جنگ علیه شیعیان شرکت داشتند. دولت مهر سکوت بر لب زده بود و در منطقه ای به طول 20 تا 30 کیلومتر، درگیری شروع می شود و 65 نفر شهید و 150 نفر مجروح می شوند. این درگیری در یک هفته متوقف شد ولی راهها بسته بود و این وضیت تا نزدیک دوماه ادامه یافت و آرامش نسبی بر منطقه حاکم شد. وضعیت نه جنگ نه صلح در منطقه حکمفرما بود و البته راهها باز بود و رفت و آمد شیعیان به سایر شهرها در جریان بود اگرچه شیعیان در بین راه با برخی حرکات ایذائی روبرو می شدند.

در نوامبر 2007 جنگ جدیدی به شیعیان تحمیل شد و منطقه محاصره شد که این محاصره تقریبا 11 ماه ادامه یافت و برای مدتی این درگیری ها متوقف شد و راهها باز شد اما اخیرا از تقریبا یک ماه قبل دوباره محاصره از سر گرفته شده است. شیعیان در طول این محاصره با کمبود دارو و مواد غذایی مواجه شدند و بیماران و مجروحین زیادی شهید شدند. مردم از طریق افغانستان به پیشاور می رفتند و زمانی که طالبان از این مسیر آگاهی یافتند عده ای را در افغانستان به شهادت رساندند و عده ای را نیز در منطقه خیبر ایجنسی (در حین ورود به پاکستان) هدف قرار دادند.

به دلیل کمبود دارو و تجهیزات پزشکی – برای معالجه بیماران- از آمپول ها و سرنگ های حیوانی استفاده می شد. آنها حتی به آمبولانسی که مجروحین را به پیشاور انتقال می داد و جز یک خانم سنی بقیه را بطور فجیعی کشتند. یک بار از طرف دولت اعلام شد که کاروانی از کامیون ها مواد غذایی و سوخت را به پاراچنار اتنقال خواهد داد اما تروریست ها در شهرک سنی نشین راه را بر این کامیون ها بستند؛ از نیروهای دولتی همراه – که وظیفه حفاظت را برعهده داشتند – استقبال کردند و این نیروها رانندگان شیعه کامیون ها را در اختیار تروریست ها گذاشتند و محل را ترک کردند. آنها کامیون ها را غارت کردند و به آتش کشیدند؛ 6 نفر از رانندگان با کامیونهایشان سوختند و 8 نفر را اسیر کردند و با فجیع ترین روش های سبعانه به قتل رساندند که تصاویرشان امروزه در دسترس همه است.

آنها دست و پای برخی را در حالی که زنده بودن با اره برقی بریدند و زبان 3 نفر را هم بریدند و احتمال این است که شاید این سه نفر به توهین هایی – که نواصب به اهل بیت (ع) کرده بودند – عکس العمل نشان داده و به آنها جواب داده بودند. کشتن شیعه در نظر آنها وسیله رفتن به بهشت است و ثواب فراوانی دارد بر نماز و روزه تریجح دارد!.

وی ادامه داد: طالبان در این منطقه چون می دانند که شیعیان این منطقه عاشق امام خمینی هستند به حضرت امام توهین می کنند. در حال حاضر پاراچنار با محاصره کامل روبرو است در حالی که در طول دو سال اخیر بیش از 600 نفر شهید و 3000 مجروح شده اند که عده ای هنوز تحت درمان قرار دارند و بیش از 20 نفر اعضاء بدن خود را از دست داده اند.

در ادامه این همایش، «هلال حسین طوری» عضو مجمع علمای پاراچنار و دیگر سخنران این همایش به بیان وضعیت شیعیان در این منطقه و مصایب و مشکلات آنها پرداخت.

وی با بیان اجمالی موقعیت جغرافیایی پاراچنار، به اقوام مختلف طوری بنگش، هزاره، خوشی، منگل، جاجی، مقبل، پاره و غلجئی، که در این منطقه زندگی می کنند اشاره نمود.

این روحانی پاراچناری به سابقه درگیری در این منطقه اشاره کرد و گفت: درگیری در این منطقه از سال 1961 بین ناصبی ها و شیعیان شروع شد زمانی که شیعیان برای ایجاد وحدت، مسجدی را برای اهل تسنن وقف نمودند اما آنها از آن به عنوان سنگر و پایگاهی برای مبارزه علیه شیعیان استفاده نمودند.

در سالهای 1970 و 1977 و 1981درگیری های دیگری روی داد که در مورد اخیر که در شهر سده اتفاق افتاد 60 نفر از شیعیان شهید و بیش از صدها تن زخمی شدند و در جریان درگیری این شهر به اشغال مهاجمان درآمد و تا کنون نیز در اشغال است.

وی ادامه داد: در درگیری دیگری در سال 1987 در روستای پیوار که زادگاه شهید مجاهد عارف الحسینی است، با برنامه ریزی و پشتیبانی ضیاء الحق برای آواره کردن شیعیان در گیری دیگری در این منطقه و سراسر پاراچنار بر شیعیان تحمیل شد.

در سال 1996 در جریان توهین به حضرت علی(ع) و ابوطالب(ع) درگیری دیگری روی داد. در ماه آگوست سال 2007 در یک حمله انتحاری تعدادی از شیعیان شهید و زخمی شدند و در یک حمله انتحاری دیگر در ژانویه 2008 بیش از 70 نفر شهید شدند و قبل از محرم امسال نیز در یک حمله انتحاری به حسینیه پاراچناری ها در پیشاور 22 نفر شهید و تعداد کثیری شهید شدند.

درآوریل 2007 زمانی که شیعیان به تبعیت از رهبر انقلاب و نامگذاری سال اتحاد ملی و انسجام اسلامی ، در هفته وحدت در حال برپایی برنامه های در صدد اتحاد شیعیان و اهل تسنن بودیم که با برنامه ریزی طالبان و وهابیون این برنامه ها برهم خورد و درگیری ها آغاز شد.

در  19 ژوئن سال 2008 باهمکاری نیروهای دولتی تعدادی از مسافران ربوده شدند.

از ماه مارس 2008 در پیوار جنگی 8 ماهه صورت گرفت و در جریان این جنگ در ماه مبارک رمضان فرزند شهید عارف الحسینی نیز در اثر برخورد خمپاره مجروح شدند و تعدادی از میزبانان وی به شهادت رسیده و یا زخمی شدند.

وی در پایان با تقدیر از مواضع جمهوری اسلامی ایران در حمایت از شیعیان پاراچنار و در عین حال خودداری از دخالت مستقیم در این رویدادها متذکر شد که در صورتی که ایران به طور مستقیم در این درگیری ها وارد می شد تمامی مناطق دیگر پاکستان بر علیه شیعیان وارد ماجرا می شدند. وی گفت در جریان جنگ غزه رهبر انقلاب مبارزه را برای همه لازم دانستند ولی در این ماجرا با تدبیر ایشان مداخله مستقیم صورت نگرفت.

وی ادامه داد: در این ماجرا دولت پاکستان نیز به شیعیان کمک نمی کند. آنها مواد غذائی و سایر مایحتاج نیروهای خود را تامین می کنند ولی برای شیعیان چنین کاری را انجام نمی دهند.

وی در پایان گفت: مطیع رهبر انقلاب و ولایت فقیه هستیم و از دستوری که ایشان صادر فرمایند با جان و دل استقبال می کنیم.

در پایان مراسم فیلم هایی از جنایت صورت گرفته توسط وهابیت علیه شیعیان پاراچنار به نمایش درآمد و مظلومیت آنها به تصویر کشیده شد.

در پایان این مراسم یک بسته فرهنگی – شامل مجلات و جدیدترین گزارش های مربوط به اوضاع پاراچنار، از سوی خبرگزاری اهل بیت(ع) - ابنا در اختیار شرکت کنندگان همایش قرار گرفت.