آیا امام حسین( علیه السلام ) خواهری به نام رقیه داشت؟ آیا او مانند دیگر خواهران ‌حضرتشان در کربلا حضور داشتند؟

شیعه نیوز:
پرسش
آیا امام حسین( علیه السلام ) خواهری به نام رقیه داشت؟ آیا او همراه امام حسین( علیه السلام ) در کربلا بود؟ و آیا خواهران دیگر امام حسین؛ مثل ام کلثوم در کربلا حضور داشتند؟
پاسخ اجمالی
بر اساس نقل برخی منابع حدیثی و تاریخی؛ امام علی( علیه السلام ) دختری به نام رقیه داشت که با پسر عمویش مسلم بن عقیل ازدواج کرد و از وى این فرزندان متولد شدند: عبد الله، علی و محمّد که عبدالله در کربلا شهید شد.[1]
برخی نیز گفته‌اند: رقیه دختر علی( علیه السلام ) در کودکی از دنیا رفت.[2]
به هر حال؛ امام حسین( علیه السلام ) خواهری به نام رقیه داشت.
درباره این‌که خواهرش رقیه، همراه امام حسین( علیه السلام ) در کربلا بوده یا نه، در منابع روایی به نام ایشان تصریح نشده و تنها به طور عام اشاره شده است که خواهران امام( علیه السلام ) نیز همراه آن‌حضرت در سفر به مکّه‏ بودند و از آن‌جا به سوی کربلا رهسپار شدند:
امام زین العابدین( علیه السلام ) فرمود: «حسین( علیه السلام )؛ خواهرانش و دخترش و برادرزاده‌اش قاسم بن حسن بن على را بر مَحمل، سوار کرد. سپس با 21 مرد از یاران و خانواده‌اش از جمله: ابو بکر بن على، محمّد بن على، عثمان بن على، عبّاس بن على، عبد الله بن مسلم بن عقیل، على اکبر و على اصغر، رهسپار شد».[3]
ابن اعثم کوفی(م 314ق) در الفتوح می‌گوید: «حسین( علیه السلام ) یارانش را -که به همراه او، قصد رفتن به عراق داشتند- گرد آورد و به هر یک، ده دینار و یک شتر براى حمل توشه و اثاثشان داد. آن‌گاه خانه خدا و صفا و مروه را طواف نمود و آماده رفتن شد و دختران و خواهرانش را بر کجاوه‌ها سوار کرد».[4]
اما ام کلثوم همراه امام( علیه السلام ) در کربلا بوده‌اند؛ چنان‌که در الأخبار الطوال چنین آمده است: «حسین( علیه السلام ) نیز به سمت مکّه رهسپار شد و دو خواهرش: زینب و امّ کلثوم، و برادرزاده‌هایش و برادرانش: ابو بکر، جعفر و عبّاس، و تمام بستگانش که در مدینه بودند، جز برادرش محمّد بن حنفیّه، همراه ایشان بودند».[5]

[1]. طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری بأعلام الهدی، ج ‏1، ص 397، قم، مؤسسه آل البیت( علیه السلام )، چاپ اول، 1417ق؛ ابن ابى الدنیا، ابو بکر عبد الله بن محمد، مقتل الإمام أمیر المؤمنین على بن أبی‌طالب( علیه السلام )، ص 122، قم، مجمع إحیاء الثقافة الإسلامیة، چاپ اوّل‏، 1411ق؛ بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج 2، ص 70 – 71، بیروت، دار الفکر، چاپ اول، 1417ق؛ ابوالفرج اصفهانى،‏ على بن حسین‏، مقاتل الطالبیین‏، ص 98، بیروت، دار المعرفة، بی‌تا.
[2]. دولابی، ابوبشر، الذریة الطاهرة، ص 92، قم، جامعه مدرسین‏، چاپ دوم‏، 1418ق؛ سبط بن جوزی‏، تذکرة الخواص من الأمة فی ذکر خصائص الأئمة، ص 289، قم، منشورات الشریف الرضی‏، چاپ اول، 1418ق.
[3]. صدوق، محمد بن على‏، الامالی، ص 152، تهران، کتابچی، چاپ ششم، 1376ش.
[4].ابن اعثم کوفی، احمد بن اعثم، الفتوح، ج 5، ص 69، بیروت، دار الاضواء، 1411ق.
[5]. دینورى‏، ابو حنیفه احمد بن داود، الاخبار الطوال، ص 228، قم، منشورات الرضى، 1368ش.

T