اگر موسیقی حرام، آدمی را بی‌غیرت می‌کند، پس چرا کسانی که اهل موسیقی هستند غیرت نیز دارند؟

شیعه نیوز:
پرسش
می‌گویند موسیقی آدم را بی غیرت می‌کند. الآن خیلی از خانواده‌ها اهل موسیقی حرام هستند، ولی اهل چادر هستند و غیرت هم دارند. حتی زنان بدحجاب هم، همسرانشان نسبت به زن خودشان غیرت دارند!
پاسخ اجمالی
گناهانی که انسان‌ها مرتکب آن می‌شوند، علاوه بر این‌که منجر به عذاب اخروی می‌شوند، خود می‌تواند مقدمه‌ای برای انجام گناهان دیگر در این دنیا نیز باشند؛ مانند این‌که درباره دروغ‌گویی گفته شد: «همه کارهای زشت در یک خانه قرار داده شده و کلید آن دروغ‌گویی است».[1] و یا این‌که درباره غناء گفته شد، ممکن است انسان را به رابطه غیر مشروع بکشاند.[2]
روایاتی در خصوص آلت موسیقی خاصی به نام «بَربَط»[3] وجود دارد که استفاده از آن‌را با شرایطی خاص، منجر به بی‌حیایی دانسته است:
أَبو داود مُسْتَرِق[4] می‌گوید:‏ «هرکس چهل روز در خانه‌اش بربط نواخته شود، خداوند شیطانى به نام "قَفَندر" را بر وى مسلط می‌کند؛ پس هیچ عضوى از اعضاى بدنش را باقى نمی‌گذارد مگر آن‌که روى آن می‌نشیند. هنگامى که این اتفاق افتاد، شرم و حیا از او گرفته می‌شود و از آنچه می‌گوید و آنچه به او گفته می‌شود، هیچ باکى ندارد».[5] شبیه این روایت با سند دیگری از امام صادق( علیه السلام ) نیز نقل شده است.[6]
همچنین در برخی از این روایات؛ از حضور دیگران در آن مجلس سخن به میان آمده و نتیجه آن‌را بی‌غیرتی و بی‌اهمیتی آن شخص نسبت به بزهکاری همسرش عنوان شده است.[7]
در این زمینه باید گفت؛ «غیرت» یک امر تشکیکی است؛ یعنی درجه ضعف و قوّت داشته و امکان کم و زیاد شدن دارد. بر این اساس، در جامعه‌ای که شنیدن موسیقی‌های حرام در آن رواج یابد، ‌غیرت افراد هم روند کاهشی خواهد داشت، نه آن‌که لزوماً هر فردی که یک یا چند بار موسیقی حرام شنیده باشد، کاملاً بی‌غیرت شود.
[1]. حلوانی، حسین بن محمد، نزهة الناظر و تنبیه الخاطر، ص 145، قم، مدرسة الإمام المهدی( عجه الله تعالی فرجهم الشریف )، چاپ اول، 1408ق.
[2]. پیامبر خدا( صلی الله علیه و آله و سلم ) فرمود: «الْغِنَاءُ رُقْیَةُ الزِّنَا»؛ شعیری، محمد بن محمد، جامع الاخبار، ص 154، نجف، مطبعة حیدریة، چاپ اول، بی‌تا.
[3]. از جمله آلات موسیقی است که اصل آن ایرانی بوده و شبیه به سینه مرغابی است؛ ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج 7، ص 258، دار الفکر، بیروت، چاپ سوم، 1414ق.
[4]. این روایت موقوف است؛ یعنی راوی آن مصاحب معصوم( علیه السلام ) می‌باشد. با این‌که ابوداود سلیمان بن سفیان‏ مسترق، امامی و ثقه است (حلى، حسن بن یوسف‏، خلاصة الأقوال فی معرفة أحوال الرجال‏، ص 78، نجف اشرف، دار الذخائر، چاپ دوم‏، 1411ق)، ولی صدور این روایت از امام معصوم قطعی نیست. اما برخی گفته‌اند این روایت را ابوداود از امام صادق( علیه السلام ) نقل کرده است (بروجردى، آقا حسین‏، جامع أحادیث الشیعة، ج ‏22، ص 416، تهران، فرهنگ سبز، چاپ اول‏، 1386ش).
[5]. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج 6، ص 434، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق.
[6]. همان، ج ‏5، ص 536.
[7]. همان.

آیات مرتبط

سوره الحج (30) : ذَٰلِكَ وَمَنْ يُعَظِّمْ حُرُمَاتِ اللَّهِ فَهُوَ خَيْرٌ لَهُ عِنْدَ رَبِّهِ ۗ وَأُحِلَّتْ لَكُمُ الْأَنْعَامُ إِلَّا مَا يُتْلَىٰ عَلَيْكُمْ ۖ فَاجْتَنِبُوا الرِّجْسَ مِنَ الْأَوْثَانِ وَاجْتَنِبُوا قَوْلَ الزُّورِ
سوره الفرقان (72) : وَالَّذِينَ لَا يَشْهَدُونَ الزُّورَ وَإِذَا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا كِرَامًا
سوره لقمان (6) : وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْتَرِي لَهْوَ الْحَدِيثِ لِيُضِلَّ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَيَتَّخِذَهَا هُزُوًا ۚ أُولَٰئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ مُهِينٌ
سوره الجمعة (11) : وَإِذَا رَأَوْا تِجَارَةً أَوْ لَهْوًا انْفَضُّوا إِلَيْهَا وَتَرَكُوكَ قَائِمًا ۚ قُلْ مَا عِنْدَ اللَّهِ خَيْرٌ مِنَ اللَّهْوِ وَمِنَ التِّجَارَةِ ۚ وَاللَّهُ خَيْرُ الرَّازِقِينَ

T