نخستين كلام حضرت زهرا (سلام الله علیها) در بهشت

به گزارش «شیعه نیوز»، ايام فاطميه فرصت مناسبي است تا با سجاياي بيكران مادر شيعه بيشتر آشنا شويم. ضمن تسليت ايام شهادت مظلومانه حضرت زهرا (سلام الله علیها) توجه كاربران ارجمند را به روايتي در خصوص اولين كلام حضرت در بهشت جلب مي‌كنيم. مرحوم علامه مجلسي در جلد۵ بحارالانوار روايتي نقل مي‌كند كه مضمون آن اين است: سلمان فارسي از پيامبر اسلام صلي‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم چنين روايت كرده است: هنگامى‏كه فاطمه داخل بهشت مي‌شود و آن‌چه خداوند برايش مهيا كرده مى‏بيند، اين آيه را تلاوت مي‌كند:

(الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَذْهَبَ عَنَّا الْحَزَنَ إِنَّ رَبَّنا لَغَفُورٌ شَكُورٌ الَّذِي أَحَلَّنا دارَ الْمُقامَةِ مِنْ فَضْلِهِ لا يَمَسُّنا فِي‌ها نَصَبٌ وَ لا يَمَسُّنا فِي‌ها لُغُوبٌ‏؛ الَّذي أَحَلَّنا دارَ الْمُقامَةِ مِنْ فَضْلِهِ لا يَمَسُّنا في‌ها نَصَبٌ وَ لا يَمَسُّنا في‌ها لُغُوبٌ) (سوره فاطر، آيه ۳۴و۳۵)

آن‌ها مى‏گويند: «حمد و ستايش براى خداوندى است كه اندوه را از ما برطرف ساخت؛ پروردگار ما آمرزنده و سپاسگزار است! همان كسى كه با فضل خود ما را در اين سراى اقامت جاويدان جاى داد كه نه در آن رنجى به ما مى‏رسد و نه سستى و واماندگى!

نوراني شدن بهشت از نور فاطمه سلام‌الله‌علي‌ها

ابن شهرآشوب مى‏نويسد: در بسياري از كتاب‌ها، از جمله كشف ثعلبي و فضائل ابوالسعادات، در معناي اين آيه (مُتَّكِئينَ في‌ها عَلَى الْأَرائِكِ لا يَرَوْنَ في‌ها شَمْساً وَ لا زَمْهَريراً)؛ (انسان، آيه‏۱۳)

اين در حالى است كه در بهشت بر تختهاى زيبا تكيه كرده‏اند، نه آفتاب را در آنجا مى‏بينند و نه سرما را!

(ونمى‏بينند در بهشت نه آفتاب و نه سرمايي را.)

آورده‏اند كه ابن عباس گفت: چنانكه بهشتيان در بهشت هستند، ناگاه نوري مى‏بينند كه باغهاي بهشت را نوراني كرد. اهل بهشت اظهار مى‏دارند: خدايا! تو در كتابي كه بر پيامبرت فرستادي، فرمودي: (لايرون في‌ها شمسا) (بهشتيان در بهشت‏خورشيدي نخواهند ديد.) ندا مى‏رسد: اين، نور آفتاب و ماه نيست، بلكه علي و فاطمه از چيزي تعجب كرده و خنديدند و از نور آن دو، بهشت روشن گرديد. (مناقب‌ال‏ابى‏طالب، ج‏۳، ص‏۳۲۹)

زيارت انبيا از فاطمه (سلام اللع علیها) در بهشت

آن‌گاه كه همه انبيا و اولياي خدا وارد بهشت‏شدند، آهنگ ديدار دختر پيامبر خدا مى‏كنند. رسول خدا صلي‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم به فاطمه فرمود: هرگاه اولياي خدا در بهشت مستقر گرديدند، از آدم گرفته تا ساير انبيا همه به ديدارت مى‏شتابند. - بحارالانوار، ج‏۴۳، ص‏۲۲۷

منبع: حج

انتهای پیام/ ح . ا