حضرت نوح( علیه السلام ) برای تکذیب‌کنندگان از قوم خود و نیز برای نجات خویش چه دعاهایی خواند؟

شیعه نیوز:
پاسخ اجمالی
بنا بر تحقیق و جست‌وجو در قرآن و منابع روایی؛ به چند دعا دست یافتیم که حضرت نوح( علیه السلام ) برای قوم خویش کردند که در ذیل آورده می‌شود. و در موارد دیگری که در پرسش آمده؛ دعایی نیافتیم.
1. قرآن کریم: «نوح گفت: پروردگارا! قوم من، مرا تکذیب کردند! اکنون میان من و آنها جدایى بیفکن و مرا و مؤمنانى را که با من هستند رهایى بخش!».[1]
2. در روایتی نقل شده است؛ پیامبر خدا( صلی الله علیه و آله و سلم )، آن‌گاه که مردم را به یکتاپرستى می‌خواند و مردم به طرفش خاک و سنگ و مانند آن می‌انداختند و هنگامى که به ایشان گفته شد: اکنون وقت آن رسیده‏ است که آنان را نفرین کنى، چنان‌که نوح قومش را [با این دعا] به نابودى نفرین کرد!: «اللّهُم‏ اهدِ قَومی فَإِنَّهُم لا یَعلَمونَ، وَانصُرنی عَلَیهِم أن یُجیبونی إلى طاعَتِک‏»؛ خدایا! قوم مرا هدایت فرما، که اینان نادان‌اند، و مرا بر آنان نصرت بخش تا دعوت مرا به فرمان‌بردارى از تو، پاسخ دهند.[2]
3. از امام باقر( علیه السلام ) پرسیده شد: چرا حضرت نوح( علیه السلام ) هنگامى که قومش را نفرین کرد، گفت: «پروردگارا! هیچ‌کس از کافران را بر روى زمین مگذار، چرا که اگر تو آنان را بر جاى بگذارى، بندگانت را گمراه می‌کنند و جز پلیدکارِ ناسپاس نمی‌زایند»؟[3]
امام( علیه السلام ) فرمود: «می‌دانست که از میان آنها، دیگر کسى به راه نخواهد آمد».
گفتم: چگونه این را دانست؟
فرمود: «خداوند به او وحى فرمود که: «از قوم تو، دیگر کسى بجز همانان که ایمان آورده‌اند، ایمان نخواهد آورد». این‌جا بود که آن نفرین را در حقّ آنان کرد.[4]
4. حضرت نوح( علیه السلام ) زمانی که نگاهش به فراوانی آب‌ها و بزرگی موج‌ها افتاد، در دلش ترس فراوانی شکل گرفت. پس خداوند به او وحى فرستاد که هزار مرتبه «لا إِلهَ إِلَّا الله‏» بگو تا آن‌که تو را نجات دهم. پس زمانی که باد بر بادبان کشتى وارد شد، حضرت نوح( علیه السلام ) هزار مرتبه «لا إِلهَ إِلَّا الله‏» گفت. پس او را خداى تعالى به برکت این کلمه نجات داد.[5]
خداوند نیز نفرین نوح را چنین پاسخ داد: «ما، او (نوح) و کسانى را که با او بودند، در آن کشتى که پر [از انسان و انواع حیوانات] بود، رهایى بخشیدیم! سپس بقیه را غرق کردیم!».[6]

[1]. شعراء، 117 - 118.
[2]. سیوطی، جلال الدین، الدر المنثور فی تفسیر المأثور، ج ‏2، ص 298، قم، کتابخانه آیة الله مرعشی نجفی، 1404ق.
[3]. نوح، 26 – 27.
[4]. شیخ صدوق، علل الشرائع، ج ‏1، ص 31، قم، کتاب فروشی داوری، چاپ اول، 1385ش.
[5]. ابن طاووس، علی بن موسی، مهج الدعوات و منهج العبادات، ص 304، قم، دارالذخائر، چاپ اول، 1411ق.
[6]. شعراء، 119 - 120.
آیات مرتبط

سوره الشعراء (117) : قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِي كَذَّبُونِ
سوره الشعراء (118) : فَافْتَحْ بَيْنِي وَبَيْنَهُمْ فَتْحًا وَنَجِّنِي وَمَنْ مَعِيَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ
سوره نوح (26) : وَقَالَ نُوحٌ رَبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكَافِرِينَ دَيَّارًا
سوره نوح (27) : إِنَّكَ إِنْ تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبَادَكَ وَلَا يَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا كَفَّارًا

T