اشعاری که حضرت زهرا( سلام الله علیها) بعد از رحلت پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم ) زمزمه می‌کردند چه بود؟ و آیا خودشان آنها را سروده بودند؟!

شیعه نیوز:
پرسش
آیا حضرت فاطمه( سلام الله علیها) در فقدان رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم ) فرمود پس از رحلت تو غوغا بپاشد و ما مانند زمینی که از باران محروم مانده، از باران وجودت محروم گشتیم؟!
پاسخ اجمالی
قَدْ کَانَ بَعْدَکَ أَنْبَاءٌ وَ هَنْبَثَةٌ لَوْ کُنْتَ شَاهِدَهَا لَمْ یَکْثُرِ الْخَطْبُ‏
إِنَّا فَقَدْنَاکَ فَقْدَ الْأَرْضِ وَابِلَهَا وَ اخْتَلَّ قَوْمُکَ فَاشْهَدْهُمْ وَ لَا تَغِب‏
بر اساس نقل بسیاری از منابع تاریخی و روایی، این اشعار را حضرت فاطمه زهرا( سلام الله علیها) بعد از رحلت پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم ) به صورت سوزناک خطاب به پدرشان زمزمه می‌فرمودند.
در یکی از این گزارش‌ها به نقل از امام صادق( علیه السلام ) آمده است که فاطمه( سلام الله علیها) پس از رحلت رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم ) به کنار یکى از ستون‌هاى مسجد(مدینه) آمد و پدر را مخاطب ساخت و فرمود: پس از تو داستان‌ها و اختلافات و مشکل‌هایی پدید آمد که اگر تو بودى وضعیت تا این اندازه دشوار نمی‌شد!
آن‌گونه که زمینى باران زندگی‌بخش خودش را از دست داده باشد، ما تو را از دست داده‌ایم و کار مسلمانان به هم ریخت. پس شاهد ماجرا باش و از نظرها ناپدید مشو.[1]
در نقلی، سراینده این اشعار، صفیة بنت عبدالمطلب(عمه پیامبر) اعلام شد که حضرت زهرا( سلام الله علیها) آن‌را زمزمه می‌فرمود.[2]
در ضمن،‌ در برخی از گزارش‌ها، بیت‌های دیگری در ادامه این دو بیت نیز وجود دارد.[3]

[1]. کلینی، محمد بن یعقوب، الروضة من الکافی، ترجمه، رسولی محلاتی، هاشم، ج 2، ص 229، تهران، علمیه اسلامیه، چاپ اول، 1364ش.
[2]. طبری آملی، محمد بن جریر بن رستم، دلائل الإمامة، ص 118، قم، انتشارات بعثت، 1413 ق.
[3]. ر.ک: قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، ج 2، ص 157، قم، دار الکتاب، چاپ سوم، 1404 ق.

T