تصاویری از غربت حرم اهل‌بیت(ع) در عراق

سایت شيعة نیوز نباید عنوانهای بی خردانه ای را برای مقاله های خود. انتخاب کند که با شرع الهی مطابقت ندارد
مگر ارزش اعتاب مقدسه به آمدن و نیامدن کسی ست؟!
حالا اگر به حسب مصلحت و واجبی. زیارت ائمه اطهار علیهم السلام. قطع شد.
خداوند از همان دلها و خانه های افراد هم این زیارت را قبول می کند.
چرا چیزی را می نویسید که باعث تضعیف روحیه پیروان اهل بیت علیهم السلام می شود ؟!

اهورایی خوارج شناس
فکر نکنم کسی بقیه رو تشویق به رفتن کرده باشند بلکه در واقع به نوعی حزن و افسوس افراد گفته میشود. پس لطفا اینقدر حرفهای بقیه رو بدون اینکه متوجه نشدی قضاوت نکن.

خدا خیرت بده که حرف حق زدی

بخدا با این حرفا انگار امامان رو مجسمه هایی محصور در چهاردیواری میدونن که الان زندانی شدن . بابا به قرآن خود خدا و امامان راضی به این قرنطینه و تعطیلی هستند مگه قرآن نخوندید که جان انسان ها چقدر مهمه و گفته هرکه جان یک نفر را بگیرد انگار جان تمام انسان ها را گرفته و......

1. ناصبی ملعون در سایت شیعه چه غلطی میکنی؟ آمدی مثلاً ایراد بگیری و به لامذهبی‌ات بنازی؟ کور خوندی! مگر قبور متبرّکۀ بقیع را که با خاک یکسان کردی ذرّه‌ای از احترامشان در پیشگاه إلاهی و قلوب مؤمنین کاسته شد؟ مگر مزبله‌ای را که ضمیمۀ بقیع نمودی ذرّه‌ای شأن یافت؟ هیهات! جوابت با کبوتران بقیع!
2. ایمان نداری چرا شماتت میکنی؟ میخواهی نُصب و عداوت ذاتی‌ات با «بُيوتٍ أَذِنَ اللهُ أَنْ تُرْفَعَ وَ يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ يُسَبِّحُ لَهُ فيها بِالْغُدُوِّ وَ الْآصالِ» را اثبات کنی؟ نیازی به زحمت نیست؛ مسلمین همگی این حدیث شریف را میدانند: يا عَلِیُّ لا يُحِبُّکَ إلّا مُؤْمِنٌ وَّ لا يُبْغِضُکَ إلّا مُنافِقٌ!
3. الحمد لله دشمن اهل بیت، عقل هم ندارد! و إلّا هر کودکی هم میداند بسته شدن بین‌المللی پرستشگاه‌ها فقط مخصوص محبّین اهل بیت نیست؛ و از ترس ویروس نیست بلکه تابع قاعدۀ شرعی و عقلی: «لا ضَرَرَ وَ لا ضِرارَ» است؛ و مگر اماکن وهابیّت بسته نشده؟!

يا عَلِیُّ لا يُحِبُّکَ إلّا مُؤْمِنٌ وَّ لا يُبْغِضُکَ إلّا مُنافِقٌ!
همه ما فدای اهل بیت علیهم السلام
خدا لعنت کند دشمنان اهل بیت علیهم السلام. اَللّهُمَّ الْعَنْ اَوَّلَ ظالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ آخِرَ تابِعٍ لَهُ عَلی ذلِکَ

«علی(علیه‌السلام) فرمود: قسم به خدايی كه دانه را شكافت و مردمان را آفريد، اين سخن رسول خدا(صلّى‌اللّه‌عليه‌وآله) است كه فرمود: من‌را جز مؤمن دوست نمى‌دارد ، و به غير از منافق، کسی با من دشمنى نمى‌ورزد».[1]


یکی از شاخص‌هایی که پیامبر‌ اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) برای شناخت منافق و دشمنان خدا برای مسلمانان بیان فرمودند: حب و بغض نسبت به آقا امیرالمومنین(علیه‌السلام) بود؛ یعنی فرمودند دشمنی و بغض و مخالفت با امیرالمومنین(علیه‌السلام) نشانه نفاق و دشمنی با خداست. با این معیار، می‌توان ایمان بسیاری از اصحاب پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) و تابعین و مدعیان اسلام را سنجید و دانست که آیا آن‌ها مسلمان واقعی بوده‌اند یا خیر؟
روایات این باب بسیار زیاد است و در کتب معتبر حدیثی شیعه و سنی نقل گردیده و از حد تواتر گذشته است، و علمای اهل سنت نیز به صحت آن معترف می‌باشند. غیر از بخاری و ابو داود، سایر ارباب صحاح نوشتند که: «علی(علیه‌السلام) فرمود: قسم به خدايی كه دانه را شكافت و مردمان را آفريد، اين سخن رسول خدا(صلّى‌اللّه‌عليه‌وآله) است كه فرمود: من‌را جز مؤمن دوست نمى‌دارد ، و به غير از منافق، کسی با من دشمنى نمى‌ورزد».[1]

از عمران بن حصین نیز روایت شده: «رسول خدا(صلّى‌اللّه‌عليه‌وآله) فرمود: «یا علی! جز مومن، تو را دوست و جز منافق، تو را دشمن نمی‌دارد».[2] ام سلمه نیز می‌گوید: رسول خدا(صلّى‌اللّه‌عليه‌وآله) فرمود: «منافق، علی را دوست نمی‌دارد و مومن، او را دشمن نمی‌دارد».[3] ابن عباس نیز در حدیث دیگری می‌گوید: «رسول خدا(صلّى‌اللّه‌عليه‌وآله) به علی(علیه‌اسلام) نگریست و فرمود: جز مومن تو را دوست نمی‌دارد و جز منافق تو را دشمن نمی‌دارد؛ کسی که تو را دوست بدارد من‌را دوست داشته و کسی که تو را دشمن بدارد، من‌را دشمن داشته است و دوست من دوست خدا و دشمن من دشمن خداست، واى بر کسى که بعد از من تو را دشمن بدارد».[4]
عبداالله بن مسعود نیز می‌گوید: «از رسول خدا(صلّى‌اللّه‌عليه‌وآله) شنیدم که فرمود: «کسی که می‌پندارد به من و به آن‌چه آورده‌ام ایمان آورده در حالی‌که با علی دشمنی ‌می‌ورزد، او دروغ‌گوست و ایمان نیاورده است».[5]

در روایت دیگری آمده است که عایشه اشعار بسیارى حفظ بود و بنا به نقل خودش دوازده هزار بيت از لبيد شاعر به خاطر داشت و پيامبر خدا(صلّى‌اللّه‌عليه‌وآله) از او مى‏ خواست كه برايش از اشعاری را كه حفظ است بخواند. از جمله اشعار وی اين دو بيت است:
إذا ما التبرُ حُكَّ على محكِّ تبيَّن غشُّه من غير شَكِ‏
و بان الزَيفُ و الذهبُ المصفّى علیٌّ بيننا شبه المحَك‏[6]
یعنی: هرگاه طلا با سنگ محك آزمايش شود، بدون شك ناخالصی آن آشكار می‌گردد و طلاى خالص و ناخالص از هم جدا می‌شود. علی(علیه‌السلام) هم در بين ما، مانند آن سنگ محك است‏.

امیرالمومنین(علیه‌السلام) خود در بیان دوست‌داران واقعی و دشمنان حقیقی خویش، حقیقت را این چنین بیان فرموده‌اند: «اگر با این شمشیرم بینی مؤمن را قطع کنم تا من‌را دشمن بدارد، دشمن نمی‌دارد و اگر تمامی دنیا را به پای منافق بریزم تا من‌را دوست بدارد، دوست نمی‌دارد، این مطلب قضا و قانون خداست و بر زبان نبی ‌امی(صلی‌الله‌علیه‌وآله) جاری شد و فرمود: ای علی تو را مؤمن دشمن و منافق دوست نمی‌‌دارد».[7]

از پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) نیز نقل شده است كه فرمود: «اى على، اگر بنده‏‌اى همانند عبادت نوح در ميان قوم خود خدا را عبادت كند و به سنگينى كوه احد، طلا در راه خدا انفاق كند و آن قدر عمر وى طولانى شود كه هزار حج، پياده انجام دهد، سپس در بين صفا و مروه در حال مظلوميّت كشته شود و با اين همه اعمال، ولايت تو را نپذيرفته باشد و از رهبرى تو تمرّد نمايد، بوى بهشت را استشمام نمى‌‏كند و راهى به آن نخواهد يافت. آیا نمی‌دانی ای علی! که محبت تو حسنه‌ای است که هیچ گناهی به آن ضرر نمی‌رساند، و بغض و دشمنی با تو، گناهی است که هیچ طاعتی به آن نفع نمی‌رساند. ای علی! اگر بر منافق دُرّ نثار کنی تو را دوست نخواهد داشت، و اگر بینی مؤمن را ببری هرگز با تو دشمن نشود، زیرا محبت تو ایمان است و دشمنی با تو نفاق؛ و تو را دوست ندارد مگر مؤمن پرهیزکار و تو را دشمن نخواهد داشت مگر منافق شقی».[8]

علی(علیه‌السلام) مقیاس و میزانی برای سنجش فطرت‌ها و سرشت‌هاست. آن که فطرتی سالم و سرشتی پاک دارد، از وی نمی‌رنجد ولو این‌که شمشیرش بر او فرود آید. و آن‌که فطرتی آلوده دارد به او علاقمند نگردد، ولو این‌که به او نیکی کند.

قُرطبی و بسياری ديگر از بزرگان اهل سنت نوشته‌اند: «از جمعی از صحابه؛ از جمله أبو سعيد خدری، جابر بن عبد الله، ‌عبد الله بن مسعود و ... نقل شده است كه گفتند: ما در زمان رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) منافقين نمی‌شناختيم، مگر با دشمنی با علی(عليه‌السلام)».[9]
حاکم نیشابوری از ابوذر این روایت را نقل نموده است که: «ما منافقین را نمی‌شناختیم مگر به واسطه تکذیب خدا و رسولش و خودداری از صلوات و به بغض و مخاافت با امیرالمومنینن(علیه‌السلام)». سپس حاکم نیشابوری گوید: «این حدیث طبق شرط مسلم نیشابوری در صحیح مسلم، صحیح است»[10]
بنابراین نفاق امری دارای مراتب است که هر قدر بغض و مخالفت با امیرالمومنین(علیه‌السلام) و محبت دشمنان آن حضرت در دل کسی بیشتر باشد نفاقش بیشتر است.

اکنون بنگرید حال بسیاری از صحابه را که بنا به گفته «ابن تیمیه» کینه و بغض امیرالمومنین(علیه‌السلام) را در سینه داشتند و با وی به دشمنی پرداخته و بسا به آن حضرت ناسزا نیز می‌گفتند.[11] افرادی مانند خوارج و برخی صحابه اگر چه به ظاهر، مشهور به تدین به امور دین باشند، ولیکن در واقع به دلیل بغض و مخالفت نسبت به امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) از دایره ایمان بیرون بوده و منافق و دشمن خدا محسوب می‌شودند؛ چرا که مخالفت و دشمنی با امیرالمومنین(علیه‌السلام) بدون شک، دشمنی و محارابه با خداست؛ چنان‌که رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمودند: «هرکس با علی دشمنی کند، با خداوند دشمنی کرده است».[12]

آری! بغض و مخالفت با امیرالمومنین(علیه‌السلام) ملاک خوبی برای شناخت منافقین و دشمنان خدا، و دوستی آن حضرت معیار روشنی برای شناخت مومنین می‌باشد. و این نشانه و سنگ محک، مخصوص امیرالمومنین(علیه‌السلام) بوده و احدی از صحابه با آن حضرت شریک نیست، مگر اهل بیت آن حضرت.