در «الا بذکر الله تطمئن القلوب»، آیا مقصود تنها یاد ساده خداوند و تلاوت عادی قرآن می‌‌باشد، یا این‌‌که ویژگی های دیگری نیز باید در نظر گرفته شود؟

شیعه نیوز:
پرسش
در «الا بذکر الله تطمئن القلوب»، آیا فقط مقصود یاد ساده خداوند می‌باشد، یا این‌که منظور از ذکر خود قرآن است؟
پاسخ اجمالی
ذکر به معنای یاد کردن، بر زبان راندن، به یاد آوردن، آوازه، ثنا، دعا، ورد و ... است،[1] و در کلمات عارفان به معنای؛ یاد کردن، مواظبت بر عمل، حفظ، طاعت، نماز، قرآن و... آمده است.[2]
از آن‌جا که ذکر از جمله عبادت‌های خداوند است؛ مانند دیگر عبادت‌ها به اقسام متعددی تقسیم می‌شود؛ نظیر ذکر عام و ذکر خاص؛ ذکر عام اختصاص به موجود معینی ندارد، بلکه در هر چیزی یافت می‌شود؛ یعنی تمام اشیا با یاد خدا به سر می‌برند.
قرآن با آن‌که یکی از بزرگ‌ترین مصادیق یاد خدا است، اما یاد خدا منحصر در آن نیست. از طرفی ذکر خدا این نیست که فقط نام خدا را در ذهنمان بیاوریم و خواندن قرآن به تنهایی نیز آرامش بخش نیست، بلکه باید با ویژگی‌هایی باشد مانند:
تَقْشَعِرُّ مِنْهُ جُلُودُ الَّذینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ ثُمَّ تَلینُ جُلُودُهُمْ وَ قُلُوبُهُمْ إِلى‏ ذِکْرِ اللَّهِ ذلِکَ هُدَى اللَّهِ یَهْدی بِهِ مَنْ یَشاء»؛[3] کتابى که آیاتش (در لطف و زیبایى و عمق و محتوا) همانند یکدیگر است آیاتى مکرّر دارد (با تکرارى شوق‏انگیز) که از شنیدن آیاتش لرزه بر اندام کسانى که از پروردگارشان مى‏ترسند مى‏افتد سپس برون و درونشان نرم و متوجّه ذکر خدا مى‏شود این هدایت الهى است که هر کس را بخواهد با آن راهنمایى مى‏کند.
مؤمن، با شنیدن آیات عذاب خوف دارد، و با شنیدن آیات رحمت امیدوار مى‏شود از شنیدن آیات قرآن لرزه بر اندام خاشعان از پروردگار مى‏افتد (و مو بر تنشان راست مى‏شود) سپس پوست و قلبشان، برون و درونشان نرم و آماده پذیرش ذکر خدا مى‏گردد، و آرام و مطمئن مى‏شود.
برای آگاهی بیشتر: ذکر و انواع آن، ۷۷۴۱

[1]. سعیدی، گل بابا، فرهنگ اصطلاحات ابن عربی، ص 228، شفیعی، چاپ دوم، تهران، 1384.
[2]. سجادی، سید جعفر، فرهنگ اصطلاحات عرفانی، ص 402، طهوری، چاپ چهارم، تهران، 1378.
[3]. زمر، 23.
آیات مرتبط

سوره الرعد (28) : الَّذِينَ آمَنُوا وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِكْرِ اللَّهِ ۗ أَلَا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ
سوره الزمر (23) : اللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِيثِ كِتَابًا مُتَشَابِهًا مَثَانِيَ تَقْشَعِرُّ مِنْهُ جُلُودُ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ ثُمَّ تَلِينُ جُلُودُهُمْ وَقُلُوبُهُمْ إِلَىٰ ذِكْرِ اللَّهِ ۚ ذَٰلِكَ هُدَى اللَّهِ يَهْدِي بِهِ مَنْ يَشَاءُ ۚ وَمَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ

T