خوف و هراس دو گونه است: ممدوح و مذموم. خوف و هراس مذموم؛ مانند خوف از روزگار، خوف از مردم، خلایق و... این خوف براى دوستان خداوند معنا ندارد؛ از این‌رو امام صادق( علیه السلام ) فرمود: «مؤمن، غیر از خدا از احدى نمی‌ترسد». و به فرموده قرآن کریم: «این فقط شیطان است که پیروان خود را می‌ترساند. از آنها نترسید و از من بترسید، اگر ایمان دارید».
این مسأله یکی از مباحث فقهی و مرتبط با مباحث کلامی است که روایاتی هم در این زمینه وارد شده است. اما فقهاء در آن اتفاق نظر ندارند، عده ای به جهت تعارض با ادله دیگر و تنافی با عصمت پیامبر( صلی الله علیه و آله و سلم ) چنین روایاتی را غیر قابل پذیرش می دانند، و عده دیگری به خاطر وجود سند معتبر و با توجه به این که در متن بعضی از آنها اشاره شده که این قضیه به خواست خداوند متعال اتفاق افتاد و باعث رحمت برای مردم بود.
حضرت علی ( علیه السلام ) هیچگاه فقیر و تنگدست نبوده اند بلکه همواره با تلاش و زحمت، اموال فراوانی بدست می آورده اند و همه را در راه خدا انفاق می کرده اند، و چیزی برای خود باقی نمی گذاشتند .
رجعت از جمله معتقدات شیعه امامیه است، و به معنای بازگشت به سوی دنیا، پس از مرگ و پیش از آخرت است که با اندک فاصله بعد از ظهور امام مهدی( عجه الله تعالی فرجهم الشریف ) و پیش از شهادت آن‌حضرت و بر پا شدن قیامت واقع خواهد شد.رجعت همگانی نیست، بلکه مخصوص مؤمن خالص یا مشرک محض است.
شکی نیست که سازمان دین اسلام برای بقا و ادامه ی حیات خود نیازمند به نگهبان و گرداننده دارد و پیوسته افراد شایسته ای را می طلبد که معارف و دستورات دین را به مردم برسانند، و مقررات دقیق آن را در جامعه ی اسلامی به اجرا درآورند.
بسیارى از مفسران بزرگ قرآن کریم، چه از اهل تسنن و چه از مکتب شیعى، معتقدند، فراز «الیوم یأس الذین ... الأسلام دیناً»، جمله معترضه‌اى است در میان آیه سوم سوره مائده. و اکثراً بر این مطلب اتفاق نظر دارند که تعارض فوق از همان ابتدا و به اذن نبى اکرم( صلی الله علیه و آله و سلم ) بود.
موضوع ازدواج و تعداد همسران پیامبر اسلام ( صلی الله علیه و آله و سلم ) بسیار مورد سؤال قرار گفته است، اما باید گفت:اولا؛ پیش از آن که حکم حرمت ازدواج بیش از چهار زن نازل شود، همه زنان آن حضرت به عقد ایشان درآمده بودند.
با مطالعه ی آثار ابن عربی عقیده ی او درباره ی حضرت مهدی ( عجه الله تعالی فرجهم الشریف ) آشکار می گردد، ایشان در باب 366 فتوحات مکیه که پیرامون معرفت یاران و وزرای حضرت مهدی در آخر الزمان است این چنین می نویسد...
عمر و زندگى دنیوى - و به طور کلى همهى نعمتهاى دنیایى - دو جنبه دارند. بدین معنا که اگر تحت لواى ایمان و هدایت قرآن و عترت( علیه السلام ) قرار گیرند، ارزش‌‌مند و سعادت آفرین‌اند، و اگر از ارزشهاى الاهى تهى باشند، وزر و وبال دو سرا خواهند بود.
غیبت امام زمان ( علیه السلام ) به این معنا نیست که که حضرت یک زندگی خلاف معمول و متفاوت با سایر مردم دارند و مثلاً در غار زندگی می کنند، بلکه مطابق روایات حضرت در میان مردم به طور ناشناس زندگی می کنند. تنها تفاوتی که حضرت با سایر مردم دارند در طول عمر شریف ایشان است که با اراده و قدرت خداوند متعال صورت گرفته است.