روزشمار تاریخ؛ ولادت آيت الله روحاني از صاحبنظران برجسته علوم اسلامي

در چنين روزي - سوم آذر سال 1285هجري شمسي: انتشار روزنامه مجلس در هشت صفحه و با چاپ سربي آغاز شد. روزنامه مجلس افزون بر درج اخبار داخلي و خارجي كليه مذاكرات مجلس شوراي ملي را هم منعكس مي‏كرد و هر هفته چهار شماره از اين روزنامه منتشر مي‏شد. سردبيري روزنامه مجلس را اديب الممالك فراهاني به عهده داشت و مظفرالدين شاه، مديريت روزنامه مجلس را به سيد محمد صادق طباطبايي و امتياز آن را به ميرزا محسن مجتهد واگذار كرده بود.

در چنين روزي - سوم آذر سال 1379 هجري شمسي: آيت‏اللَّه سيد مهدي روحاني در سال 1303هجري شمسي در بيت علم و تقوا و فضيلت در شهر مقدس قم به دنيا آمد. ايشان پس از دوران كودكي و نوجواني، در اوج استبداد رضا شاهي كه كيان حوزه‏هاي علميه در خطر بود و كمتر كسي به علوم ديني رغبت مي‏كرد، به فراگيري دانش ديني روي آورد و در محضر پدر دانشمندش، مقدمات را فرا گرفت. آيت‏اللَّه روحاني در 19 سالگي جهت ادامه تحصيل علوم ديني راهي نجف شد و طي حدود هشت سال، بخش عمده سطوح عاليه را فرا گرفت. ايشان سپس در قم به درس حضرات آيات عظام سيدحسين بروجردي، سيدمحمد محقق داماد، سيدمحمد حجت كوه‏كمره‏اي، سيد محمدتقي خوانساري و علامه طباطبايي حضور يافت و مدارج علمي را پيمود. آيت‏اللَّه روحاني از آن پس به تدريس سطوح عاليه و خارج فقه و اصول همت گماشت و بيش از پنجاه سال به مباحثه فقه و حديث و تفسير با ديگر استادان، مشغول بود. معظمٌ له، در كنار مطالعات رايج حوزه‏هاي علميه، به تحقيق در تفسير، حديث، تاريخ، كلام و مذاهب اسلامي پرداخت و يكي از صاحبنظران برجسته علوم اسلامي در حوزه علميه قم به شمار مي‏رفت. وي سالياني قبل از آغاز نهضت اسلامي به رهبري امام خميني(ره)، به همراه دوستان قديمي و هم‏فكر خويش، شالوده تأسيس جامعه مدرسين حوزه علميه قم را فراهم آورد و بعدها در تشكيلات ضدرژيم پهلوي به فعاليت پرداخت. در طول ساليان نهضت اسلامي ضد رژيم، ايشان نقش حساس و بنيادين خود را در اين راستا ايفا كرد و در گسترش پيام مرجعيت و روحانيت در گوشه و كنار كشور شركت مستقيم داشت كه نام روحاني در تمام اعلاميه‏هاي ضدرژيم و از جمله اعلاميه تاريخي خلع شاه از سلطنت ديده مي‏شود. ايشان پس از پيروزي انقلاب اسلامي در جهت تقويت و حمايت از نظام، از هيچ كوششي فروگذار نكرد و سه بار به عنوان نماينده مردم قم و اراك در مجلس خبرگان حضور داشت. همچنين از اين فقيه وارسته آثاري بر جاي مانده كه تاريخ فِرق و مذاهب اسلامي در 2 جلد، تفسير سوره فجر و احاديث اهل البيت عن طريق اهل السنة از آن جمله‏اند. سرانجام اين يار وفادار امام و انقلاب در سوم آذر 1379هجري شمسي برابر با 26 شعبان 1421 هجري قمري در 76 سالگي به ديدار معبود شتافت و در كنار دوست ديرين خويش، آيت‏اللَّه احمدي ميانِجي در حرم حضرت معصومه (س)، به خاك سپرده شد.


در چنين روزي - 24ذيقعده سال 1324هجري قمري: مظفرالدّين شاه قاجار از دنيا رفت. او پسر چهارم ناصرالدّين شاه بود و در 5 سالگي به وليعهدي انتخاب شد. او مدت 40سال حاكم آذربايجان بود و بعد از مر گ ناصرالدين شاه به سلطنت رسيد. مظفرالدين ميرزا مردي ساده لوح، ضعيفُ النَّفس و از سياست كاملاً بي اطلاع بود. در دوران حكومتش ظلم و جور بر سراسر ايران حاكم بود و بسياري از منابع حياتي كشور در مقابل دريافت وام از بيگانگان به آنان واگذار شد. او در چند سفري كه به اروپا كرد قرض هاي بسياري به جاي گذاشت و براي تأمين مخارج اين سفرها دوبار از روس ها تقاضاي وام كرد و در مقابل عوايد گمرك و شيلات شمال را به آنان واگذار كرد. در مقابل اخذ وام از انگلستان نيز عوايد گمرك جنوب را در اختيار آنان گذاشت. بدين ترتيب كشور به فقر و فلاكت دچار شد. مهمترين اقدام اين شاه قاجار در دوران حكومتش امضاي فرمان مشروطيت بود كه تحت فشار آزاديخواهان انجام گرفت. او در آخرين روزهاي حياتش يعني در 14ذيقعده سال 1324هجري قمري 51 اصل از قانون اساسي را كه مجلس تهيه و تنظيم كرده بود امضا كرد و چند روز بعد در تهران از دنيا رفت.


در چنين روزي - 24 ذيقعده سال 553 هجري قمري: "ابوالحسن علي بن مسلم سُلَّمي" مشهور به ابن سُهروردي و ملقّب به جَمالُ الاِسلام فقيه و رياضيدان قرن ششم هجري قمري ديده از جهان فروبست. او دانشمند اصولي، فقيه، مفسّر و استاد علم فرائض بود. در علم رياضي نيز دانشمندي متبحّر به شمار مي‎رفت. از اين رو عمده تأليفاتي كه از وي به جاي مانده در رياضي است كه از آن جمله است اَلمُقَدَّمَةُالكافيَّة في اُصولِ الجَبر و المُقابِلة، نسخه خطي اين كتاب موجود است.


در چنين روزي - 24 ديقعده سال 1316هجري قمري: حاج ميرزا محمد حسن اصفهاني از بزرگان عرفا معروف به صفي عليشاه، در سوم شعبان 1251 هجري قمري در اصفهان به دنيا آمد. در اوايل امر مدتي در شيراز و كرمان و يزد و هندوستان به سر برد و عاقبت در تهران مسكن گزيد. در اين مسافرت‏ها، اصول و قواعد سير و سلوك را آموخت و قدم به دايره‏ عرفان گذارد. او در تهران خانقاهي وسيعي بنا نهاد و جمع كثيري به او ارادت ورزيدند. صفي عليشاه مردي دانا سخن سَنج، نيك محضر و خوش صحبت بود و مريدانش از او كرامات زيادي نقل مي‏كردند. طبعي روان و منطقي استوار داشته و داراي آثاري از قبيل بَحرالحقايق، تفسير قرآن، زُبدةُ الاسرار و عرفان الحَق مي‏باشد. وفات او در تهران در 65 سالگي واقع شد و در خانقاه خود مدفون گرديد.

خبرگزاری شبستان