هجوم آرام و خواب غفلت .... !

پيشگفتار:

اللّهُمَّ اِنّا نَشْكو اِلَيْكَ فَقْدَ نَبيِّنا، و غَيْبةَ وَليِّنا، و كَثْرةَ عَدُوِّنا، و قِلَّةَ عَددِنا، وَ شِدَّةَ الْفِتَنِ بنا، وَ تظاهُرَالزَّمانِ عَلَيْنا. فَصَلّ على محمّدٍ و آلِهِ. وَ اَعِنّا على ذلِكَ بِفَتْحٍ مِنْكَ تُعَجِّلُهُ، وَ بِضُرٍّ تَكشِفُهُ، وَ نَصْرٍ تُعِزُّهُ، وَ سُلْطانِ حقٍّ تُظْهِرُهُ.

صلوات و سلام خداوندى بر اشرف كائنات، قطب عالم هستى و رحمة للعالمين محمّدبن عبداللّه و اوصياى گرامى او باد. تندبادى سياه از اعماق سينه‏هاى لبريز از شقاوت، در حال وزيدن است. تندبادى كه بارها راهيان حق را هدف خود گرفته و بر پيكر آنان ضربه هايي سهمگين نواخته است. همان حق پوياني كه گِل وجودشان از بقاياى طينت حق سرشتان است. آنان‏كه دعوت مظاهر حق را لبّيك گفته و تا بذل جان به پيش تاختند. اين تندباد در هر برهه اي، با حربه اي بروز کرد. زمانى با قتل و غارت، و گاهي با نيرنگ و سياست، و برهه اي در قالب: «فرزند كمتر، زندگى بهتر»، و اكنون در قالبهايى بسيار وسيعتر و جذّاب‏تر، افزون بر آنچه كه پيش از اين بود. مانند: «خطر انفجار جمعيّت»، «عدم تكافوى اقتصاد نسبت به جمعيّت»، «آلوده شدن محيط زيست»، «بهداشت مادر و كودك»، «دفاع از حقوق كودك»، «دفاع از حقوق زن»، «توسعه اقتصادى»، «بهداشت بلوغ»، «سالم سازى شهرها»، «مصلحت در اين است كه...» و... .

اين تيرهاى زهرآگين و سهمگينِ و ظاهرفريب، از تركش دشمنان قسم خورده اسلام و ايران، از آن سوي دنيا رها گشته، و توسّط ايادى داخلى و دوستان ناآگاه و فريب‏خورده و يا مجبور، بر پيكر جامعه فائزين فرود آمده و مى‏آيد. خصم كينه‏توز، با تمام توان، اين سلاحهاى مرگبار را بر دوش كشيد و در قالبهايى فريبنده، مانند: «تدبير براى توسعة اقتصادى و فرهنگى كشورهاى اسلامى و جهان سوّم»، در جاى‏جاى ممالك اسلامى، بخصوص در سرزمين تازه استقلال يافتة ما ايران كه به تعبير غربيان، مهد بنيادگرايان اسلامى است[1]، به‏راه افتاد تا بدين وسيله، نسل مسلمانان را قطع كرده، و فرهنگ غرب را كه به نوعي ترجمان فسادِ اخلاقى و انحراف فرهنگى و ديني است، با شعارهاى: «زنان بايد در صحنة كار و اجتماع فعّاليّت داشته باشند»، «ازدواج زودرس باعث ركود زنان مى‏شود»، «كشورى كه مى‏خواهد در راه توسعه گام بردارد نمى‏تواند فقط با نيمى از جمعيّت خود اين راه را بپيمايد» و دهها شعار ديگر رواج داده و حاكم كند.

مدير كلّ وزارت مستعمرات انگليس مى‏گويد: «امروزه حكومت با عظمت ما در فكر اين است كه اسلام را در داخل با يك نقشه مطالعه شده و دقيق با بينش و بمرور زمان نابود سازد. البته اين برنامه نيز در آخر كار، نيازمند يك لشكركشى و يورش هست. ولى اين كار موقعى انجام مى‏گيرد كه بلاد اسلامى را سقوط داده و از هرسو كلنگ ويرانى بر پيكر اسلام وارد آورده‏ايم كه ديگر قدرت جمع‏آورى قوا و مقابله در برابر جنگ ما را نداشته باشد.»

«كتاب خاطرات سياسى و تاريخى مستر همفر، ص160»

و نيز خطاب به همفر، جاسوس انگليس در كشورهاى اسلامى، مى‏گويد: «من به شما مژده مى‏دهم كه آخرين مدّتى كه وزارت، براى تكميل اين نقشه لازم دارد، يكقرن از زمان است و اگر خود ما به اين هدف نرسيم، فرزندان ما بزودى اين دوران را با چشمان خود خواهند ديد اين مثل چه زيباست كه مى‏گويند: (ديگران كاشتند و ما خورديم، ما نيز مى‏كاريم تا ديگران بخورند). و هرگاه عروس درياها توانست اسلام را از هم بپاشد، و بر كشورهايش تسلّط پيدا كند، جهان مسيحيّت را شاد خواهد نمود.»

«كتاب خاطرات سياسى و تاريخى مستر همفر، ص159»

و با کمال تأسّف، امروز آثار پياده شدن اين نقشه‏هاى شوم را در كشورمان مشاهده مى‏كنيم. براى استعمارگران غرب، و سردمداران مسيحيّت امروز، که بويي از محبت و پيروي از حضرت عيسی مسيح عليه السلام را نبرده اند، و جنايتكاران صهيونيست که در لباس يهوديت به مبارزه با دين و فرهنگ موسوي برخاسته اند، فرقي نمي کند که کداميک از فرق اسلام و يا کشورهاي اسلامي نابود شوند. به هر فرقه اي از اين فرق، و هر كشورى از كشورهاى اسلامى ضربه اي وارد شود، براي استعماري که امروز در قالب مسيحيت و يهوديت رخ نموده است، غنيمتى بس گرانبهاست. مخصوصا اگر آن كشور، مهد بنيادگرايى اسلامى (شيعى) باشد. ولى به‏زودى خواهيد دانست:
كسانى كه عملا قربانى اين سياستها مى‏شوند، شيعيان و بخصوص شيعيان ايران خواهند بود. و اين نهايت آرزوي غرب جنايتكاري است، که همگام با ساير دشمنان ديرين، شيعه کشي را مرام و مسلک خويش ساخته است. و آنان كه تن به اجراى سياستهاي غربي دادند، و متاع كفر را به قيمت جانِ هزاران شهروند و نابودي اخلاقيّات و شؤون ديني خريدند، كسانى هستند كه هياهوى تمدّن غرب آنان را به گونه‏اى از خود بى‏خود كرده بود كه سر از پا نشناخته، و يكباره عفتّ و اقتدار ملّت، و ارزشِ آنچه را كه به خاطرش خونها ريخته شد، به مسلخِ واژه هاي ظاهرفريب چون واژة «توسعه» برده، و همه را يكجا قربانى كردند.

اينان براى رسيدن به رشدي موهوم، ملت مظلوم را به قهقرا كشانده، وجود خدايى رزّاق را ناديده گرفته، و براى زمين و آسمانش نقشه كشيدند و تدبير كرده و گفتند كه: چه نشسته‏ايد، در چند سال آينده، غذا و آب و زمين و هوا، هيچيك كفاف رشد جمعيّت را نخواهد كرد. و براى رسيدن به هدفي شوم، و به كرسى نشاندنِ آراء خويش، به جان روايات و آيات افتادند و با توجيه و تفسيرهاى مصلحت‏انديشانه، و ناديده گرفتن نصوص مسلّمه، راه را براى مقاصد دشمنان هموار نموده، و آنان را تا سرحدّ رضايتشان همراهى كرده و از زبانشان تشکر و تقدير گرفتند، و از دستان جنايتكارشان مدال افتخار دريافت نمودند!

در اين ميان تبار امويان و عبّاسيان، كه در آروزى محو و نابودى علويان، خواب و خوراك را بر خود حرام كرده‏اند، براى اين توجيهات و مصلحت‏انديشيهاى نابخردانه، اهميّت و ارزشى قائل نشده و عاملان آن را از دايره دين خارج مى‏دانند، و با جدّيّت تمام، به راه خود كه افزايش پيروان جبت و طاغوت است ادامه مى‏دهند؛ و بر اين باورند كه روزى جمعيّتشان بر پيروان حق فزونى يابد و آنگاه است که به گفته خودشان: «اگر حكومت به ما برسد، چنان خونى از شيعه بريزيم كه آن سرش ناپيدا». که البته کور خوانده اند.

آرى رؤياى «توسعه» با شمشيرهاى «مهار جمعيّت» و «شركت زنان در توسعه»، كه با تبليغات رسانه‏ها و روحانيان و معلّمان، و اقدامات همه‏جانبه دولتمردان، دست اندركاران بهداشت و درمان، بانك جهانى، صندوق بين المللى پول، يونيسف، يونسكو، فائو و... پشتيبانى مى‏شد، با انواع فاكتورهاى فريبنده، پا به عرصه ايران اسلامى نهاد، و يك هجوم همه‏جانبه عليه نفوس، فرهنگ، دين، اقتصاد، امنيّت، و... تحت عناوينى كه به برخى از آنها اشاره شد آغاز کرد. بر آنم تا پژوهشى هرچند خلاصه و محدود، از آنچه ذكر شد، در قالبهاى مذكور ارائه دهم؛ و تلاشم بر اين است كه از خود، كمتر سخن بگويم و بيشتر با ذكر اخبار منتشره در جرايد رسمى كشور و برخی کتب، و اخبار ميداني، و بهره‏گيرى از روايات وارده از طريق مكتب رسالت و اهل بيت عصمت و طهارت عليهم السلام ، به بررسى اجمالي مسأله كنترل جمعيّت و ملحقات آن بپردازم، تا بنگريم كه چگونه مورد هجوم دشمنان دانا و دوستان نادان قرار گرفته‏ايم.   


غوغاى انفجار جمعيّت

 بر اساس روايات معتبر، و در تمام مذاهب اسلامى، رشد جمعيّت و تكاثر اولاد از سوى رسول گرامى اسلام صلى الله عليه وآله وسلم و ائمّه اطهار عليهم السلام، مورد تأكيد قرار گرفته و در اين روايات، با عبارتهاى گوناگون، به رشد جمعيّت، توصيه و سفارش شده است:

1 - ازدواج كنيد.
2 - به خاطر ترس از عائله، ازدواج را ترك نكنيد.
3 - زاد و ولد كنيد.
4 - با زاد و ولد، زمين را به تسبيح و تهليل، سنگين سازيد.
5 - رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم به زيادى شما بر ديگر امّتها مباهات مى‏كند. حتّى به جنين سقط شده شما.
6 - روزىِ فرزندان شما را خداوند مى‏دهد.
7 - با زنان زاينده ازدواج كنيد.
8 - از ازدواج با زنان عقيم بپرهيزيد. و...

اين روايات بى‏آنكه قيدى براى زمان و مكان داشته باشند و يا صفت اولاد را بيان كنند، بطور مطلق بر زاد و ولد ترغيب و تأكيد كرده‏اند. و بدون شك رسول گرامى اسلام صلى الله عليه وآله وسلم كه مهبط وحى است، به آيات الهى توجّه داشته است كه: «اَلَمْ‏نَجْعَلِ الأَرْضَ كِفاتاً. اَحْياءً وَ اَمْواتاً... وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبينَ[1]»، (آيا زمين را فراگيرنده مرده و زنده نساختيم؟... در چنين روزى واى بر تكذيب كنندگان). و حتماً اين نكته را هم از نظر دور نداشته‏اند كه روزىِ اولاد به‏دست خداست و نياز به تدبيرى مانند كشتن فرزند ندارد: «لاتَقْتُلُوا اَولادَكُمْ خَشْيَةَ اِمْلاقٍ، نَحْنُ نَرْزُقُكُمْ وَ ايّاهُمْ[2]»، (فرزندانتان را به خاطر فقر نكشيد. مائيم كه به شما و آنان روزى مى‏دهيم).

اين روايات و آيات را، همراه با ادلّه‏اى مستحكم، در زمان رژيم طاغوت، از زبان علماى اعلام زياد شنيده، و در نشريّاتى چون مكتب اسلام و كتب ديگر نيز فراوان خوانده‏ايم! و ديده و شنيده‏ايم كه در مقابل اقدام رژيم پهلوى براى كنترل مواليد، چنان موضعى از سوى علما ظهور يافت كه هرگز فكر آن‏را هم نمى‏كرديم كه روزى همان عالمان دين، براى كنترل مواليد تبليغ كرده و با تمام توان براى کاهش نسل مسلمانان تلاش كنند! چه اتّفاقى افتاد؟! آيا اين تصميم از سوى دولت جمهورى اسلامى بود؟ يا همان كسانى كه در زمان گذشته نقشه نابودى نسل مسلمان را كشيدند، همانها امروز با همدستى دشمنان داخلى، و ساده‏انديشى دوستان، تحت پوششهاى فريبنده و راهكارهاى قوى‏تر، توانستند رشد جمعيّت ايران را از 2/3 درصد[3] در سال 1363، به 2/1 درصد[4] در سال 1377 برسانند؟

آنچه از اخبار، به طور صريح، به دست مي آيد و براي هر منصفي آشکار و واضح است اين است که:

معضلات جنسی در دنياي مسيحيت و يهوديتِ امروز، و در کشورهاي غربي، همچنين، سستي کانون خانوادة آنان به خاطر رواج فحشا و همجنس بازي، و نيز بيماريهاي آميزشي از قبيل ايدز و...، و متعاقبا رکود يا کاهش رشد جمعيت آنان و نگراني پاپ در اين باره، غرب را نگران کرده و باعث تصميم گيري سريع آنان، و تبليغات وسيع و دامنه دارشان عليه جمعيت و موقعيت رو به رشد مسلمانان شد. لذا براي رسيدن به هدف خويش در قلع و قمع مسلمانان، با تمام توان، دست به کار شدند.

براي اينکه عمق فاجعه بهتر معلوم شود، به اخبار ذيل و روند اين اخبار که بر اساس تاريخ صدور چيده شده اند، توجه فرماييد:

«... وزير امور خارجه يونان، انباشته شدن تسليحات در خاورميانه، انفجار جمعيّت در جنوب، و جنبش اسلامى، را سه تهديد اصلى عليه شمال توسعه‏يافته خوانده بود...»

«روزنامه جمهورى اسلامى، 9/8/1369»

«در يك گزارش رسمى كه توسّط دو تن از نمايندگان مجلس آمريكا به صورت مخفى تهيّه شده، ادّعا شده است كه: تمام مسلمانان جهان تروريسم هستند و بايد با آنها مقابله كرد. در اين گزارش، مسلمانان جمهورى اسلامى ايران و مسلمانان بوسنى و به‏ويژه على عزّت بگوويچ، رئيس جمهورى اين كشور را به عنوان عناصر خطرناكمعرّفى كرده است...»

«ماهنامه پيام زن، خرداد ماه 1372»

«يك روزنامه ايتاليايى طىّ مقاله‏اى تحت عنوان (اسلام، اروپا را تسخير مى‏كند)، پيش‏بينى كرد: اسلام تا قلب اروپا نفوذ كرده و جوامع اروپايى تا دويست سال ديگر، مسلمان مى‏شوند... اكنون مسلمانان با جمعيّتى بيش از يك ميليارد نفر در بيش از 50 كشور جهان، يك چهارم كلّ ساكنان كره خاك را تشكيل مى‏دهند، و هيچ دين ديگرى بدين سرعت، گسترش نمى‏يابد.»

«هفته‏نامه كيهان هوايى، 25/4/1376»

«نشريّه فرانسوى زبان لوبوتن، در مقاله‏اى تحت عنوان (كليسا و جنسيّت)، با بررسى مسائل جنسيّت در مسيحيّت، و برخورد كليسا با موضوعاتى همچون شيوه‏هاى ضدّ باردارى، بيمارى ايدز، همجنس‏بازى، ازدواج و... در انتها هشدار داده است كه سرانجام در آستانه سال 1379 (2000) پاپ بسيار نگران آينده دين مسيح است. در حاليكه كشورهاى مسلمان و آسيايى، با رشد جمعيّت نگران كننده‏اى روبرو هستند، آينده كشورهاى مسيحى با يك ميليارد جمعيّت چه خواهد شد؟ اگر كليسا، كنترل جمعيّت را همچنان مجاز شمارد، و اگر جمعيّت كشورهاى كاتوليك جهان سوّم به رشدى مشابه نوع غربى برسند، ديگر فاتحه نفوذ مسيحيّت در جهان خوانده است. پس از اين ديدگاه، بايد گفت: رشد كنيد و زياد شويد.»

«روزنامه جمهورى اسلامى، 11/6/1376»

«آخرين سخنرانى ساموئل هانتينگتن[5] در كنفرانس اسلام سياسى و غرب:... من معتقدم افزايش چشمگيرى در جمعيّت مسلمانان مشاهده مى‏شود. توسعه جمعيّت مسلمانان بسيار بالاتر و بيشتر از كشورهاى همسايه و در كلّ جهان مى‏باشد. جمعيّت مسلمانان 10 برابر جمعيّت اروپاى غربى افزايش يافته است.اين تحوّل، باعث تغيير موازنه دينى جهان مى‏شود. مسلمانان، 18 درصد جمعيّت جهان را در سال 1980 داشته‏اند و پيش‏بينى مى‏شود، اين ميزان در سال 2000 به 23 درصد، و در سال 2025 به 31 درصد برسد. اين افزايش بيشتر از افزايش تعداد مسيحيان خواهد بود.»

«روزنامه همشهرى19/8/1376»

آقاى هانتينگتن در ادامه سخنانش مى‏گويد:

«همچنين مشاهده مى‏كنيم، جامعه نگران خواهد شد، وقتى جوانان، يعنى افراد بين 15 تا 24 سال، تقريبا 20 درصد بر كلّ جمعيّت جوان اضافه شوند. جوانان به دنبال اصلاحات، انقلاب، و اعتراضات هستند. از لحاظ تاريخى، گروههاى جوان ايجاد شده و به همراه آن، نهضتهاى بزرگى براه افتاده‏اند. در دهه گذشته، جوانان در بسيارى از جوامع مسلمانان بيشتر از 20 درصد رشد داشته‏اند.تركيب جمعيّتى چنين رشدى، ممكن است عواقب اجتماعى و سياسى داشته باشد. به نظر من اين نسلى است كه نيروهاى اجتماعى را براى سازمانها و نهضتهاى اسلامى آماده مى‏كند. نسبت جمعيّت جوانان در سال 1970، افزايش زيادى يافت. در اين دهه، انقلاب اسلامى ايجاد شد. افزايش 20 درصدى جمعيّت جوانان را در الجزاير، در اواخر دهه 80 و اوايل دهه 90 مشاهده كرديم. اين افزايش منجر به پيروزى مسلمانان در انتخابات شد. لذا بايد بگويم كه مسايل جمعيّتى به عنوان يك عامل مهم بايد در نظر گرفته شود. چرا كه جمعيّتهاى بزرگتر نيازمند منابع بيشترى هستند. مردم اين جوامع در آينده مجبور خواهند شد براى رفاه خود به فكر اشغال اراضى ديگران باشند. همچنين كنار هم قرار گرفتن مسأله رشد جمعيّت در يك فرهنگ، و كند بودن رشد جمعيّت در فرهنگ ديگر، نيازمند تعديل سياسى و جلوگيرى از خشونت است.»

«همان مأخذ»

و نيز مى‏گويد:

«به نظر من تغييرات در موازنه جمعيّتى در يوگسلاوى سابق، كوزوو و بوسنى، موجب تراژدى وحشتناك جنگ داخلى در اين دهه شد. صربها از تغييرات موازنه جمعيّتى احساس خطر مى‏كردند و همين امر موجب واكنش بسيار خشن آنان شد. جمعيّتِ بيش از اندازه در چچن، منبع اصلى بى‏ثباتى و مهاجرت در اين كشور است، و روابط چچن و روسيه را متزلزل كرده است.»

«همان مأخذ»

و ادامه مى‏دهد:

«اسرائيلى‏ها نگران رشد جمعيّت فلسطينى‏ها هستند. اين مشكل در مغرب نيز وجود دارد كه در همسايگى آن، رشد جمعيّت، 10 برابر شده است. لذا براى آينده نزديك، روابط كلّى بين غرب و اسلام ممكن است دشوار، گاهى خشونت‏آميز و گاهى آميخته با دشمنى باقى بماند. ولى در دراز مدّت، زمانى كه قدرت غرب كاهش يابد تمايل غرب براى فشار بر ساير جوامع باز هم كاهش خواهد يافت. البته جمعيّت شناسان پيش‏بينى كرده‏اند، نرخ رشد جمعيّت جهان اسلام كاهش يابد. در اين صورت معضلات در رابطه با بالكان، آفريقاى شمالى و خاور ميانه و... حل خواهد شد. با بروز چنين پديده‏اى در خلال سالهاى 2010 يا 2020 شايد روابط بيشترى بين جهان اسلام و غرب داشته باشيم.»

«همان مأخذ»

«مصاحبه زير اخيراً توسّط يكى از نشريّات غرب، با ساموئل هانتينگتن انجام شده است: س: براى چه تأكيد داريد كه اين مسلمانان هستند كه غرب را مورد تهاجم قرار مى‏دهند، حال آنكه بين مسلمانان، ميانه‏روهاى بسيارى يافت مى‏شود؟ ج: هرچند ميان علما و مسلمانان تندرو، انديشه تهاجم به غرب رواج دارد امّا مسلمانان ميانه‏رو نيز به فكر حمله به غرب هستند. س: براى چه نسبت به آينده روابط ميان اسلام و غرب بدبين هستيد؟ ج: تا زمانى كه اسلام، اسلام باشد و تا زمانى كه غرب، غرب بماند و تبديل به شرق نشود، همچون چهارده قرن گذشته، نزاع ميان آنها همچنان پابرجا خواهد ماند. س: امّا شما اين مرتبه، اين نزاع را به گونه يك جنگ تصوير نموده‏ايد چرا؟ ج: نخست، به خاطر افزايش چشمگير جمعيّت مسلمان جهان. دوّم، ظهور پديده بيدارى اسلامى و مقابله با ارزشهاى فرهنگى غرب. سوّم، افزايش نفوذ و توان نظامى كشورهاى غربى و سرانجام سقوط اتّحاد جماهير شوروى... در كتابم نوشته‏ام كه جمعيّت كشورهاى اسلامى به گونه‏اى چشمگير در حال افزايش است. اين مسأله ظرف بيست سال آينده باعث مهاجرت دسته‏جمعى جوانان مسلمان جوياى كار به غرب خواهد شد كه براى غرب يك خطر محسوب مى‏شود. و ما از هم اكنون شاهد شكل‏گيرى اين مهاجرتها هستيم.»

«روزنامه جمهورى اسلامى، 24/4/1376»

هانتينگتن مى‏گويد:

«جنگهاى صليبى، ناشى از افزايش جمعيّت در قرن 11 در اروپا بود. افزايش جمعيّت باعث مى‏شد تا تعداد زيادى از افراد براى جنگ بسيج شوند. همچنين در قرن 19، افزايش شديد جمعيّت در اروپا و توسعه اقتصادى سريع باعث شد تا 50 ميليون نفر اروپايى از اين قارّه بيرون و مستعمره‏هايى در آسياى ميانه، آفريقا و خاورميانه ايجاد كنند. امروز هم از وضعيّت مشابهى برخورداريم و تعادل جمعيّتى برعكس شده و تأثير به‏سزايى بر روابط اسلام و مسلمانان با همسايگان خود دارد... افزايش جمعيّت مسلمانان يك نگرانى عمده مى‏باشد. مسأله مهاجرت مسلمانان براى كشورهاى اروپايى اكنون بسيار مهم مى‏باشد...»

«ماهنامه پيام هاجر، آذر ماه 1376»

آنچه گذشت قطره‏اى بود از درياى اظهارات كارشناسانه در مورد جمعيّت مسلمانان. در صفحات بعد نيز موارد ديگرى بر حسب موضوع، متذكر خواهم شد.

در اين چند فراز از اخبار، موارد زير بسيار قابل توجّه و تأمّل است:

1 - شعار رعب‏آور «انفجار جمعيّت» كه به طور شايع بر زبان و قلم مسؤولان کشورمان جارى است، توسّط غربيها و دشمنان اين مرز و بوم، ابداع و القاء شده است.
2 – از نظر غربيها، جمعيّت مسلمانان تهديدى بسيار جدّى براى جهان غرب و تمدّنهاى غربى به شمار مى‏رود، و باعث نگرانى شديد آنان است؛ چون در ميان همه مسلمانان، اعم از تندرو و ميانه‏رو، انديشه حمله به غرب حكمفرماست.
3 - تمام مسلمانان جهان در باور سياستمداران غربى، تروريسم و خطرناكند و بايد با آنها مقابله شود.
4 - مسلمانان ايران به عنوان عناصر خطرناك ويژگى خاصى دارند.
5 - اسلام تا دويست سال ديگر اروپا را تسخير مى‏كند.
6 - كليساى كاتوليك به جهت رواج همجنس‏بازى و سستى كانون خانواده و معضلات اخلاقى و عاطفى مسيحيّت، نگران آينده مسيحيّت و جمعيّت آنان مى‏باشد. اين در حالى است كه جمعيّت مسلمانان به جهت استحكام خانواده، در حال افزايش است.
7 - افزايش جمعيّت مسلمانان، باعث تغيير موازنه جمعيّتى و دينى مى‏شود. چون رشد آنان بيشتر از ميزان رشد جمعيّت مسيحيان است.
8 - توجّه خاص جهان غرب، نسبت به افزايش جمعيّت جوان بين 15 تا 24 ساله در جوامع مسلمان، حائز اهميت است.
9 – نگرانى غرب از خيزش و انقلاب جوانان مسلمان، و تلخى انقلاب ايران در کام جهان غرب، كه جوانان در آن نقش اصلي را ايفا كردند.
10 - نگرانى غرب از اينكه، جوامع اسلامى كه داراى جمعيّتى بيشترند در آينده مجبور خواهند شد براى رفاه خود به فكر اشغال اراضى ديگران باشند.
11 - تغييرات موازنه جمعيّتى در يوگسلاوى و كوزوو و بوسنى موجب جنگ شد. و صربها از تغيير موازنه جمعيّتى احساس خطر كرده و واكنش نشان دادند و مسلمانان را قتل عام كردند!
12 - رشد جمعيّت مسلمانان، باعث مهاجرت جوانان جوياى كارِ آنان به غرب خواهد شد كه براى غرب يك خطر محسوب مى‏شود!
13 - جمعيّت‏شناسان پيش‏بينى كرده‏اند كه نرخ رشد جمعيّت در جهان اسلام كاهش يابد!
14 - در صورت كاهش جمعيّت مسلمانان، روابط بين اسلام و غرب بهبود خواهد يافت. كه البتّه همچون گذشته، غلبه با غرب خواهد بود.
15 - ظهور پديده بيدارى اسلامى و مقابله با ارزشهاى فرهنگى غرب، بسيار مورد توجّه غربيها است. زيرا در اين صورت، جوانان مسلمان، به عنوان نيروهاى مقتدر اسلامى پابرجا خواهند ماند.

با وجود اخبارى كه گذشت، براي آنان که از چشماني نسبتا تيزبين برخوردارند، شايد نيازى به بحث پيرامون مسألة كنترل جمعيّت مسلمانان نباشد. چون اظهارات دشمنان، چنان واضح و گويا است كه پايان قصّه را به وضوح مي توان ديد. ولى به جهت اهميّت موضوع، بررسي اجمالي و تذكّر برخى از آراء و اخبار، ضرورى است.

آنگونه كه در اظهار نظرها تصريح شده است، جمعيّت مسلمانان و بخصوص جوانان مسلمان، به ويژه جوانان ايران، بطوري باعث نگرانى شديد غرب است كه تحمّل كتمان آن را نداشته و صريحاً اين مطلب را اعلام كرده‏اند. و اين صراحت بيان، اعلام جنگ آشكار عليه جمعيّت مسلمانان بلكه تهديدي صريح عليه تمام موجوديت آنان است. اين كارشناسان، افروخته شدن آتش جنگها در جهان را ناشى از افزايش جمعيّت ملتها مى‏دانند، و بر اين باورند كه افزايش جمعيّت مسلمانان نيز منجر به جنگ آنان با غرب و مبارزة ايشان با ارزشهاى غربى خواهد شد. به همين جهت بر كنترل جمعيّت مسلمانان اصرار مى‏ورزند و براى انجام آن، از اعطاى هيچ امكانى دريغ نمى‏كنند.

از طرفى رشد اسلامگرايى، به گونه‏اى است كه بنا بر اظهارات نظريّه‏پردازان غربى، جهان غرب به سرعت به سوى مسلمان شدن پيش مى‏تازد و اسلام، زمانى اروپا را تسخير خواهد كرد. و اين مسأله براي غرب بسيار نگران كننده است.

از سوى ديگر، همانگونه كه پيش از اين اشاره شد، سستى كانون خانواده كه منشأ آن، انحرافات اخلاقى، همجنس‏بازى، روابط نامشروع، خودارضايى و بى‏عاطفگى است، جهان غرب را شديداً تهديد به انقراض مى‏كند. و چون براى حل اين مشكلات، راهي منطقى و نتيجه بخش سراغ ندارد، و اصلاح ساختار جامعه غربى عملاً محال مي نمايد، كارشناسان غرب، چاره‏اى جز مقابله با جمعيّت، فرهنگ، اقتصاد و امنيّت جوامع مسلمان ندارند. از اين رو براى شكستن هر يك از اين حصارها، تهاجم گسترده و همه‏جانبه‏اى را آغاز كرده‏اند. براى تهاجم عليه جمعيّت مسلمانان با تمام توان نظامى و تبليغاتى و عملى در قالبهاى مختلف به بهانه‏هاى متعدّد از جمله «انفجار جمعيّت» به پيش تاخته و مي تازند.

در كتاب مأموريّتى كه وزارت مستعمرات انگليس، براى اجراى مفاد آن در كشورهاى اسلامى، به همفر داد، چنين آمده است:

«واجب است محدود كردن نسل (فرزند كمتر، زندگى بهتر) و اينكه نبايد يك مرد بيش از يك زن بگيرد و براى ازدواج، شرايط بسيارى گذاشته شود.»

«كتاب خاطرات سياسى و تاريخى مستر همفر، ص157»

بنا بر اين بايد دانست كه غوغاى «انفجار جمعيّت» نيز مانند به وجود آمدن معضل ازدواج، از شگردهاى سابقه دار غرب براى مقابله با مسلمانان جهان است. كه تحت عنوان «مبارزه با رشد جمعيّت»، «مهار جمعيّت» و... برايش بودجه‏هاى هنگفتى هزينه کرده و مى‏كنند. و تا به دست آوردن يك نتيجة مطلوب، اين روند را ادامه خواهند داد.




پس از به‏راه انداختن جنجال انفجار جمعيّت مسلمانان، انواع و اقسام راه حلهاى مبارزه با آن از سوى شخصيّتهاى غرب، مطرح شده و دامنه آن روز به‏روز گسترش يافت.

«پل ارسنج از دانشگاه استانفورد آمريكا... در توصيه‏اش به دولت آمريكا مى‏گويد كه آمريكا بايد با تمام قوا و با استفاده از فشارهاى مالى و سياسى، از افزايش جمعيّت در كشورهاى ديگر جلوگيرى نمايد، حتّى در كشورهاى كم‏جمعيّت آفريقاى شرقى. چون اين سرزمينهاى بكر و با صفا بايد به عنوان تفريح‏گاه ساكنين شهرهاى آلوده به صنعت ما حفظ شود.»

«روزنامه جمهورى اسلامى، 7/6/1369»

به نظر شما جالب نيست؟ سرزمينهاي بکر آفريقاي شرقي بايد براي تفريح و خوش گذراني آمريكائيان حفظ شوند! و به همين دليل بايد جمعيت اين سرزمينها به هر وسيله ممکن، کاهش يابد! پس از اين زمينه سازيها و ارائه نظراتى اينچنين، سازمان ملل متّحد[1] كه كانون اداره و اجراي منويّات غرب است، با بسيج نيروهايش، مانند: بانك جهانى، صندوق بين المللى پول، صندوق رشد، يونيسف و يونسكو و فائو و... وارد عمل شد. هرچند پيش از اين نيز در رابطه با كنترل جمعيّتِ كشورهاى اسلامى، خدمات شايان ذكرى!! ارائه كرده و دولتهاى اسلامى را با فشارهاى سياسى و اقتصادى و... به اين كار وادار ساخته بود؛ ولى اين بار، براى آنكه نظارت بيشترى بر اجراى طرح داشته باشد، و موفّقيّت بيشترى كسب كند، عمليّات خود را گسترش داده و حربه‏هاى مؤثّرترى بكار گرفت و خطوط اصلى را با دقّت بيشترى، مشخص كرد و با استفاده از كلمات خوش آب و رنگي چون «رفاه»، «زندگي مطلوب»، «توسعه» و... گفت:

«براى هر زن دو فرزند كافى است»، و «اگر كشورهاى اسلامى طالب رفاه و زندگى مطلوب هستند بايد با رشد جمعيّت خود مبارزه كنند».

به چند خبر در همين رابطه توجّه كنيد:

«مدير اجرايى صندوق رشد، وابسته به سازمان ملل متّحد هشدار داد، اگر كشورهاى عربى خواهان اداره زندگى در سطح مطلوب كنونى يا داشتن رفاه و خدمات اجتماعى هستند، بايد تصميمات فورى جهت جلوگيرى از افزايش جمعيّت در كشورهاى خود اتّخاذ كنند. به گزارش واحد مركزى خبر به نقل از راديو لندن، وى كه در اجلاس سه‏روزه مبارزه با رشد سريع جمعيّت در بحرين سخن مى‏گفت افزود: ضرورت مبارزه با افزايش سريع جمعيّت، ايجاب مى‏كند كه دولتها تعداد داشتن اولاد را مشخّص كنند.»

«روزنامه اطّلاعات،9/7/1376»

«به گفته رئيس جمعيّت سازمان ملل متّحد، زنان در كشورهاى در حال توسعه، بيشتر از آنچه خود بخواهند بچّه‏دار مى‏شوند. و بدين ترتيب نرخ مواليد در اين كشورها بالاست. خانم نفيس صدّيق، رئيس صندوق جمعيّت سازمان ملل متّحد، اخيراً به خبرنگاران گفت: عدم تساوى حقوق زن و مرد در كشورهاى جهان سوّم، از عوامل اين امر مى‏باشد. زيرا زنان، امكان كمى براى تصميمات در خانواده‏ها دارند. علاوه بر آن، آنها كاملاً از نظر اقتصادى وابسته به همسرشان هستند. خانم صدّيق افزود: در حال حاضر به طور متوسّط هر زن چهار فرزند دارد كه در ادامه اين روند، جمعيّت كره زمين تا ده سال آينده از مرز 11 ميليارد نفر خواهد گذشت. وى ادامه داد: براى محدود كردن جمعيّت كره زمين در مرز 11 ميليارد نفر نبايد بطور متوسّط، هر زن بيش از 2 فرزند داشته باشد.»

«ماهنامه پيام زن، ارديبهشت ماه 1373»

بخش مهمي از آنچه در اين مقاله خواهيد خواند، در همين يک خبر خلاصه شده است. اين خبر را در ذهن داشته باشيد تا بعد. در راستاى اين سخنان، سازمان ملل متّحد كه در جريان جنگهاى اسرائيل با لبنان و فلسطين، عراق با ايران، روسيه با افغانستان، و... نظاره‏گرى بيش نبود، و در مقابل اين همه مسلمان ‏كشى در جهان، لب فروبسته و در برابر ظلم و اجحاف به مردم الجزاير و مصر و ساير كشورها سكوت مرگ‏بار بر وجودش سايه افكنده بود، ناگهان، با اظهار دلسوزى، خانم نفيس صدّيق را در سِمَت رئيس صندوق جمعيّت، روانه كشورهاى اسلامي كرد، تا با هر شيوة ممكن، طرح مهار جمعيّت را به اين كشورها تحميل كند. در نتيجه، اين طرح به عنوان يك راهكار براى حلّ غوغاى «انفجار جمعيّت»، به كار گرفته شد.   در يك بررسي اجمالي ببينيم چه كشورهايى با آغوش باز تسليم پيشنهادات سازمان ملل شدند، و كدامين كشورها سنگ رد بر سينه طرّاحان آن زدند؟

براي يافتن پاسخ، لطفا به اخبار زير، توجّه فرماييد:

نفيس صدّيق مى‏گويد:

«من متأسّفم كه از كشورى آمده‏ام كه حتّى رئيس جمهور آن - يعنى بوش[2] - با برنامه بهداشت خانواده و تنظيم خانواده مخالف است.» «كتاب كاهش جمعيّت ضربه‏اى سهمگين بر پيكر مسلمين، صفحه 217» «مسئول واتيكان در سازمان ملل گفت: كليساى كاتوليك واتيكان براى مبارزه عليه برنامه‏هاى كنترل جمعيّت سازمان ملل، از كشورهاى اسلامى كمك خواهد گرفت.»

«روزنامه جمهورى اسلامى، 11/2/1373»

«در كنفرانس سال گذشته كره ارض در شهر (ريو) نماينده پاپ گفت: از نظر واتيكان، كنترل مصنوعى تولّد، غير معنوى و خلاف شأن و آراى بشر است.»

«ماهنامه پيام زن، ارديبهشت ماه 1327»

«... پاپ دوازدهم در سال 1915، در نطقى كه ايراد كرد تأييد مى‏كند، هر عمل جنسى كه منجر به توليد نسل نگردد از نظر كليساى كاتوليك محكوم شناخته مى‏شود.» «كتاب راههاى جلوگيرى از آبستنى تأليف دكتر حسين نامى، صفحه 18» «به گزارش آسوشيتدپرس از واشنگتن، آمريكا در سال گذشته به دليل رهبريّت ناموفّق سياسى در زمينه سياستهاى جمعيّتى، در رأس فهرست كشورهاى ناموفّق قرار داشت... در اين فهرست، روسيّه، پاكستان، لهستان، عراق و ايرلند به عنوان مورد ناموفّق ذكر شده‏اند.»

«روزنامه جمهورى اسلامى، 16/12/1372»

«مجلّه (رابطة العالم الاسلامى) كه يك مجلّه وهّابى مسلك مى‏باشد، در بسيارى از شماره‏هاى خود به تفصيل به نقد و بررسى مسأله كاهش جمعيّت پرداخته است، و همينطور در پاكستان و ساير بلاد اسلامى. و اين نشانه آنست كه استعمار نتوانسته است با مرتكزات مذهبى و اعتقادات عميق دينى اهل سنّت نسبت به رجحان افزايش جمعيّت وارد مبارزه شود.» «كتاب كاهش جمعيّت ضربه‏اى سهمگين ...، صفحه 250» «...برخى از روحانيّون پاكستان، با اجراى سياستهاى كنترل جمعيّت در اين كشور مخالفند و آن را توطئه يهودى براى كاستن از جمعيّتِ مسلمانان مى‏دانند.»

«روزنامه جمهورى اسلامى، 16/7/1371»

«...طبق نوشته يك نشريّه، چاپ راولپندى پاكستان، مخالفت با برنامه كنترل جمعيّت در پاكستان، دامنه وسيعترى به خود گرفته و به اقدامات دسته جمعى به عنوان مبارزه منفى براى متوقّف كردن آن انجاميده است.»

«ماهنامه پيام زن، بهمن ماه 1374»

«ابوظبى - يك مرد پنجاه ساله كه چهل و نه فرزند دارد از نقشه قبلى خود براى اينكه 60 فرزند داشته باشد دست كشيد. او قبلاً قصد داشت عدّه فرزندانش را شصت برساند و ركورد كشور را بشكند. امّا فشار مالى باعث شد از تصميم خود منصرف شود. سليم جمعه مبارك، از شش همسرش بيست و دو پسر و بيست و هشت دختر دارد. او سه همسر خود را قبلاً طلاق داده است. فرزندان او از چند ماهه تا بيست و هشت ساله هستند. سليم كه در رأس الخيمه زندگى مى‏كند، كارمند وزارت امور اسلامى است. وى ماهى چهار هزار و صد دلار حقوق مى‏گيرد. دولت هم براى هر يك از فرزندانش هشتاد و يك دلار به او كمك مى‏كند. كمك دولت براى تشويق شهروندان به داشتن فرزند بيشتر است.»

«هفته‏نامه زن روز، 11/11/1376»

«در سال 1400 هجرى، مجلس مجمع فقهى اسلامى در مكّه مكرّمه برگزار گرديد و قطعنامه زير به امضاى 17 تن از فقهاى معاصر اهل سنّت در مورد تحديد نسل يا به اصطلاح تنظيم خانواده صادر گرديد: نظر به اينكه شريعت اسلام ترغيب كننده به فزونى نسل مسلمانان و انتشار آن است؛ و تحديد نسل و جلوگيرى از آبستنى مخالف فطرت انسانى و شريعت اسلامى مى‏باشد؛ و نظر به اينكه هدف جلوگيرى از افزايش جمعيّت مسلمين، نيرنگى براى كاهش دادن نيروى انسانى آنها و تقويت سلطه استعمارگران بر كشورهاى اسلامى و بهره‏بردارى بيشتر از ثروتهاى آنان است؛ و نيز نظر به اينكه جلوگيرى از نسل، نوعى عمل جاهلى و بدگمانى به خداى تعالى است؛ مجلس مجمع فقهى اسلامى به اتّفاق آراء، مقرّر مى‏دارد كه: تحديد نسل مطلقاً جايز نيست و جلوگيرى از آبستنى در صورتى كه انگيزه آن، ترس از فقر و كمبود باشد، حرام است. چرا كه خداوند متعال "هو الرّزاق ذوالقوّة المتين"[3] و روزى همه جنبندگان روى زمين را خود بر عهده گرفته است؛ "و ما من دابّة فى الأرض الاّ على اللّه رزقها"[4]...» «كتاب كاهش جمعيّت ضربه‏اى سهمگين ...، صفحه 137» «دكتر نفيس صدّيق:... تنها عربستان سعودى است كه كاربرد وسايل جلوگيرى از آبستنى را رسماً قدغن كرده است.»

«كتاب كاهش جمعيّت ضربه‏اى سهمگين ...، صفحه 215»

توجّه كنيد:

مسيحيّت كه خود طرّاح اصلى كنترل جمعيّت بوده و قطعنامه مربوطه را امضا كرده است، براى پيروان خود نه تنها كنترل جمعيّت را روا نمى‏داند، بلکه به دستور پاپ موظف به تکثير نسل است. و بر اين اساس، آمريكا به عنوان اوّلين كشور ناموفّق در كنترل جمعيّت معرّفى مى‏گردد. در ميان كشورهاى اسلامى نيز علماى سقيفه گرا، در پاكستان و عربستان، فتوى بر حرمت كنترل مواليد داده و رسماً آنرا مردود شمرده‏اند. در ابوظبى هم نه تنها كنترل مواليد جريان ندارد بلكه براى فرزند بيشتر، مساعده نيز مقرّر شده است. روسيّه، لهستان، عراق و ايرلند نيز به عنوان كشورهاى ناموفّق معرّفى شده‏اند. در ساير كشورهاى اسلامى و سني نشين هم كنترل مواليد به شكلى بسيار ضعيف و بدون هيچ اهرم فشارى، انجام مى‏شود كه در حكم عدم كنترل است.

و امّا ايران:

ايران اسلامى، كه از ديرباز دستخوش تاخت و تازهاى سياسى، فرهنگى، اقتصادى و نظامى بوده است، و سردمداران آن همواره طعمه سياستبازان شرق و غرب بوده اند، اين بار نيز با هجوم سفّاكان به ظاهر دلسوز، و به كمك دشمنان داخلى و دوستان غافل، خود را بي چون و چرا، تسليم طرح كنترل جمعيّت كرده و آن را با آغوش باز پذيرفت!

از كجا شروع شد؟

«روزنامه اطّلاعات يكشنبه 26 شهريور 1368، طىّ شماره 18852، اعلام كرد: رئيس سازمان حفاظت محيط زيست كشور: افزايش بى‏رويّه جمعيّت و تخريب بى‏ضابطه منابع طبيعى، حيات انسان را تهديد مى‏كند. دكتر منافى، معاون رئيس جمهور و رئيس سازمان حفاظت محيط زيست كشور... سپس به عوامل نابودى محيط زيست اشاره كرد و گفت: توسعه بى‏رويّه و ازدياد نامتناسب و لجام‏گسيخته جمعيّت، و دخالت بى‏ضابطه انسان در طبيعت، حيات طبيعى و زندگى بشر را تهديد مى‏كند. اين ابتداى امر بود...»

«كتاب كاهش جمعيّت ضربه‏اى سهمگين ...، صفحه 132»

جالب توجّه است كه سازمانهاى ضدّ بشر، براى آنكه بتوانند به مقاصد خود برسند، نخست ابزار و دستاويزي به نام «توسعه» را ارائه داده و براى رسيدن به اين هدف، راهكارهايى را توصيه كردند كه يكى از آنها كنترل مواليد است.

و مراحل برنامه‏ريزى توسعه تحت عنوان برنامه اوّل توسعه و... كه چارچوب آن با همكارى سازمان ملل تهيّه مى‏شود، از اينجا شروع شد.

توجّه كنيد:

«دكتر نفيس صدّيق... : دولت ايران اكنون مصمّم است كه در برنامه توسعه كشور، مسأله جمعيّت را نيز به حساب آورد...»

«كتاب كاهش جمعيّت ضربه‏اى سهمگين ...، صفحه 215»

«دكتر مرتضى ميرمطهّرى ديروز در قزوين افزود:... بررسى جمعيّت در برنامه‏ريزى توسعه... از جمله طرحهايى است كه هم‏اكنون با همكارى اين صندوق، (صندوق جمعيّت سازمان ملل متّحد) و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكى در سطح كشور اجرا مى‏شود.»

«روزنامه ايران، 30/3/1375»

«همايش جمعيّت و توسعه به مناسبت روز جهانى جمعيّت، با هدف تبيين چگونگى تنظيم جمعيّت، با حضور وزير و مسؤولان وزارت بهداشت، نمايندگان مجلس شوراى اسلامى و نمايندگان سازمانهاى جهانى در تهران برگزار شد...»

«روزنامه ايران، 23/4/1375»

«به مناسبت روز جهانى جمعيّت، 11 جولاى، اوّلين گردهمايى انجمن تنظيم خانواده جمهورى اسلامى، روز شنبه به همّت هيأت مديره اعضاى اين انجمن در محلّ هتل لاله تهران برگزار شد... شويون‏سو نماينده چند سال اخير در جمهورى اسلامى ايران نيز در اين گردهمايى به تشريح نقش سازمانهاى غير دولتى در برنامه‏هاى تنظيم خانواده بر اساس مصوّبات كنفرانس بين المللى جمعيّت در قاهره پرداخت. وى گفت:... برنامه عمل كنفرانس بين المللى جمعيّت و توسعه، تأكيد كرده است كه فقر، نابرابرى جنسى، استفاده از منابع و محيط زيست به صورتى در هم تنيده‏اند كه هيچكدام جداى از يكديگر نمى‏توانند مطرح باشند.»

«روزنامه خراسان، 24/4/1375»

از صحت و سقم علمي اين اظهارات كه بگذريم، جا دارد بپرسيم كه: آيا مهار جمعيت به خاطر مصالحي است که در اين چند خبر و اخبار مشابه ذکر شده و مي شود، يا به خاطر فرمايشات آقاي هانتينگتن و پل ارسنج و امثال آنان؟!!! «لايحه بودجه سال 76 كشور:... تعديل نرخ رشد جمعيّت، يكى از اهداف سياستگذاريهاى توسعه در برنامه‏هاى اوّل و دوّم توسعه به شمار مى‏رود.»

«روزنامه رسالت، 6/9/1375»

و در سايه همين «توسعه» بود كه تن به هر ذلّتى داديم، و نه تنها به توسعه نرسيديم، بلكه هر روز بدهكارتر شده و اقتصادمان بيمارتر و به ورشكستگى نزديكتر شد. مدّتى گذشت و بودجه‏هاى كلانى براى جلوگيرى از باردارى صرف شد و همة امكانات، براى اين منظور به خدمت گرفته شد و تمام ابزار پيشگيرى از باردارى، در دسترس عموم قرار گرفت. ولى چون اين مقدار تلاش، اهداف مجامع غربى را برآورده نمى‏كرد، خانم دكتر نفيس صدّيق به ايران آمد و گفت:

«همه معتقدند كه براى جلوگيرى از رشد نامعقول جمعيّت ايران بايد كارى كرد... ما به ايران آمده‏ايم تا در تنظيم يك برنامه جمعيّتى به ايران كمك كنيم.»

«كتاب كاهش جمعيّت ضربه‏اى سهمگين ...، صفحه 117، به نقل از روزنامه قدس 7/7/69 تا 14/8/69»

 

 تصويب طرح كنترل جمعيت از سوي مجلس:

پس از چندى خبرنگاران اعلام كردند: «طرح كنترل جمعيّت از سوى دولت به مجلس ارائه شده است... اراك، 26 خرداد 16 ژوئن. اگر رشد جمعيّت با منابع داخلى همسو نباشد، تمامى برنامه‏ريزيها با مشكل مواجه خواهد شد. به همين دليل طرح كنترل جمعيّت از سوى دولت به مجلس ارائه شد. دكتر رضا ملك‏زاده وزير بهداشت، درمان و آموزش پزشكى... ضمن اعلام اين خبر افزود: طرح كنترل جمعيّت به مجلس ارائه شده كه در صورت توافق مجلس و تصويب آن، برنامه‏هاى كنترل جمعيّت روند سريعترى به خود مى‏گيرد.»

«هفته‏نامه كيهان هوايى، 5/4/1370»

هرچند تا زمان تصويب مجلس كه در سال 1372 صورت گرفت، گامهاى بلند و قابل توجّهى در روند كاهش جمعيّت از طرف دست‏اندركاران خودمختار اين امر و مزدوران جنايت‏پيشه استعمار، به عمل آمد، ولى به نظر طرّاحان، اين مقدار تلاش، كافى نبود. و مى‏بايست بطور جدّى‏ترى در برآوردن اهداف استعمار تلاش مى‏شد. در نتيجه، برای قانونی کردن اين حرکت، طرح كنترل جمعيّت، به مجلس شوراى اسلامى ارائه شد و مجلس نيز آن‏را تصويب كرد!! پس از آن، لبخند رضايت بر چهره كريه بانيان غربي و جنايت پيشگان بين المللى نشست كه طىّ گزارشى اين رضايت را ابراز نمودند:

«به گزارش صندوق جمعيّت ملل متّحد، يكى از اقدامهاى مهمّى كه در زمينه جمعيّت در ايران اجرا شده تصويب قانون تنظيم خانواده از سوى مجلس شوراى اسلامى در سال 1372 است. اين قانون تحرّك بيشترى به فعّاليّت‏هاى تنظيم خانواده بخشيده و تأكيد كرده است: روزنامه‏نگاران، فيلمسازان و ساير هنرمندان، بايد تشويق شوند تا در باره مسائل كنترل جمعيّت و تنظيم خانواده، آگاهى‏هاى عمومى را افزايش دهند.»

«روزنامه اطّلاعات، 10/5/1378»

تصويب قانون كنترل مواليد در مجلس شوراى اسلامى، يكى از اقدامات اساسى سازمان ملل و مجامع استعمارى، براى رساندن ايران به توسعة[5] مورد نظرشان بود. آرى يكى از راهكارهاى توسعه كه خودش اصلى‏ترين هدف براى دشمنان بود به تصويب رسيد. ولى اين راهكار خود نياز به اهرمهايى دارد كه آن اهرمها نيز، براى دشمن، از مهمترين اهدافند. اهرمهايى مانند: اخراج غير طبيعي زنان از خانه، و توانا سازى اقتصادى ايشان، و وارد كردن بي رويه و بدون پيش بيني آنان به بازار کار و تحصيل و ورزش و سياست و پست و مقام و...، ايجاد روحيّه رفاه‏طلبى خاص و حساب شده در ميان خانواده‏ها، كمرنگ كردن مسائل دينى و در نتيجه از بين بردن آنها، اجراي سياستهايى كه باعث فشار اقتصادى شديد بر مردم مى‏شود، رواج فرهنگ غرب، تأخير ازدواجها، و... كه در صفحات آتي از نظر شما خواهد گذشت. آنچه در كشور ما گذشت فراتر از آن چيزى بود كه مجامع بين‏المللى و استعمارى از ما خواسته بودند. آنچه كه از ما خواسته بودند اين بود كه بايد براى رسيدن به توسعه، از رشد بي روية جمعيّت جلوگيري كنيد. ولي آنچه كه در كشور ما صورت گرفت مواردى است كه توجّه شما را به آن جلب مى‏كنم:

 

الف : اهرم فشار با وضع قوانين :

اين اهرم يكى از اهرمهايى است كه فقط در كشور ما اعمال مى‏شود. و شايد به‏كارگيرى اين شيوه براى كنترل نسل، در تاريخ سابقه نداشته باشد!

«مهندس همدانلو يكى از انديشمندان كشور... گفت:... مبارزه با فقر، الزام و اجبار براى تنظيم خانواده، بها دادن به زندگى و خوب زندگى كردن، عواملى هستند كه مى‏توان براى مقابله با رشد جمعيّت از آنها بهره گرفت.»

«روزنامه اطّلاعات، 28/4/1377»

«طبق مصوّبه جديد دولت، كليّه امتيازات قانونى كه قبلاً به فرزند چهارم خانواده‏ها تعلّق مى‏گرفت لغو مى‏شود... همچنين فرزند چهارم و بعد كه بعد از يكسال از ابلاغ اين تصويب‏نامه متولّد شوند، مشمول دريافت كوپن سهميه‏بندى ارزاق عمومى و كالاهاى اساسى نخواهند شد...»

«هفته‏نامه كيهان هوايى، 2/5/1370»

«روزنامه خراسان 3 بهمن 1373 طىّ شماره 12885 تحت عنوان: ارايه برگ تنظيم خانواده، شرط اصلى متقاضيان تحت پوشش كميته امداد امام خمينى، آورده است: كليّه خانواده‏هاى كم‏بضاعت داراى 3 فرزند كه قدرت بارورى دارند، تنها پس از وازكتومى (بستن لوله در آقايان) و يا توبكتومى (بستن لوله در خانمها) و ارائه مدرك از سوى مراكز بهداشت مى‏توانند زير پوشش كميته امداد در آيند.»

«كتاب كاهش جمعيّت ضربه‏اى سهمگين ...، صفحه 147»

لابد مسؤولان و كاركنان كميته امداد كه از همين بودجه حقوق مى‏گيرند نيز پس از وازكتومى و توبكتومى و ارائه مدرك معتبر به كار خود ادامه مى‏دهند!

«ديروز در همين مشهد مقدّس، زنى از افراد مستمند تحت پوشش كميته امداد امام خمينى، با بچّه شيرخواره خود در بغل، به كميته رفته بود تا سهميه قوطى شير خشك خود را بگيرد. به وى گفتند: اوّل برو لوله‏هايت را ببند و سپس بيا تا قوطى شير خشك به بچّه‏ات بدهيم!»

«كتاب كاهش جمعيّت ضربه‏اى سهمگين ...، صفحه 226»

«بر اساس گزارش اداره بهداشت خانواده به آگاهى مى‏رساند:
1 - طبق مادّه 1 قانون جمعيّت و تنظيم خانواده، مصوّب مجلس شوراى اسلامى كليّه امتيازاتى كه در قوانين بر اساس تعداد فرزندان يا عائله پيش‏بينى و وضع شده‏اند، در مورد فرزند چهارم و بعد قابل محاسبه و اعمال نخواهد بود. بنا بر اين، سازمان تأمين اجتماعى در ارائه خدمات به بيمه شدگان تا سه فرزند، منافاتى با برنامه‏هاى تنظيم خانواده ندارد.»

«روزنامه همشهرى، 17/8/1377»

«چند پرسش با همكارى مركز تحقيقاتى آموزشى و خدمات تنظيم خانواده شهيد نور سعادت:
1 - براى زوجين با فرزند كافى كه تمايل به داشتن فرزند ديگرى ندارند كدام‏يك از روشهاى پيشگيرى از باردارى توصيه مى‏شود؟ ـ جواب ـ: الف: بستن لوله‏هاى رحمى در خانمها (توبكتومى). ب: بستن لوله در آقايان (وازكتومى).»

«روزنامه ايران، 21/9/1377»

در تحليل اين چند خبر كه مشت نمونه خروار بود، من چيزى براى گفتن ندارم. زيرا خبرها روشنتر از هر روشنيند. ولى شايد اين پرسش براى شما يا هر خواننده ديگرى مطرح شود كه: آيا استفاده كنندگان از اين اهرمها، بويى از انسانيت برده‏اند؟ تا چه رسد به اسلاميّت!! آيا از گرسنگى يك نوزاد سوء استفاده كردن، درخور شأن كميته امداد امام خميني رحمه الله عليه است؟ آيا مى‏توان براى رسيدن به هدفى كه از سوى دشمنان ايران و اسلام، القاء شده اينگونه با نيازمندان برخورد كرد و از نيازشان به كوپن، و قوت لايموت، و بيمه آنچنانى، و شير خشك، به منزله پتكى استفاده كرد و بر فرقشان كوبيد؟ سقوط به درة پستى و رذالت تا كجا؟! اميدوارم اقدام جلاّدانى كه در لباس مقدّس پزشک، بدون اطّلاع زنان باردار، مخفيانه لوله‏هاى رحم آنان را هنگام سزارين مى‏بندند، پيرو بخشنامة محرمانه‏اى نباشد، و يا قطره‏هاى فلج اطفال را براى اهداف خاصّى در دهان كودكان بى‏گناه، نچكانده باشند، و يا نمك طعام را به منظور تضعيف بارورى زنان و مردان، اجباراً يد دار نكرده باشند! و يا طرح واکسنهاي سراسري را ... و...     

ب : اهرم تبليغات عليه جمعيّت :

پس از آنكه مسأله كنترل جمعيّت جدّى گرفته شد، هجوم انواع عناصر تبليغى بر تمام كشور سايه افكند. هر كسى از هر درى سخنى مى‏گفت تا مردم را آماده پذيرش اين نقشه شوم كند. آنچه از ياد رفته بود، خدا بود و حکومتش. سخن از توسعه بود و جمعيّت و صندوق بين المللى پول و بانك جهانى و يونيسف و يونسكو و حقوق از دست رفتة زنان و... اگر بخواهم حتي درصد كمى از آن سخنان و تحليلها را هم يادآور شوم، «مثنوى هفتاد من كاغذ شود».

بعضى از تحليلهايي که برای اين طرح، به عنوان دستاويز تراشيده اند، به حدّى پست و سخيفند كه اگر انسان فقط اندكى شعور، و اعتقاد به قدرت و رزّاقيّت و حكمت خداى متعال داشته باشد، و بر اين باور باشد كه:

«اِنَّ اللّهَ هُوَ الرَّزّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتينِ»، و «وَ ما مِنْ دابَّةٍ اِلاّ عَلَى اللّهِ رِزْقُها»، و «اَلَمْ نَجْعَلِ الأَرْضَ كِفاتاً اَحْياءً و امْواتاً» و «و أَنْكِحُوا الأَيامى مِنْكُمْ وَ الصّالِحينَ مِنْ عِبادِكُمْ و اِمائِكُمْ، اِنْ يَكُونُوا فُقَراءَ يُغْنِهِمُ اللّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ اللّهُ واسِعٌ عَليمٌ»، هرگز چنين كلماتى را بر زبان جارى نمى‏كند، و چنين تحليلهايي را روا نمي بيند. اگر اين همه تبليغات، كه براى ايجاد سوء ظن به خداى متعال به راه افتاد، براى ايجاد اعتقاد و اعتماد به خداوند، در جامعه براه مى‏افتاد، قطعا آثار و بركاتش مشاهده مى‏شد. ولى متأسّفانه كارشناسان امور اقتصادى و مسؤولان و مبلّغانِ ما، جهان را با عينک مادي خود ديدند و قدرتي ماوراء ماده به نام خدا را ناديده انگاشته و در نقش بلندگوهاى بيگانه، هر آنچه آنان گفتند، اينان تكرار كردند، و هر دستوري آنان دادند، اينان اجرا نمودند. برنامه‏هاى صدا و سيما، منبرهاى وعظ و خطابه، تحليل سياستمداران و كارگزاران، همه و همه حول باورهاى غربى دور زد و فرهنگ و اعتقادات غربى را بر مردم حكمفرما كرد.

و اكنون مى‏توان گفت: جامعه ديني ما رنگ و طعم فرنگ را بخود گرفته. امروز دعاها مستجاب نمى‏شود؛ مشكلات فراوان به ما روى آورده است؛ نمازهاى استسقاء، ديگر باران آور نيست؛ گرفتاريها روزافزون شده است. و شايد اينها تاوان سوء ظنّ به خدا و آن نقشه‏هايي است كه براى ملک خدا كشيده‏ايم، و آن پديد آورنده رزّاقِ فيّاضِ قديرِ عليمِ سميعِ بصيرِ را بكلّى فراموش كرده، و از دين او بجز اسمى و از قرآنش بجز خطّى براى خود باقى نگذاشته‏ايم. وجود ما مملوّ از شخصيت زدگى و شخصيّت‏پرستى است. رجالى را مى‏بينيم كه چشم بسته و دربست در اختيار پيش‏بينى‏هاى شخصيّتهاى علمى غربند، گويا كه تقدير آسمان و زمين، و امور بندگان خدا بدست اين شخصيّتهاست. و هرگز اين فكر به ذهن شخصيّت‏زدگان خطور نمى‏كند كه: مگر تا كنون چند فرضيّه درست از آب در آمده است؟ با اينكه مى‏بينند يك روز فرضيّه‏اى شايع كرده و چند روز بعدآن را رد مى‏كنند. مي بينند كه يك نفر فرضيّه‏اى را مى‏چيند و براى مدّت زمانى در بين مردم مطرح مى‏شود و پس از چندى، شخص ديگرى آن را براحتى باطل مى‏كند. و اين خود دليلِ سستىِ تدابير و پيش‏بينى‏هايى است كه بدست بشرِ عادى صورت مى‏پذيرد.

چرا اين فكر به ذهنمان خطور نمى‏كند كه: نكند اين جار و جنجالها دسيسه باشد! منشأ اين جار و جنجال كجاست؟ اين آمار وحشتزا از كجا آمد؟ آيا آمارهاى سازمان ملل واقعى است[1]؟ آيا نظر دانشمندان علوم طبيعى در مورد جمعيّت كره زمين، كه فقط يك محاسبه هندسى است و تنها با توجّه به يك عامل اظهار شده، و عوامل ديگر ناديده گرفته شده‏اند، تا چه حدّى به وقوع مى‏پيوندد؟ و آيا تمسّك به پيش بينى و محاسبه‏هاى باده‏نوشان قدرت و سرمستان تجاوز و خيانت، آنهم فقط نسبت به جمعيّت مسلمانان، دسيسه نيست؟

هيچ فكر كرده‏ايم كه دلسوزى سازمان ملل و بانك جهانى و صندوق بين المللى پول و دولتهاى غربى كه همه آنان ايادى استعمارند، نسبت به مسلمانان و بخصوص كشور ما، چه معنايى دارد؟ كودكان ما همان كودكانى هستند كه در جنگ، زير گلوله‏هاى توپ و خمپاره و بمب، قطعه قطعه مى‏شدند و تمامى سازمانهاى مدافع حقوق بشر، امثال يونيسف به خواب مرگ فرو رفته بودند. زنان ايران همان زنانى هستند كه در مرزها و شهرها و روستاها قربانى تجاوزات ددمنشانه دشمن مى‏شدند، و يك نفر از اين دلسوزان، اين تجاوزات را حتّي محكوم هم نكرد. جمعيّت ايران همان جمعيّتى است كه هشت سال قربانى جنگ شد و حدود بيست و چند سال است كه قربانى انواع ترورهاست، و هيچيك از اين مجامع بين المللى حاضر نبودند بگويند متجاوز كيست؟ و حاضر نيستند بگويند تروريسم كدام است؟

در آن زمان كه ما در محاصره شديد اقتصادى بوديم كداميك از اين مجامع بين المللى حاضر بودند براى اثبات حقّ ما گامى بردارند و براى اقتصاد ما تدبيرى كنند، و براي نجات زنان ايران اقدامي نمايند، و براي درمان مجروحان ما دارو و حتي سرنگ و آمپولي سالم ارائه دهند؟ و آنگاه كه بمبهاى شيميايى، هزاران نفر از جوانان ما را به كام مرگ فرو مى‏برد، كدام‏يك از آنان حاضر شدند بپذيرند كه دشمن ما از بمب شيميايى هم استفاده كرده است؟ و...

چه اتّفاقى افتاد كه تمام مجامع بين المللى و كارشناسان آمريكايى و بانك جهانى و صندوق بين المللى پول و سازمان يونيسف و سازمان فرهنگى يونسكو و سازمان جمعيّت زنان و سازمان بهداشت جهانى و سازمان تغذيه و كشاورزى بين المللى (فائو) و سازمان جمعيّتى، همه و همه دست به دست هم دادند تا براى جمعيّت و اقتصاد و فرهنگ و توسعة پايدار اقتصادىِ ايران و بهداشت زنان و احقاق حقوق از دست رفتة آنان فكرى كنند؟!!!

آيا هرگز در باره اين مسأله فكر كرده‏ايم كه وقتى خانم نفيس صدّيق مى‏گويد:

«همه معتقدند كه براى جلوگيرى از رشد نامعقول جمعيّت ايران بايد كارى كرد... ما به ايران آمده‏ايم تا در تنظيم يك برنامه جمعيّتى به ايران كمك كنيم»، هدفش چيست و چه منظورى را دنبال مى‏كند؟ آيا يك بى‏هويّت پاكستانى كه در آمريكا تحصيل كرده و دوره ديده و اكنون در سازمان ملل به قلع و قمع بى‏صداى مسلمانان و بخصوص شيعه مشغول است، نسبت به مملكت ما نيّت خير دارد؟ بخدا قسم هرگز!

راستى چه ارتباطى ميان سخن خانم نفيس صدّيق، و اظهارات زير كه پيش از اين نيز گذشت، مشاهده مى‏گردد؟:

«وزير امور خارجه يونان، انباشته شدن تسليحات در خاورميانه، انفجار جمعيّت در جنوب، جنبش اسلامى، را سه تهديد اصلى عليه شمال توسعه يافته خوانده بود.»
و:
«آخرين سخنرانى ساموئل هانتينگتن:... من معتقدم، افزايش چشمگيرى در جمعيّت مسلمانان مشاهده مى‏شود... اين افزايش، بيشتر از افزايش تعداد مسيحيان خواهد بود... جامعه نگران خواهد شد وقتى جوانان يعنى افراد بين 15 تا 24 سال تقريبا 20 درصد بر كلّ جمعيّت جوان اضافه شوند. جوانان به دنبال اصلاحات، انقلاب و اعتراضات هستند... تركيب جمعيّتىِ چنين رشدى ممكن است عواقب اجتماعى و سياسى داشته باشد... مردم اين جوامع در آينده مجبور خواهند شد براى رفاه خود به فكر اشغال اراضى ديگران باشند... البتّه جمعيّت‏شناسان پيش‏بينى كرده‏اند نرخ رشد جمعيّت، در جهان اسلام كاهش يابد. در اين صورت، معضلات در رابطه با بالكان، آفريقاى شمالى و خاورميانه و... حل خواهد شد... افزايش جمعيّت مسلمانان يك نگرانى عمده مى‏باشد. مسأله مهاجرت مسلمانان براى كشورهاى اروپايى اكنون بسيار مهمّ مى‏باشد...»
و...

آيا ارتباط اين سخنان با يكديگر و صدها اظهار نظر ديگر كه اين جزوه گنجايش ذكر آنها را ندارد، نشانى از خيرخواهى و كمك دارد؟ آيا با توجّه به اخبار مختصرى كه تا كنون مرور كرديد، جاى شكّى باقى مى‏ماند در اين‏كه اين نقشه حساب شده، يك نقشه استعمارى، غربى و صهيونيستى است؟

براى كسى كه اندك تأمّلى در اين اخبار كند، جاى ترديدى باقى نمى‏ماند كه اين، يك دسيسه كاملاً حساب شده و يك تهاجمِ بى صداى همه‏جانبه و مرموز، عليه مسلمانان و بخصوص شيعيان ايران است. و آنانكه از اين طرح استقبال كرده و براى آن، تحليلهاى فراوان تراشيدند، و به آن، رنگ و لعاب اسلامى دادند، گمان كرده‏اند كه اگر هر عمل خلافى، تحت پوشش نام اسلام، و يا با پسوند اسلامى باشد، مشكلى نخواهد داشت. همانگونه كه اگر پسوند سنّتى داشته باشد قضيّه فيصله پيدا مى‏كند. آنهم نه همه مبانى سنّتى. بلكه چيزهايى كه با سياست سازگار باشد. مانند موسيقى سنّتى، رقص سنّتى، و... ولى اگر همين سنّت و همين اسلام بگويد: عقيم كردن زن يا مرد، حرام است، زن نبايد با مردان، مختلط باشد و در مجامع ورزشى، اين‏گونه بى‏باكانه ظاهر شود، بايد با اين سنّت و اين اسلام به عنوان يك تحجّر شديداً مقابله كرده و اين مبانى تحجّرگرايى را به هر شكلى ريشه‏كن ساخت.

نتيجه آن‏كه: آنچه سياست و مصلحت اقتضا كند، همانرا بايد بر جامعه حاكم كرد. فَعَلَى الاسلام السّلام.

 اكنون مى‏پرسم:

در كجاى اسلام آمده است كه اگر مشكلِ اقتصاد و مسكن و مدرسه و... داشتيد، به جاى انديشه درست و تدبير در امور، بايد صورت مسأله را خراب كرده و به قلع و قمع جمعيّت بپردازيد و جلوى رشد جمعيّت را بگيريد؟

اگر اينگونه است، پس رواياتى مانند: «مَنْ تَرَكَ التّزويجَ مَخافَةَ الْعيلةِ فَقَدْ اَساءَ الظّنَّ باللّه[2]»، و «مَنْ تَرَكَ التّزويجَ مَخافَةَ الْفَقْرِ فقَدْ اَساءَ الظّنَّ باللّهِ، فَاِنَّ اللّهَ يَقُولُ: اِنْ يَكونُوا فُقَراءَ يُغنِهِمُ اللّهُ مِنْ فَضْلِهِ[3]»، و ده‏ها روايت معتبر و قوى با همين مضامين را توجيه‏گران، چگونه توجيه مى‏كنند؟ و آيا هر نفْسى داراى رزقى مقرّر است يا خير؟ و آن خدايى كه برايش آن‏همه صفات برمى‏شمردند، كجاست؟! آيا او را ناتوان و دست‏بسته پنداشته‏اند؟! «قالَتِ الْيَهُودُ يَدُاللّهِ مَغْلُولَةٌ غُلّتْ اَيْديهِمْ وَ لُعِنُوا بِما قالُوا بَلْ يَداهُ مِبْسُوطَتانِ يُنْفِقُ كَيْفَ يَشاءُ[4]»، (يهوديان گفتند: دست خدا بسته است. دست خودشان بسته است. و به خاطر اين سخن، لعنت شدند. بلكه دستان خدا باز است و هر گونه كه بخواهد مى‏بخشد). آيا اين آيات و ادلّه را هم در راستاى سياست خود توجيه كنيم؟ يا آنها را سنّتهايي متروک به حساب آوريم؟

نكند دست از دينمان برداشته‏ايم و به‏دين ديگرى در آمده‏ايم و دست خدا را بسته ميدانيم و خود خبر نداريم، و به همين جهت، اين‏گونه تحليلهاى نابخردانه مى‏كنيم!

راستى اگر مشيّت خداوند اين‏گونه باشد كه براى آزمايش، و يا مجازات ما در فاصله گرفتن از خدا و اولياي برحق الهي و عترت پيامبر، مارا به انحاء مشكلات همچون مشكل اقتصادى مبتلا كند، راه حلّ آن چيست؟ آيا بايد صورت مسأله را پاك يا خراب كرد، و يا به فكر راه حلّ مسأله بود؟ و اگر كنترل مواليد جوابگوى مشكلات نبود و براى رسيدن به توسعة موهوم، كافى نبود و مشكل همچنان باقى ماند، ـ همانگونه كه باقي است بلكه شديدتر است ـ چه بايد كرد؟ آيا مى‏توانيم در اين صورت به كشتار جمعيّت بپردازيم؟ و اگر خداوند بارانش را از ما گرفت، و يا بنا شد كه به آن رفاه كذايى كه برايمان معرّفى و به ما ديكته كرده‏اند نرسيم، چه بايد كرد؟

رفتار انبيا و اوليای الهي و پيشوايان معصوم عليهم السلام را چگونه توجيه مى‏كنيم؟ آيا پيامبر گرامى اسلام، هنگام محاصره اقتصادى كه در شعب ابى‏طالب در سخت‏ترين شرايط بودند، تدبيرشان اين بود كه چون در محاصره اقتصادى هستيم، كسى زاد و ولد نكند؟ البتّه تدبير اقتصادى را تا آنجايى كه به تصرّف در حكومت و خلقت حضرت حق نيانجامد، آن هم تصرّفى كه شديداً از آن نهى شده و حتّى به خلافش امر شده است، انكار نمى‏كنم. جريان حضرت يوسف على نبيّنا و آله و عليه السّلام را در قرآن خوانده‏ايم. آنگاه كه خواب پادشاه را تعبير مى‏كند و مى‏فرمايد:

«هفت سال پياپى زراعت كنيد. آنچه را كه درو مى‏كنيد، در خوشه‏اش باقى گذاريد، مگر اندكى از آن را، كه بخوريد. پس از اين هفت سال، هفت سال سخت و (قحط) پيش مى‏آيد كه باعث مى‏شود مردم هرآنچه گندم را كه ذخيره كرده‏ايد، بخورند، مگر اندكى از آن كه نگه مى‏داريد. پس از اين هفت سال، سالى خواهد آمد كه به استغاثه مردم جواب داده خواهد شد و از قحطى نجات پيدا خواهند كرد[5]».

تدبير اقتصادى حضرت يوسف عليه السلام در خشك‏سالى را بنگريد ! با آنكه شرايط آن زمان بسيار سخت‏تر بود، امّا او هرگز به خاطر قحطى و كمبود گندم، مردم را به قطع نسل و كنترل آن سفارش نكرد، و با استفاده از نفوذش، تحليلهاى كذايى را به‏خورد مردم نداد. راه نجات ما در اين است که آنچه را خداى متعال و پيامبر گراميش و ائمّه هدى عليهم السلام به ما امر كرده‏اند، نصب العين قرار داده و به آن عمل كنيم، و جز اين، هيچ راه ديگرى نداريم. اگرچه روشنفکر مآبانه، براي سرباززدن از اين امر، بهانه بتراشيم! بايد پس از قهر با خدا و اولياي خدا، و خود را واجد قدرت ديدن، دوباره با خدا و اوليايش آشتي کنيم. و گريزي از اين امر نيست.

فرهنگ قناعت را نيز ناديده نمى‏گيرم و روايات آن‏را بر ديده مى‏نهم و معتقدم كه در فرهنگ ما به علّتهاى مختلف، تضييع مواد غذايى، آب، پوشاك، سوخت، و... بسيار زياد است. و اين حاصلِ همان آموزشهاى رفاه طلبانه‏اى است كه به شيوه غلط از سوى كارشناسان پيشنهاد مى‏شود و در فيلمها و سريالهاي صدا و سيما، شاهد تبليغات عملي پرحجم آن هستيم.

قناعت را نخست بايد مسؤولان و سردمداران و مبلّغان و بيوت علماى اعلام پيشه کنند تا به جامعه سرايت كند. ولى تا زمانى كه براى يك مسافرت غير ضرورى و يا ضرورى يک شخصيت، كه مى‏تواند مختصر هم برگزار شود، هزينه‏هاى كذايى و پذيرائيهاى آنچنانى صورت مى‏گيرد، و يا مراسم بيش از حدّ و غير ضرورى به مناسبتهاى بى مورد و زائد كه اين همه بودجه مى‏بلعد، و... در کشورمان رواج دارد، و تا زمانى كه رفاه‏طلبى به شيوه غلط، سرلوحه كارهاست و تبليغات براى آن بر همه‏جا سايه افكنده است، بحث از قناعت، بسي مسخره‏آميز است؛ و در اين شرايط، هرگز ملّت نمى‏پذيرد كه اين دولت براى ساخت مدرسه، يا بيمارستان، بودجه کافي ندارد! ملّت «قسم حضرت عباس را باور کند يا دم خروس را»؟

به نمونه‏هايى از صرف بيت المال مسلمين در شرايطى كه از بار گران انقلاب خارج شده و هشت سال جنگ را با تمام دنيا در شديدترين موضعگيرى غرب، تحمّل كرده‏ايم، توجّه كنيد:

«تعداد سينماها نيز پس از انقلاب از يك رشد 98 درصدى برخودار شد. به گونه‏اى كه در سال 1357، تنها 145 باب سينما، با گنجايش هفتاد و دو هزار و 971 صندلى در كشور فعاليت داشت، امّا در سال 1374، اين تعداد به 280 باب، و تعداد صندليها به بيش از يكصد و هفتاد و يك هزار و 723 صندلى افزايش يافت.»

«روزنامه ايران، 27/3/1375»

«مدير عامل انجمن سينماى جوان گفت:... طىّ سال جارى با صرف اعتبارى بالغ بر 5 ميليارد ريال، 70 درصد از دفاتر انجمن سينماى جوان به تجهيزات فيلم‏بردارى ويديويى و امكانات سمعى و بصرى توليد فيلم و عكس مجهّز شده‏اند.»

«روزنامه اطّلاعات، 26/12/1375»

«در طول سال گذشته، با حمايت مالى وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامى، نزديك به 900 ميليون تومان تسهيلات و امكانات، براى ساخت فيلمهاى سينمايى اختصاص يافت.»

«روزنامه همشهرى، 4/6/1378»

«به گفته يك مقام مسئول در حوزه هنرى سازمان تبليغات اسلامى، از 270 سينماى كشور، يكصد واحد آن متعلّق به حوزه هنرى مى‏باشد. حجّت الاسلام زم... گفت: طىّ 4 سال گذشته، 20 فيلم نامه كه حاصل كار گروهى مى‏باشد تهيّه شده و در خطّ توليد سينما قرار گرفته كه از جمله آنها ديدار، و آدم برفى، مى‏باشد... رئيس حوزه هنرى سازمان تبليغات اسلامى، اعتبار اين مركز را در سال جارى 10 ميليارد ريال ذكر كرد. وى گفت: اين در حالى است كه يكصد برنامه فرهنگى، هنرى از سوى حوزه در دست انجام است، كه هزينه اجراى آنها 50 ميليارد ريال برآورد شده است.»

«روزنامه قدس، 31/4/1375»

«من از مفصل اين نكته مجملي گفتم                تو خود حديث مفصّل بخوان از اين مجمل»

اين هزينه‏هاى كلان در سخت ترين شرايط اقتصادي، صرف ساختن فيلمهايى شده است که فرهنگ غرب و مبانى بى‏دينى و بى‏هويّتى و رفاه‏طلبى غير ديني و... را تبليغ مي كند، تا در سايه آن، مردم به خيال داشتن زندگي بهتر، به داشتن فرزند كمتر تشويق شوند! اين فيلمها توسّط كارگردانانى تهيّه شده است كه چشمه هايي از هنرشان را در جملات ذيل مي خوانيد:

«من هم گوشت خوك مى‏خورم هم شراب. اين مطلب را عبّاس كيارسمتى، كارگردان سينماى ايران به خبرنگار روزنامه ايتاليايى لونيتا گفته است. خبرنگار روزنامه سرشناس ايتاليايى لونيتا كه در رستورانى در رم باكيارستمى به گفت و گو نشسته است مى‏نويسد: گفت و گو با او ابتدا از مسائل مذهبى آغاز شد. زيرا ديدم او ژامبون و گوشت خوك مى‏خورد. لونيتا مى‏نويسد: از كيارستمى سؤال كرديم كه آيا مذهبى است؟ وى در پاسخ گفت: به شيوه خودم بلى امّا هم گوشت خوك مى‏خورم و هم شراب. به عقيده اين كارگردان ايرانى، مذهب نبايد ظاهرى باشد. اين كارگردان همچنين به خبرنگار لونيتا گفته است: چادر هم يكى از ظواهر است. برخى از زنان، چادر به‏سر مى‏كنند چون به آن اعتقاد دارند. امّا اين بدان معنا نيست كه هر زن بى‏چادر، مسلمان واقعى محسوب نشود. كيارستمى در ادامه مى‏گويد: ما روزهاى خود را با انديشه و دغدغه پيرامون مسائل سياسى و مذهبى نمى‏گذرانيم. ما خيلى ساده زندگى مى‏كنيم. مثلاً زمانى كه با هواپيما از تهران به رم حركت كرديم در ابتدا بسيارى از زنان، چادر به سر داشتند. امّا در طول پرواز چادرها و روسريها به تدريج پايين آمد و بالاخره هنگام فرود به رم بسيارى از آنان بى‏حجاب شده بودند. وى در باره نقش دولت ايران در سينما مى‏گويد: مانند ساير نقاط جهان، دولت ايران در امور سينمايى نقش عجيبى دارد. دولت شرايط مذهبى زيادى را تحميل مى‏كند امّا در عوض، از لحاظ مالى، ما را در برخى از موارد تأمين مى‏نمايد. كيارستمى از جمله كارگردانان وابسته به جريان روشنفكرى در سينماست كه تا كنون، با مساعدت بنياد فارابى، فيلمهاى زيادى از او در جشنواره‏هاى خارجى به ويژه غربى به نمايش در آمده و جوايزى را برده است. تمامى اين فيلمها، چهره‏اى خشن، عقب‏مانده و بى‏فرهنگ از ايران ارائه مى‏دهند.»

«هفته‏نامه صبح، 5/10/1374»

«عبّاس كيارستمى كه حاضر به نمايش فيلمش در جشنواره فجر نشده بود در هنگام فرستادن "طعم گيلاس" به جشنواره كن با مخالفت برخى مسؤولان سينمايى ارشاد مواجه گرديد كه سرانجام با دخالت و پا در ميانى وزارت امور خارجه، اين فيلم به جشنواره كن ارسال گرديد. در مراسم اختتاميه و توزيع جوايز اين جشنواره، عبّاس كيارستمى اقدام به روبوسى مجرى زن اين جشنواره نمود. وى در توجيه عمل خود در مصاحبه‏اى با راديو بى‏بى‏سى گفت: من بارها ديده‏ام كه وقتى با هواپيما داريم بر مى‏گرديم ايران، خانمهايى كه دارند به عنوان توريست يا به هر عنوان ديگر وارد ايران مى‏شوند چقدر سفت و سخت حجابشان را رعايت مى‏كنند و آنچنان روسرى‏شان را دور صورتشان مى‏پيچند كه آدم احساس مى‏كند دارند خفه مى‏شوند. ولى دلم مى‏خواهد به آنها يادآورى كنم كه اين‏قدرها هم كه شما را مى‏ترسانند، سفت و سخت نيست. كيارستمى همچنين در مصاحبه‏اى با يك هفته‏نامه سينمايى چاپ داخل كشور، در توجيه عمل خود گفت: در همان لحظه من فكرم به طرف ايران معطوف شد و جز اين هيچ واكنشى نمى‏توانستم داشته باشم. فكر نمى‏كنم اگر كسى شرايط من را درك مى‏كرد و خودش را به جاى من مى‏گذاشت هيچ كار ديگرى جز اين مى‏كرد كه من انجام دادم. به هر حال در حالى كه 50 كانال تلويزيونى دنيا به‏طور مستقيم مراسم اختتاميه جشنواره را پخش مى‏كردند، به نظر من يك فاجعه بود اگر كه من يك واكنش نامناسبى انجام مى‏دادم. حقيقتاً نه دولت ايران و نه ملّت ايران هيچ‏كدام راضى نبودند كه يك تصميم نابجايى از خودمان در يك جشنواره هنرى مى‏گرفتيم. اگر بخواهيم راجع به اين مسأله فكر كنيم كه اين يك مشكل است، اصلاً حضورمان در خارج از كشور اشكال پيدا مى‏كند. اگر واكنش نامناسبى نشان مى‏دادم، واقعاً طىّ پنجاه سال آينده امكان جبران آن را نداشتم.»

«ماهنامه صبح، تير ماه 1376»

به قول آقايان، وَ قِسْ عَلى هذا فعلل و تفعلل !

اكنون حدس بزنيد و يا عينا ببينيد: تماشاى فيلمهايى كه بدست اينچنين كارگردانانى ساخته مى‏شود، عاقبتش چگونه خواهد بود؟ و اگر امر داير شد بين راه اندازى اقتصاد و كشاورزى ورشكسته و مخروبه های جنگ و ايجاد سرپناه براي بي پناهان و سيرکردن شکم گرسنگاني که تعدادشان کم نيست، و بين هزينه‏هاى كلان براى هنرهاى كذايى، كه شما شاهد آثار آن هستيد، كداميك را بايد برگزيد؟ آنهم در حاليكه با توجّه به اظهارات مسؤولين، جمع بين ايندو ممكن نيست. ساير هزينه‏هايى مانند ورزش، با اين گستردگى، و جلسات و كنفرانسهاى سياسي، هنرى، ورزشى، علمى و... كه من در صدد ذكر آنها و ميزان هزينه هاي مربوطه نيستم، را نيز ضميمه کنيد.

تا زمانى كه اين بودجه‏هاى ميلياردى و هنگفت در كشور بلعيده مى‏شود، بعيد است كسى بپذيرد كه براى ساختن مثلا يك بيمارستان و يا مدرسه و يا احياي کشاورزي و اقتصاد ورشکسته، بودجه نداريم ! شما مي پذيريد؟

در اين قسمت از موضوع «اهرم تبليغات»، توجّه شما را به فهرست چند تحليل تبليغاتى جلب مى‏كنم. البتّه از هزاران تحليلى كه در جرائد و كتب ذكر شده است، فقط چند مورد كليدى آنها را ذكر مى‏كنم كه به عنوان ايراد بر افزايش جمعيّت، عنوان شده‏اند. و صدور آنها از سوى افراد غير مسؤول، بيشتر و شديد اللّحن‌تر از مسؤولان است. كه اين خود گوياى آن است كه دستهاى مرموز فراوانى در داخل كشور براي اضمحلال و نابودي نسل مسلمان ايراني مى‏كوشند. تعدادى از اين محورهاى تبليغاتى، اهرمهايى است كه در داخل كشور از آنها استفاده مى‏شود. و تعدادى ديگر، ابزارها و حربه‏هاى سازمانهاى استعمارى براي رسيدن به اهداف خويش است. در اين کوتاه سخن، من نمى‏خواهم تك تك اين محورها و موضوعات تبليغاتى را با جزئيّات آن ذكر كرده و به همه آنها پاسخ دهم. آنچه مورد نظر من است اين است كه مسير اين هجوم را بر مبناى خلاصه‏اى كه در ابتداى سخن گذشت، پى گرفته و بيان كنم كه مبدأ و مقصد و ابزار و نتيجه اين تهاجم چه بوده و چه خواهد بود. به همين دليل از ذكر كمّ و كيف و جواب و نقض فاكتورهاى ارائه شده توسّط بوقهاى تبليغاتى، خوددارى كرده و فقط فهرستى از محورهاى تبليغاتى و ابزارهايى كه نقش كليدى را در مسأله كنترل جمعيّت ايفاء كرده‏اند، و تمام تبليغات فعلى هم حول همان محورهاست، ارائه مى‏دهم. اگرچه ممكن است بعضى از آنها را بيشتر مورد توجّه قرار داده و پيرامون آن، مختصرى اظهار نظر كنم.

اكنون توجّه شما را به اين فهرست که به عنوان تعليل کنترل مواليد مطرح شده است، جلب مى‏كنم:

* عدم كفايت منابع غذايى.
* عدم كفايت منابع آبى.
* آلودگى محيط زيست.
* تخريب زمين.
* تخريب جنگلها.
* سوراخ شدن لايه اوزون و گرم شدن هوا.
* بيكارى و مشکل اشتغال.
* بزهكارى.
* اعتياد.
* مشكل تأمين امكانات تعليم و تربيت توسّط دولت.
* مشكل تعليم و تربيت خانوادگى در خانواده‏هاى پرجمعيّت.
* تهيّه مسكن.
* كمبود پزشك و امكانات بهداشتى و درمانى.
* تورّم.
* منافات جمعيّت با توسعه پايدار.
* هدر رفتن سرمايه‏هاى ملّى.
* توزيع نادرست ثروت و فاصله طبقاتى.
* بروز خشك‏سالى‏ها و تغييرات هوا و وجود طوفانها و گردبادها و تلفات جانى.
* كاهش محصولات كشاورزى.
* فزونى فقر و محروميّت.
* مهاجرتهاى بى‏رويّه و آوارگى.
* تنشهاى سياسى و هرج و مرج.
* مشكل مديريّتى با افزايش جمعيّت.
* فزونى مرگ و مير در اثر افزايش جمعيّت.
* وجود رفاه در خانواده‏هاى كم جمعيّت و نبودن رفاه در خانواده‏هاى پرجمعيّت.
* منافات زاد و ولد با حقوق زنان.
* منافات فرزند زياد با حقوق كودكان.
* خطرات ناشى از زايمان.
* بهينه كردن اقتصاد زنان.
* خطر زايمان زودرس (زير 18 يا 20 سال).
* خطر زايمان ديررس (پس از 30 سال و 35 سال).
* اشتغال زنان.
* تنافى زاد و ولد با اشتغال زنان.
* ورزش زنان.
* ادامه تحصيل دختران در سطوح عالى.
* تساوى حقوق زن و مرد و رفع تبعيض ميان آنان.
* نكوهش ازدواج زودرس (زير 18 سال و 20 سال).

***

اين بود فهرستى از محورهاى تبليغاتىِ داخلي موجود در جرائد و سخنرانيها و... که البتّه تمام آنها تکرار اظهارات غربيها در اين باره است. اكنون به چند خبر توجّه فرماييد تا نسبت به فهرست فوق بيشتر توجيه شويد:

مهندس زرگر «معاون عمرانى وزارت كشور گفت: عمده‏ترين مشكل ايران، رشد شتابان جمعيّت است.» «روزنامه سلام، 29/3/1375» «اراك، 26 خرداد، 16 ژوئن – (دكتر رضا ملك‏زاده وزير بهداشت و درمان و آموزش پزشكى) اگر رشد جمعيّت با منابع داخلى همسو نباشد، تمامى برنامه‏ريزيها با مشكل مواجه خواهد شد. به همين دليل طرح كنترل جمعيّت از سوى دولت به مجلس ارائه شد.» «هفته‏نامه كيهان هوايى، 5/4/1370» «آقاى يدى رئيس سازمان برنامه و بودجه استان آذربايجان شرقى... بالا بودن نرخ رشد جمعيّت كشور را يكى از دلايل عقب‏ماندگى توصيف كرد.»

«هفته‏نامه كيهان هوايى، 23/5/1370»

مهندس حسينيّون كارشناس سازمان برنامه و بودجه:

«در ايران نيز چنانچه روند رشد جمعيّت مهار نشود، سرمايه‏هاى ملّى و منابع موجود هدر رفته و جوابگوى حدّ اقل نياز جامعه نخواهد بود، و در اين رهگذر نه تنها پيشرفتى وجود نخواهد داشت، كه هر روز سرمايه‏هاى موجود توسّط اين ماشين عظيم بلعيده مى‏شود.»

«روزنامه قدس، 28/4/1375»

«دكتر فرهادى وزير بهداشت درمان و آموزش پزشكى در مراسم گشايش سمينار جمعيّت و توسعه گفت: با افزايش نرخ رشد جمعيّت، مشكلات مسكن، اشتغال، آموزش و بهداشت و درمان نيز افزايش مى‏يابد.»

«هفته‏نامه زن روز، 3/5/1377»

«دكتر فرهادى اظهار داشت: داشتن بيش از سه فرزند، مادران را با خطراتى نظير كم‏خونى، خونريزى شديد حين باردارى و زايمان مواجه مى‏كند.»

«هفته‏نامه زن روز، 3/5/1377»

«دكتر فرهادى اظهار داشت:... افزايش بى‏رويّه جمعيّت، سبب ايجاد فاصله بيشتر بين رشد جميعيت و توسعه اجتماعى و اقتصادى مى‏شود...»

«هفته‏نامه زن روز، 3/5/1377»

«رئيس دانشگاه علوم پزشكى اروميّه گفت: افزايش بى‏رويّه جمعيّت، بزرگترين مانع در برابر توسعه كشورهاست.»

«روزنامه اطّلاعات، 28/4/1377»

«يكى از دلائل تورّم لجام گسيخته كشورما، افزايش بى‏رويّه جمعيّت است.»

«روزنامه ايران، 5/5/1377»

«مهندس همدانلو يكى از دانشمندان كشور... گفت: توزيع نادرست ثروت و بيشتر شدن فاصله طبقاتى، ناشى از رشد بى‏رويّه جمعيّت است.»

«روزنامه اطّلاعات، 28/4/1377»

«دكتر على‏اكبر سيّارى، معاون امور بهداشتى وزارت بهداشت... رشد بى‏رويّه جمعيّت را منجر به ايجاد مشكل مديريّتى در كشور دانست.»

«روزنامه كيهان، 22/4/1377»

«كمبود پزشك و امكانات بهداشتى، درمانى، از اوّلين عوارض پديده رشد بى‏رويّه جمعيّت مى‏باشد.»

«كتاب بهداشت براى خانواده، صفحه 108»

«حجّة الاسلام رفيعى امام جمعه آبدانان، از كنترل دقيق مواليد به عنوان يكى از اركان مهمّ و اساسى تعليم و تربيت ياد كرد.»

«روزنامه كيهان، 3/5/1375»

«با افزايش غير منطقى تعداد فرزندان و تقسيم شدن سهم درآمد مختصّ تعليم و تربيت بين عدّه بيشترى از كودكان و نوجوانان، ارتقاء به سطح مطلوب تعليم و تربيت، غير محتمل خواهد بود.»

«كتاب بهداشت و تنظيم خانواده، صفحه 69»

«دكتر فرزانه بهار، مسؤول امور جمعيّت و تنظيم خانواده استان خراسان: آيا مى‏دانيد... آيا مى‏دانيد بر اثر رشد جمعيّت و مصرف بيش از حدّ سوختهاى فسيلى (نفت، بنزين، گازوئيل و زغال سنگ) سالانه 6 ميليارد تن كربن به جوّ زمين وارد مى‏شود و موجب گرم شدن كره زمين، بروز خشكساليها و تغييرات مخرّب آب و هوايى مثل توفانها و گردبادها و در نتيجه تلفات جانى و مالى و كاهش شديد محصولات كشاورزى مى‏شود؟...» «فصلنامه بهورز، شماره 2 و 3، تابستان و پاييز 1372» «دكتر منافى معاون رئيس جمهورى و رئيس سازمان محيط زيست كشور... گفت: توسعه بى‏رويّه و ازدياد نامتناسب و لجام گسيخته جمعيّت و دخالت بى‏ضابطه انسان در طبيعت، حيات طبيعى و زندگى بشر را تهديد مى‏كند.»

«كتاب كاهش جمعيّت ضربه‏اى سهمگين ...، صفحه 132 بنقل از روزنامه اطّلاعات، 26/6/1368»

دكتر فرزانه بهار مسؤول امور جمعيّت و تنظيم خانواده استان خراسان:

«زوجهايى كه با بى‏فكرى، بچّه‏هاى اضافى به دنيا مى‏آورند، در واقع حقوق ديگران را پايمال مى‏كنند. اكنون دورانى است كه جامعه براى هر فرزند اضافى غرامت سنگينى را مى‏پردازد. در واقع هر بچّه اضافى فضاى حياتى، هوا، آب، غذا، مسكن، آموزش، اشتغال، بهداشت و درمان و غيره را تنگتر كرده و در مجموع، زندگى را بيشتر براى همه غير قابل تحمّل مى‏سازد...»

«هفته‏نامه زن روز، 22/1/1377»

«با ازدياد بارورى، تعداد محرومين و فقرا بيشتر شده و اين سيكل مجدّداً تقويت و تكرار مى‏شود. فقر و بيكارى و ديگر نتايج شوم آن، نارضايتى عمومى مردم از دولتها را در پى دارد و زمينه شورشها و انقلابها و كودتاها را فراهم مى‏سازد...»

«روزنامه اطّلاعات، 18/4/1375»

«دكتر على‏اكبر سيّارى معاون بهداشت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكى در سخنانى گفت: انفجار جمعيّت، فقر و جهل و بى‏سوادى و آلودگى محيط زيست، چهار عامل تهديد كننده جهانى است كه محور آنها رشد بى‏اندازه جمعيّت است.»

«هفته‏نامه زن روز، 3/5/1377»

«رئيس دانشگاه علوم پزشكى اروميّه گفت:... فقر و مهاجرت نيز زاييده رشد جمعيّت است.»

«روزنامه اطّلاعات، 28/4/1377»

«معاون اوّل رئيس جمهورى كشورمان طىّ سخنانى گفت: رشد عنان گسيخته جمعيّت، تنشهاى سياسى را دامن مى‏زند، هرج و مرج را گسترش مى‏دهد و موجب بى‏ثباتى و آوارگى و مهاجرتهاى بين المللى مى‏شود.»

«هفته‏نامه كيهان هوايى، 29/4/1373»

عمل و عکس العمل! هانتينگتن در آمريکا سخن می گويد، فلان مسؤول در کشور ما تکرار می کند. خانم نفيس صديق در سازمان ملل خط مي دهد، فلان مقام در کشور ما تکرار مي کند. يونيسف مي گويد، دکتر فلان در کشور ما تکرار مي کند. جالب نيست؟! لطفا به تاريخ صدور بيانات توجه کنيد، تا معناي عمل و عکس العمل را به خوبي حس کنيد.

مقامات محترمي كه افاضات بالا را فرموده اند، بايد از وزير امور خارجه يونان، و آقاى هانتينگتن و گراهام فولر و خانم نفيس صدّيق و پل ارسنج و كليساى كاتوليك و خانم جوديت مك‏كى و امثال آنان كه دست آويزي برايشان ارائه دادند، تشكر كنند. زيرا اگر اين دست آويز نبود، هر يك از اين مقامات، چه توجيهي براي بي كفايتي خود داشتند؟ آنگونه كه اظهار شده، مشكلات و مسائل پيچيدة اقتصادى و سياسى و امنيتي و تربيتى و... هيچكدام حاصل بى‏كفايتى مديران و مسؤولان نيست. هيچكدام ناشى از كارشكنى‏ها و اختلافات نيست. هيچكدام معلول كم كارى و جهل و غرض‏ورزيها و دعواهاي مسؤولان نيست. لابد همه مشكلات ما از هزاران سال پيش تا صبح قيامت، زاييده رشد جمعيّت بوده و خواهد بود. چه بهانه خوبى! آيا بهتر از اين هم ممكن است خود را تبرئه کنيم؟!



چند خبرى كه از نظر شما گذشت، در ميان هزاران اظهار نظر كارشناسانه! مسؤولان و غير مسؤولان به عنوان پيامدها و ايرادات اساسى افزايش جمعيّت، انتخاب کردم. و همانگونه كه ملاحظه كرديد، معضلات جمعيتي نه تنها از سطح زمين گذشته و به هسته آن رسيده بلكه از زمين ما گذشته و به آسمان اول رسيده و لايه اوزون را دريده است. و اگر همچنان ادامه يابد، به ساير زمينها و آسمانهاي هفت گانه نيز سرايت خواهد كرد و فاجعه خواهد آفريد !

هياهوى تبليغاتىِ رشد جمعيّت، به شكل جاهلانه‏تر، در زمان طاغوت نيز رواج داشت. ولى در اين برهه از زمان كه علماى دينى تغيير موضع داده و دست از مخالفت با كنترل جمعيت برداشته‏اند، تحليلها و تبليغات نيز قدرى عالمانه‏تر شده است. ولي با عين حال، تمام اين تبليغات مبتنى بر چند اصل مى‏باشد:

1 - انسان منهاى خدا.
2 - سياستهاى غربى.
3 - كم كارى و توجيه كم‏كاريها و خرابكاريهاى موجود.
4 - توجيه عدم تخصّص، عدم كارائى و بى‏كفايتى برخى مسؤولان.
5 - بازى خوردن از مجامع بين المللى.
6 - بوجود آمدن عواملى توسّط غرب و سازمان ملل كه زمينه اين سياستها را ايجاد مى‏كند.
7 - گم كردن ردّ پاى استعمار. و...

با توجّه به آنچه كه پيش از اين گفته شد، و با ملاحظه سير تاريخى اخبارِ ذكر شده، پيش از آنكه غربيها، مسأله خطر افزايش جمعيّت را براى انقلابات و هرج و مرجها، و تنشهاى سياسى و مهاجرتها، و نيز مسأله كنترل جمعيّت و محدوديّت منابع و جمعيّت و توسعه و... را القاء كنند، مهندسين و كارشناسان داخلى و مسؤولان ما، از اين مباحث سخني به ميان نياورده بودند ! در اين صورت، براه انداختن هياهوي تبليغاتي مسؤولان، پس از القاى سازمان ملل و استعمارگران بين المللى، حكايت از سه احتمال دارد:

احتمال اول اينکه: تا پيش از اظهار نظر و القاء غربيها، مسؤولان اين کشور از وجود اين همه مشكلات جمعيّتي، غافل، و سرگرم مسائل ديگري بوده اند.

احتمال دوم اينکه: همة اين معضلات را مي دانسته اند ولي قدرت تحليل و ارائه راه حل براي آنها را نداشته اند.

احتمال سوم اينکه: همه اين مشکلات را مى‏دانسته اند قدرت تحليل و ارائه راه حل نيز داشته اند ولى سهل انگاري كرده و پشت گوش انداخته اند.

كه در هر صورت، دليل بر بى‏كفايتى ايشان و عدم درك آنان از اصول كارشناسى، و عدم كارايى آنان در اداره جامعه است. كارشناسان و صاحب‏نظرانى كه دادِ سخن داده‏اند كه: عدم بهداشت مادر و كودك، آلودگى محيط زيست، و كمبود منابع، خلايق را تهديد مى‏كند، و بچّه‏هاى اضافى، جا را بر ديگران تنگ مى‏كنند، و...، آنهم پس از سخنان وزير امور خارجه يونان، و سخنان آقاى هانتينگتن و گراهام فولر و خانم نفيس صدّيق و پل ارسنج و كليساى كاتوليك و خانم جوديت مك‏كى و...، اظهاراتشان براى اهل نظر، شديدا منشأ ترديد است! اگرچه در قالبهاى عوامفريبانه و پرحجم بيان شده باشد! شايد با اندك تأمّلى بتوان دريافت، كه اين صاحب‏نظران و مبلغان محترم، خواسته يا ناخواسته در دام سياستهاى استعمارىِ استعمارگران بين المللى افتاده‏اند! ضعف مديريّت، كم‏كارى، عدم تخصّص كافى در انجام وظيفه، توجيهِ بازى‏خوردن از غرب، و مسائلى از اين دست نيز، از جمله رايحه‏هايى هستند كه به راحتى از اين سخنان مى‏توان استشمام كرد. و جاى تأسّف است كه، همه اينها را به حساب افزايش جمعيّت گذاشته‏اند! علّت مهاجرت جمعيّت روستاها به شهرها چيست؟ آيا علّتش افزايش جمعيّت است؟ مشكل تراكم جمعيّت در شهرها چگونه ايجاد مى‏شود؟ آيا سياستى غربى است يا يك سير طبيعى و يا افزايش جمعيّت؟

به آمار زير توجّه كنيد:   

سال                        جمعيت شهرنشين كشور                       جمعيت روستانشين كشور

1335                             4/31%                                                    6/68%
1345                             7/38%                                                    3/61%
1355                             47%                                                        53%
1361                             2/50%                                                    8/49%
1365                             3/52%                                                    7/47%
1375                             2/61%                                                    39%

و اكنون كه در سال 1379 (زمان تدوين اين پژوهش) به سر مى‏بريم، اگر همين مسير ادامه داشته باشد، نسبت جمعيّت شهرى و روستايى چگونه است؟ علّت اين مهاجرتها چيست؟

ناگفته پيداست كه سوء مديريّت است كه همراه با ساير عوامل ناشي از خصومت غرب، با سبكى بسيار طبيعى، جمعيّت روستاها را به شهرها كشانده و به جاى كشاورزى و دامدارى و توليدات اساسى، آنان را به سيگارفروشى و مسافركشى و مشاغل كاذب واداشته است. و به همين جهت است كه توازن جمعيّتى به هم خورده. و اين عدم توازن جمعيّت است كه مشكلات عديده‏اى را در اقتصاد و ساير شؤون مملکت دامن زده است، نه افزايش جمعيّت. اگر مديريّت و سياست اداره جامعه در تمام ابعاد تغيير نكند، و توازن جمعيت همچنان ناديده گرفته شود، و ما همچنان تسليم سياستهاى بيگانگان باشيم، ميزان جمعيّت به نصف جمعيّت موجود هم كه برسد، باز هم آنچه را كه تحليلگران از آن سخن مي گويند قابل گريز نخواهد بود.

تقريباً بيست و يك سال است كه فقط شعار مى‏دهيم و براى اين شعارها هزينه‏هاى سنگينى پرداخت كرده و منافع فراوانى را از دست مى‏دهيم و هرروز تنشهاى سياسى جديدتر و شديدترى را ايجاد مى‏كنيم، در حالى‏كه كشاورزى مملکت، سير نزولى دارد و هر چه مى‏گذرد به ورشكستگى كامل نزديكتر مى‏شود. كدام عقل سليم اين را مي پذيرد كه از بين رفتن كشاورزى به‏خاطر افزايش جمعيّت است؟! بر چه مبناى علمى مى‏توان اينگونه اظهار نظر نمود؟ اگر آن بودجه‏هايى كه صرف كنترل مواليد و پيامدهاى فراوان آن شد، صرف پيشبرد كشاورزى مى‏شد، و اين زمينهاى فراوان را به زير كشت مى‏برد و عدّه زيادى جوان جوياى كار را به‏كار مى‏گرفت، آيا نمى‏توانست بخش عظيمى از مشكلات مملكت را حل كرده بلكه قدرت صادرات محصولاتى كه اكنون از خارج وارد مى‏كنيم را نيز براى ما فراهم آورد؟

به چند خبر توجّه فرماييد:

«... بر اساس آمار موجود، توليد گندم در داخل كشور در سال 1370، معادل 8/8 ميليون تن بوده كه 74% از نياز داخلى را برآورده ساخته است. همچنين در همين سال، توليد برنج 1/5 ميليون تن و توليد گوشت قرمز 5/3 ميليون تن بوده است كه به ترتيب 75% و 83% از نيازهاى داخلى كشور را تأمين كرده است. به‏هر حال مشاهده مى‏شود كه بخش عمده‏اى از نيازهاى اساسى كشور در زمينه موادّ غذايى، در كشور توليد شده و بخش كشاورزى، اين توان را دارد كه با توجّه بيشتر به بهره‏ورى، نه تنها تمامى نيازهاى داخلى را مرتفع كرده و سالانه از خروج ميليونها دلار ارز از كشور جلوگيرى نمايد، بلكه با صادر كردن مازاد محصولات خود، جنبه ارزآورى نيز داشته باشد.»

«هفته‏نامه زن روز، 5/10/1377»

«در جلسه علنى ديروز مجلس شوراى اسلامى... حسن غفورى فرد نماينده تهران: على‏رغم افزايش سريع جمعيّت و بخصوص جمعيّت جوان جوياى كار، رشد توليد ناخالص ملى از 4/5 درصد در سال74، به 5/8 درصد در سال 75، به 2/9 درصد در سال 76، و 1/7 درصد در سال 77 رسيده است. و چه بسا به حدود نيم درصد در سال جارى و به حدود 5% در سال 79 برسد. اگر ما نيمى از وقتى را كه صرف توسعه سياسى مى‏كنيم، صرف حلّ مشكلات اقتصادى مردم نماييم، شايد بسيارى از مسائل حل شود... جمعيّت فعال كشور از 16 ميليون در سال 76، به 17/3 ميليون در سال 77 رسيد. يعنى 1/3 ميليون رشد در يكسال. اين رشد در 5 سال آينده، سريعتر خواهد شد.»

«روزنامه رسالت، 21/5/1378»

با توجّه به اينكه جمعيّت فعال كشور، داراى رشد مذكور بوده است، چرا توليد ناخالص ملّى اينگونه افت شديد نشان مى‏دهد؟! هرچند آقاى غفورى فرد، در سخنان خود، توسعه سياسى را مانع توليد عنوان كرده است، ولى بايد اضافه كنم كه: سياستهاى سازمان ملل، تن دادن به شرايط بانك جهانى و صندوق بين المللى پول براى گرفتن وام، و تاخت و تاز بيگانگان در امور حياتى كشور، عامل عمده اين مشكل است. و خوب بود آقاى غفورى فرد اضافه مى‏كرد: وقت و هزينه‏اى كه صرف توسعه تبليغات بى‏فايده بلكه مضرّ، و صرف توسعه هنرهاى كذايى، و صرف توسعه اينچنانى ورزش و... مى‏شود، اگر در حلّ مشكلات اقتصادى مردم صرف مى‏شد، وضعيّت بهتر از اين مى‏بود. با توجّه به اين اخبار، چگونه مى‏توان گفت كه افزايش جمعيّت مشكلات را دامن مى‏زند؟ چگونه مى‏توان به اين سخن معتقد بود در حاليكه:

«در كشور انگلستان، جمعيّت، قريب پنجاه و شش ميليون است، در كشور فرانسه قريب پنجاه و پنج ميليون است، و در كشور آلمان، قريب هفتاد و نيم ميليون است[1]. و در كشور ايران كه مساحتش به‏تنهايى برابر مساحت اين سه كشور است، چگونه اين قرعه بدبختى و عدم گنجايش براى اينجا افتاد، كه اينك كه جمعيّتش افزون شده است، به قريب پنجاه ميليون بالغ گرديده است؟! با آنكه از جهت معدن و ذخائر تحت الارض و آمادگى زمينهاى زراعتى و دامدارى، از مرغوبترين كشورهاى جهان است. ولى آن كشورها كه نه معدن دارند و نه زراعت، و خوراكشان سيب زمينى است، قرعه به نام ايشان اصابت نكرده است؟!».

«كتاب كاهش جمعيّت ضربه‏اى سهمگين ...، صفحه 49»

چگونه مى‏توان علّت اصلىِ هرج و مرج و بيكارى را افزايش جمعيّت دانست؟ آيا نمى‏توان گفت: بر مبناى يك سياست و يا يك ندانم‏كارى، و يا تحصيلات روستائيان، كشاورزى در روستاها تعطيل شد و روستائيان براى كاريابى به شهرها هجوم آوردند، و پس از ناموفّق ماندن، براى امرار معاش خود، به سيگار فروشى، ترياك فروشى، هروئين فروشى، دستفروشى، بزهكارى، دزدى و... دست زدند؟ آيا نمى‏توان گفت: فحشاء و بى‏بند و بارى كه در جامعه اسلامى ما حكمفرماست، در اثر امكانات كنترل باردارى و بالا رفتن آمار طلاق و استقلال زنان و ورود گسترده در عرصه‏هاى اجتماعى و يا غير شرعى و وفور نمايش فيلمهاى مبتذل و در دسترس بودن همه فيلمهاى آمريكايى و اسرائيلى و... است؟ آيا نمى‏توان گفت: تنشهاى سياسى و هرج و مرجها در اثر دعواهاى سياسى مسؤولان و هرج و مرج‏طلبى آنان است؟ و آيا نمى‏توان گفت كه صاحب نظرانى كه اينگونه نظرات و تحليلهايى را به خورد مردم داده‏اند تا آنان را به كنترل مواليد با همه عوارض خانمان برانداز آن وادار كنند، در مقابل خداوند متعال بايد حساب پس بدهند؟

آنان كه مى‏گويند: با ازدياد بارورى، تعداد محرومين و فقرا بيشتر شده و اين سيكل مجدّداً تقويت و تكرار مى‏شود، مبنايشان اين است كه انسانها فقط يك دهان براى خوردن دارند، مانند حيوانات. و اين مسأله را ناديده مى‏گيرند كه هر انسان، علاوه بر دهان، داراى دو دست و دو پا و فكر براى كار كردن و توليد و طرّاحى است. و همانگونه كه سيكل ازدياد فقير تكرار مى‏شود، سيكل ازدياد توليد كننده و طرّاح نيز تكرار مى‏شود. علاوه بر اينكه يك توليد كننده مى‏تواند هزاران مصرف كننده را زير پوشش بگيرد. بنا بر اين، سيكل ازدياد فقير علّتش افزايش جمعيّت نيست، بلكه عدم وجود عدالت اجتماعي و توزيع نا عادلانه ثروت است، كه نظام آن به دست مديران و مسؤولان است.

آنان كه افزايش جمعيّت را موجب تنشهاى سياسى مى‏دانند، خودشان در اقليمى نگنجند. و هم آنانند كه مردم را به سوى تنشها و دعواهاى سياسى مى‏كشانند. البتّه من نمى‏خواهم مشكلات را انكار كنم. من معتقدم كه در تمام زمينه‏ها مشكلات وجود دارد و هر روز هم بيشتر مى‏شود. ولى آنچه مى‏گويم، اين است كه، مشكلات جارى، به خاطر افزايش جمعيّت نيست. بلكه علل مختلفى دارد، ولى طبق رهنمود مجامع غربى و سازمان ملل، از افزايش جمعيّت به عنوان دستاويز استفاده مى‏شود.

فرزند نه تنها جا را بر كسى تنگ نمى‏كند بلكه به عنوان يك بازو مطرح است. خداوند در قرآن مى‏فرمايد:

«اِسْتَغْفِروا رَبَّكُمْ اِنَّهُ كانَ غَفّاراً. وَ يُمْدِدْكُمْ بِأَمْوالٍ وَ بَنين وَ يَجْعَلْ لَكُمْ جَنّاتٍ و يَجْعَلْ لكُمْ اَنْهاراً[2]»، (از پروردگار خود طلب آمرزش كنيد كه او بسيار آمرزنده است. و بوسيله اموال و فرزندان، شما را يارى مى‏كند و برايتان باغها و نهرها قرار مى‏دهد.)

اين سخن، خطاب خداوند به امت اسلام است كه اگر از پروردگارتان طلب آمرزش كنيد، بوسيله اموال و فرزندان، شما را يارى مى‏كند. و اين حقيقت، كه انكارش تكذيب خدا و قرآن است، با توهّمات مجريان سياست كنترل مواليد كه فرزند زيادى - آنهم از دو يا سه‏تا بيشتر - جا را بر سايرين تنگ مى‏كند، مغاير است. زيرا خداوند در آيه‏اى ديگر فرموده است كه: «ما زمين را براى مرده و زنده، فراگير آفريديم».

در صحيفه سجّاديّه دعاى 25 مى‏خوانيم:

«... وَ اَعِنّى عَلى تَربيَتِهِم و تَأْديبِهِم و بِرِّهِم، و هَبْ لى مِنْ لَدُنْكَ مَعَهُمْ اَوْلاداً ذُكُوراً، وَاجْعَلْ ذلكَ خَيْراً لى، وَاجْعَلْهُمْ لى عَوناً عَلى ما سَأَلْتُكَ»، (و مرا بر تربيت و تأديب و نيكى به فرزندانم يارى فرما، و علاوه بر فرزندانى كه دارم از جانب خودت فرزندان پسر به من عطا كن. و اين را براى من باعث خير قرار بده، و فرزندانم را براى آنچه كه از تو درخواست كردم، يار و ياورم گردان...)

اين دعا، كلام معصوم مطلق، حضرت سيّدالسّاجدين عليه السلام است، آن بزرگوار، براى تربيت فرزندانش، از خدا كمك مى‏جويد، ولى ما از بيگانه. او از خدا مى‏خواهد كه علاوه بر اولادى‏كه دارد، فرزندان پسر به او عطا كند تا يار و ياورش باشند. ولى ما مى‏گوييم فرزند زيادى جارا بر ديگران تنگ كرده و زندگى‏را غير قابل تحمّل مى‏كند! تفاوت از کجاست تا به کجا؟! آنچه را فراموش کرده و در پى آن نيستيم، و به آن بهايى نمى‏دهيم، تصحيح اعتقادات خويش است.چرا به سوى كسانى كه خداوند آنان را حلاّل مشكلات و ولىّ نعمت و پناهگاه ما قرار داده است،[3] توجّه نمى‏كنيم؟ آنان كه در شأنشان مى‏خوانيم:

«ذِكْرُ اللّهِ عزّ و جلّ عِبادَةٌ و ذِكْرى عِبادةٌ، و ذِكْرُ عَلىٍّ عِبادَةٌ و ذِكْرُ اْلاَئِمَّةِ مِنْ وُلدِهِ عِبادَةٌ، وَالَّذى بَعَثَنى بِالنُّبُوَّةِ، وَ جَعَلَنى خَيْرَ الْبَريَّةِ، اِنَّ وَصيّى لأَفْضَلُ اْلأَوْصياءِ وَ اِنَّهُ لَحُجَّةُ اللّهِ عَلى عِبادِهِ و خَليفَتُهُ عَلى خَلْقِهِ، و مِنْ وُلدِهِ اْلأَئِمَّةُ الْهُداةُ بَعْدى، بِهِمْ يَحْبِسُ اللّهُ الْعَذابَ عَنْ اَهْلِ اْلاَرضِ، وَ بِهِمْ يُمْسِكُ السَّماءَ اَنْ تَقَعَ عَلَى اْلأَرْضِ اِلاّ بِاِذْنِهِ، وَ بِهِمْ يُمْسِكُ الْجِبالَ اَنْ تَميدَ بِهِمْ، و بِهِمْ يُسْقى خَلْقَهُ الْغَيْثَ، و بِهِمْ يُخْرِجُ النّباتَ، اولئِكَ اَوْلياءُ اللّهِ حَقّاً و خُلَفائى صِدقاً،...»، (ياد خداى عزّ و جلّ، عبادت است، و ياد من عبادت است، و ياد على عليه السلام عبادت است، و ياد امامان از فرزندان على عليهم السلام عبادت است. سوگند به آن كسى كه مرا به پيامبرى برگزيد و بهترين خلق قرار داد، وصىّ من بهترين اوصياست، و همانا او حجّت خدا بر بندگانش، و خليفه خدا بر خلق اوست. و امامان هدايتگر و هدايت شده پس از من، از فرزندان اويند. خداوند به يمن وجود آنان عذاب را از اهل زمين برمى‏دارد؛ و به يمن وجود آنان آسمان را نگه مى‏دارد كه بر زمين فرود نيايد مگر به اذن او؛ و به يمن وجود آنان كوهها را از جنباندن و لرزاندن خلق باز مى‏دارد؛ و به يمن وجود آنان بر مخلوقاتش باران مى‏فرستد؛ و به يمن وجود آنان گياه مى‏روياند. آنان، به حق، اوليای خدا و جانشينان راستين منند.)

«الاختصاص، صفحه 223»

اگر چنين است، پس هرچه از اولياى خدا فاصله بگيريم، بيشتر در باتلاق و منجلاب غرق مى‏شويم. راه ديگرى هم جز اين نداريم كه براى نجات دنيا و آخرتمان، توسّل به آن انوار پاك داشته باشيم، و براى دسترسى به نعمتهاى بيكران الهى از باب آن كه در اين زمان، حضرت بقيّةاللّه الأعظم حجّةبن الحسن العسكرى ارواحنا فداه مى‏باشد وارد شويم. و هر راه ديگرى را برگزينيم، بيراهه است. خواه روشن فکر باشيم و يا منجمد الفکر و يا همچون مرکبي چموش، سرکشي کنيم. مگر معتقد نيستيم كه: «لَوْ لاَالْحُجَّةُ لَساخَتِ اْلاَرْضُ بِأَهْلِها»، (اگر حجّت خدا وجود نداشته باشد، زمين اهلش را فرو مى‏برد)؟ اگر چنين است، پس به يُمن وجود حجّت خداست كه خلايق زنده‏اند، و بدون او برترين خلايق هم نزد خداوند، حقّ حيات ندارند و بايد در زمين فرو روند. اكنون كه به بركت وجود حجّت خدا امام زمان حجّةبن الحسن العسكرى «روحى و ارواح العالمين له الفداء» نفس مى‏كشيم چرا او را فراموش كرده و سنگ ديگران را به سينه مى‏زنيم؟ چرا در تنگناهايي که گرفتار شده ايم، بجاى توسّل و توجّه به آن وجود شريف، به ذيل عنايت صندوق بين المللى پول و بانك جهانى و... متوسّل شده‏ايم تا با كمال حقارت و فلاکت، به تمام شرايط ذلّت‏بار آنان تن بدهيم؟ و چرا وادار شده‏ايم كه دست از تمام مبانى و معتقدات خويش برداريم؟ و چرا... و چرا... و چرا...؟

اگر منابع آبى دچار مشكل شده است، آيا علّتش رشد جمعيّت است؟ وقتى خداوند بارانش را از ما بازدارد، جمعيّت هرچند هم كم باشد، دير يا زود با مشكل بحران آب مواجه خواهيم شد و اين مسأله، ربطى به رشد جمعيّت ندارد. آنچه كه در منابع شيعى موجود است اين است كه: «بِكُمْ يُنزِّلُ الْغَيْثَ[4]» و راهى هم جز اين نيست. و دست يازيدن به تدابير ديگران، نه تنها مشكلى را حل نخواهد كرد بلكه به مشكلات ما خواهد افزود.

به‏هر حال، آنچه نقل شد گونه‏اى از تبليغات بود. گونه ديگرى از تبليغات نيز بطور گسترده در كشور به‏راه افتاد كه حدّ اقل، حكايت از بى‏اطّلاعى و عدم مطالعه كافى و يا تجاهل گويندگان و مبلّغانش دارد. و جاى بسى تأسّف است كه اينگونه بى‏مهابا احكام و مسلّمات اسلام، به بازى گرفته مي شود. به گوشه‏اى از اين تبليغات توجّه فرماييد:

«حجّت الاسلام و المسلمين محقّق داماد، استاد برجسته دانشگاه، در همايش جمعيّت و توسعه اظهار داشت: رشد جمعيّت و كمبود جمعيّت، نه اسلامى است و نه غير اسلامى، و منتسب كردن آن به اسلام، امرى دروغ و كذب است.»

«هفته‏نامه اميد جوان، 7/5/1375»

و نيز مى‏گويد: «قرآن كريم صراحت دارد كه ازدواج در اسلام، براى دو هدف مقدّس: تأمين آرامش و عشق است. و اگر مصالح خانواده و جامعه در اين باشد كه براى تأمين آرامش و عشق، فرزند داشته باشند، بايد اين كار صورت گيرد؛ ولى اگر وجود فرزند موجب شكاف، فقر، نادانى، هراس و غيره مى‏شود، داشتن آن زير پا گذاشتن نصّ صريح قرآن است.»

«همان مأخذ»

و اضافه مى‏كند: «اين تهمتى بزرگ است كه گفته مى‏شود: دين مبين اسلام، ازدواج دختران كم سنّ و سال را توصيه كرده است.»

«روزنامه صبح خانواده، 20/1/1377»

اين، گفتار يك روحانى و استاد دانشگاه است، ولى براى كسانى كه مطالعه‏اى در متون اسلامى دارند، بى‏پايگى اين سخنان واضح و آشكار است. و وقتى قرآن را بدون عترت، طبق رأى و نظر خودمان تفسير و توجيه كنيم، چيزي جز اين توقّع نمي رود. و نه تنها به حقيقت نمى‏رسيم بلكه از آن، بيشتر فاصله خواهيم گرفت.

نكته اي كه بايد يادآور شوم اين است كه:

اى كاش مسؤولان محترم قدرى صادقانه‏تر سخن مى‏گفتند، و وقتى اقدامى را به مصلحت نظام مى‏ديدند، صادقانه سخن از مصلحت مي گفتند. و در موضوع بحث ما مى‏فرمودند كه چون مصلحت اقتضا مى‏كند، بايد مواليد كنترل شود و جمعيت کاهش يابد. يا لااقل مثل ساير كارشناسان، مشكلات آسمان و زمين و هوا و پاره شدن لايه اوزون و درز گرفتن آن و... را مطرح مى‏كردند، و با احكام و مسلّمات دين كارى نداشتند. ولي متأسّفانه ظاهرا مصلحت در دستكاري مسلّمات ديني است.

با وجود روايات فراوانى كه از طريق شيعه و غير شيعه نقل شده و حاكى از رجحان اولادخواهى و كثرت نسل است، چگونه مى‏توان گفت كه «رشد جمعيّت و كمبود جمعيّت، نه اسلامى است و نه غير اسلامى، و منتسب كردن آن به اسلام، امرى دروغ و كذب است»؟ قطعا اين انكار، اگر از روى علم باشد، تكذيب حقايق اسلامى بوده و دروغ و كذب است! سفارش اسلام به كثرت نسل، زبانزد خاصّ و عام است. اين مسأله آنقدر درباره اش روايت رسيده که حتي پيرزنهاي کور هم از آن آگاهند. آيا استاد برجسته، از اين روايات، آگاهي ندارد؟! اگر سياست اقتضا مى‏كند كه براى گرفتن وام از بانك جهانى و صندوق بين المللى پول، هر شرط ذلّت‏بارى را بپذيريد، به اسلام چه ربطى دارد و چرا با احکام دين، اين‌گونه بازي مي کنيد؟ اكنون جهت يادآورى استاد برجسته، به چند روايت در خصوص كثرت نسل مسلمانان، و ازدواج به‏خاطر تناسل اشاره مى‏كنم. زيرا اين استاد حوزه و دانشگاه هرچند هم برجسته باشد، از روايات و فرمايشات پيشوايان معصوم، مستغني نيست. روايات به اين مضامين بيش از آن است كه در اين مختصر بگنجد ولى از باب نمونه تعدادى از آنها را ذكر مى‏كنم:

«امام صادق عليه السلام فرمودند: پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله وسلم فرموده است، فرزند زياد داشته باشيد كه من فردا - ى قيامت - به زيادى شما مباهات مى‏كنم.»

«كافى، ج6، ص2، ح3»

«امير المؤمنين على عليه السلام فرمودند: ازدواج كنيد كه ازدواج، سنّت پيامبر خداست. رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم همواره مى‏فرمودند: هركس دوست دارد از سنّت من پيروى كند، يكى از سنّتهاى من، ازدواج است. و فرزند طلب كنيد كه فردا - ى قيامت - من به زيادى شما امّت بر ديگر امّتها مباهات مى‏كنم.»

«وسايل الشّيعه، ج20، ص15، ح24903، باب1»

«بكربن صالح گفت: خدمت امام كاظم عليه السلام نوشتم: من مدّت پنج سال، از داشتن فرزند، خوددارى مى‏كردم و اين به جهت آن بود كه همسرم دوست نداشت و مى‏گفت: تربيت فرزندان به خاطر كمبود بضاعت بر من مشكل است. امام عليه السلام در جواب نامه‏ام نوشتند: در پى فرزند باش كه خداوند عزّ و جلّ آنان را روزى مى‏دهد.»

«وسايل الشّيعه، ج21، ص360، ح27301، باب3»

«امام محمّد باقر عليه السلام فرمودند: پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله وسلم فرموده‏اند: با دختر باكره بچّه‏زا ازدواج كنيد، ولى با زيباى نازا ازدواج نكنيد. همانا من در قيامت، به زيادى شما امّت، مباهات مى‏كنم.»

«وسايل الشّيعه، ج20، ص54، ح25018، باب 16»

«امام صادق عليه السلام فرمودند: مردى نزد رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم آمد و عرض كرد: اى پيامبر خدا، من دختر عمويى دارم كه از زيبايى و خوبى او راضى مى‏باشم ولى نازا است. آن حضرت فرمودند: با او ازدواج مكن. يوسف پسر يعقوب، برادرش را ملاقات كرد و از او پرسيد: اى برادرم چگونه توانستى پس از من ازدواج كنى؟ برادرش گفت: پدرم به من امر كرد و گفت: اگر توانستى ذرّيّه‏اى داشته باشى كه زمين را با تسبيح سنگين كند، اين كار را بكن. امام صادق عليه السلام در ادامه فرمودند: فرداى آن روز مرد ديگرى نزد پيامبر صلى الله عليه وآله وسلم آمد و همان سخن مرد پيشين را تكرار كرد. آن حضرت فرمودند: با زن بچّه‏زاى بَدْ رُوى ازدواج كن كه من در روز قيامت به زيادى شما امّت، مباهات مى‏كنم. راوى مى‏گويد: به امام صادق عليه السلام عرض كردم: زن بد روى چيست؟ فرمودند: زن زشت.»

«كافى، ج5، ص333، ح1»

«امام صادق عليه السلام فرمودند: پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله وسلم فرموده است: ازدواج كنيد كه من فرداى قيامت به شما امّت، مباهات مى‏كنم. حتّى به سقط كه خشمگين بر در بهشت مى‏ايستد. به او گفته مى‏شود: وارد بهشت شو. پس او مى‏گويد: نه، وارد نمى‏شوم تا پدر و مادرم پيش از من وارد شوند.»

«من لايحضره الفقيه، ج3، ص383،ح4344»

«رسول اكرم صلى الله عليه وآله وسلم فرمودند، هر كس بخاطر ترس از فقر، ازدواج را ترك كند، نسبت به خداى عزّ و جلّ سوء ظنّ دارد. خداوند عزّ و جلّ مى‏فرمايد: اگر فقير باشند، خداوند از فضل خود، آنان را بى‏نياز مى‏كند.»

«من لايحضره الفقيه، ج3، ص385، ح4353»

از اين قبيل روايات، در منابع روايى فراوان يافت مى‏شود، كه همگى دلالت بر ارزش تناسل دارند. با وجود اين روايات، چگونه مى‏توان سخنان استاد برجسته، آقاى محقّق را محقّقانه دانست؟! ايشان در بخش ديگرى از سخنانشان اظهار داشته‏اند كه «ازدواج براى دو هدف مقدّس آرامش و عشق است...» ظاهراً اشاره‏اش، به اين آيه قرآن است كه مى‏فرمايد: «وَ مِنْ آياتِهِ اَنْ خَلَقَ لكُمْ مِنْ اَنْفُسِكُمْ اَزواجاً لِتَسْكُنُوا اِلَيْها وَ جَعَلَ بَيْنَكُمْ مَوَدَّةً و رَحْمَةً[5]»، (از آيات خدا اين است كه براى شما همسرانى از سنخ خودتان آفريد تا در كنارشان آرام گيريد، و ميان شما مودّت و مهربانى قرار داد). گرچه به روايتى كه اين آيه را تفسير كرده باشد دست نيافتم ولى اگر بخواهيم بر مبناى نظر بعضى از مفسّرين! قدم برداشته و آنگونه كه آقاى محقّق نيز حركت كرده است، برداشت ظاهرى از آيه را تفسير آن بدانيم و قرآن را بر حسب فهم خود تفسير كرده و در استخدام رأى خود در آوريم، مي توانيم بگوييم:

اوّلاً: مفهومى كه اين آيه به آن تصريح دارد، غير از آن چيزى است كه گوينده محترم به آن اشاره كرده است. اين آيه ظاهراً در مقام امتنان به خلق، يكى از نعمتهاى آفرينشِ جنس نر و ماده را كه آرامش باشد، ذكر مى‏فرمايد. چون «اَزواج» به معنى نرها و ماده‏هاست، و منحصر به زن و شوهر نيست. وجود نر و ماده در جهان خلقت، آرامش متقابل را در پى دارد. در انسان نيز، تفاوتى نمى‏كند كه اين نر و ماده، برادر و خواهر باشند، يا مادر و پسر، يا دختر و پدر و يا زن و شوهر. آيات ديگرى نيز در قرآن وجود دارد كه همگى نعمت آفرينش جنسهاى نر و ماده را يادآورى مى‏كنند. اگر چه قيد «لتسكنوا» را دارا نمى‏باشند. آقاى محقّق، اين آرامش را كه ناشى از خلقت جنس نر و ماده و يكى از منّتهاى الهى بر بشر است، غايت ازدواج گرفته است. آرامش را يكى از دو هدف ازدواج مى‏داند كه اگر به هر دليلى از جمله «داشتن فرزند» در اين آرامش اختلال وارد شود، مخالفت با نصّ صريح قرآن است!!! و سپس كلمه عشق را هم احتمالاً از كلمه «مودّةً» استفاده كرده است. در صورتى كه طبق سياق ساير آيات، كه در قبل و بعد اين آيه ذكر شده است، خداوند در مقام شمارش نعمتها يكى از نعمتهايش را برقرارى مودّت و رحمت ميان مردم مى‏شمارد، كه اگر نبود، هيچ جامعه‏اى حتّى جامعه كفّار، ثباتى نداشت.

ثانياً: چگونه مى‏توان غايت ازدواج را آرامش و عشق گرفت در حالى‏كه روايات فراوانى، از جمله توحيد مفضّل، دلالت بر اين دارند كه ازدواج و تمايل جنسى زن و مرد، براى تناسل و بقاى نسل است؟! و رواياتى تصريح دارند كه ازدواج براى نگه‏داشتن دين و تبعيّت از سنّت پيامبر خدا صلى الله عليه وآله وسلم و... مى‏باشد. نهايت برداشتى كه بر مبناى تفسير آقاى محقّق مى‏توان از آيه داشت اين است كه يكى از فوايد ازدواج، آرامش است. نه اين‏كه غايت و تنها نتيجه ازدواج آرامش - و عشق - باشد.

ثالثاً: شما چرا اين آيه را ناديده مى‏گيريد كه در توصيف بهترين بندگان خدا مى‏فرمايد:
«و عِبادُ الرَّحْمنِ الَّذينَ... وَ الَّذينَ يَقُولُونَ رَبَّنا هَبْ لَنا مِنْ اَزْواجِنا وَ ذُرّيّاتِنا قُرَّةَ اَعْيُنٍ وَ اجْعَلْنا لِلْمُتَّقينَ اِماماً[6] - عباد الرّحمن كسانى هستند كه مى‏گويند: اى پروردگار ما ! از همسران و فرزندان ما روشنى چشم به ما ببخش و ما را براى پرهيزكاران، پيشوا قرار بده»؟

در اين آيه يكى از صفات عبادالرّحمن اين است كه از خدا مى‏خواهند تا نسلى به آنها عطا كند كه روشنى چشم آنان باشد. بنا بر اين، بهترين چيزى كه مى‏توان در رابطه با ازدواج از خدا خواست، نسلى است كه باعث روشنى چشم ما گردد. پس بهترين نتيجه ازدواج، تناسل است با ويژگيهاى برشمرده شده در آيه. چون اين، يكى از خواسته‏هاى عبادالرّحمن است. در نتيجه، بايد گفت: اسلام براى تناسل اهمّيّت زيادى قائل است و داشتن فرزند، بر مبناى سفارشات مكرّر شارع مقدّس، «اسلامى» و «شرعى» است. همانگونه كه فرموده‏اند: «تناكحوا تناسلوا»، (ازدواج كنيد تا نسل پديد آوريد).

علاوه بر اينها، رواياتى كه دلالت بر ازدواج با زن بچّه‏زا دارند، و رواياتى كه ازدواج با زن زيباى عقيم را منع كرده و ازدواج با زن زشت بچّه‏زا را تأكيد مى‏كنند، چگونه توجيه مى‏كنيد؟ اگر غايت ازدواج، عشق و آرامش باشد، چرا با زن زشت؟! پس واضح است كه غايت ازدواج، با تأكيد فراوان، تناسل است و نه آرامش و عشق. به فرض آن كه غايت ازدواج، آرامش و عشق باشد، چرا باز هم رسول اكرم و ائمّه هدى عليهم السلام اين‏همه بر تناسلِ بدون قيد، تأكيد دارند؟

در قسمت ديگرى از گفتار آقاى محقّق، مى‏خوانيم: «اين تهمتى بزرگ است كه گفته مى‏شود: دين مبين اسلام، ازدواج دختران كم سنّ و سال را توصيه كرده است.» اين سخن نيز حاكى از بى‏اطّلاعى و يا تجاهل استاد برجسته، از متون اسلامى است. زيرا اگر منظور ايشان از كلمات «كم سنّ و سال» و «ازدواج زودرس» ازدواج قبل از بلوغ است، ما هم قبول داريم و رواياتى هم بر منع آن رسيده است. و اگر منظورش آن چيزى است كه در راستاى كنترل مواليد، يعنى كمتر از هجده يا بيست سال است، به پاسخى نياز ندارد. ولى جهت اطّلاع، يادآور مى‏شويم: آنچه در روايات آمده اين است كه سنّ نه سالگى، سنّ بلوغ و ازدواج دختران است. البتّه در اين روايات، اجبارى بر اين امر نيست كه دختران حتماً در سنّ نه سالگى ازدواج كنند، ولى رواياتى كه در دست ماست، مى‏فرمايند: از سعادتهاى مرد اين است كه دخترش در خانه‏اش حيض نبيند. و نيز رواياتى كه مى‏گويند: عايشه، نه ساله بود كه رسول اكرم صلى الله عليه وآله وسلم با او ازدواج كرد. از طرفى، روايات زيادى، دلالت بر اين دارند كه دخترانى كه به بلوغ جنسى رسيده‏اند، اگر ازدواج نكنند، به فساد كشيده خواهند شد و فساد آنان، زمين را فرا خواهد گرفت! و اين مسأله در اجتماع امروز ما كاملاً نمايان است. لطفاً توجّه كنيد:

«امام علىّ‏بن موسى الرّضا عليه السلام فرمودند: جبرئيل بر پيامبر صلى الله عليه وآله وسلم نازل شد و گفت: اى محمّد، پروردگارت تو را سلام مى‏رساند و مى‏فرمايد: دختران باكره بمنزله ميوه درختند. پس وقتى ميوه برسد، هيچ چاره‏اى جز چيدن ندارد. وگرنه خورشيد آنرا فاسد كرده و باد آن را تغيير مى‏دهد. دختران باكره نيز وقتى به‏حدّى برسند كه زنان مى‏رسند (حدّ بلوغ جنسى) هيچ دوايى ندارند بجز شوهر؛ وگرنه از فتنه، ايمن نيستند...»

«بحار الانوار، ج16، ص223، ح22؛ كافى، ج5، ص337، ح2؛ تهذيب، ج7، ص397، ح12»

«علىّ‏بن اسباط، در مورد دخترانش نامه‏اى به امام محمّد باقر عليه السلام نوشت كه كسى را مانند خودش نمى‏يابد - كه دخترانش را شوهر دهد - امام عليه السلام در جواب نوشتند: آنچه كه در مورد دخترانت متذكّر شدى فهميدم، و فهميدم كه كسى را مانند خودت پيدا نمى‏كنى. در اين مسأله تأمّل نكن، خداى تو را رحمت كند. همانا رسول‏اللّه صلى الله عليه وآله وسلم فرمودند: اگر خواستگارى نزد شما آمد كه از اخلاق و دينش راضى بوديد، دخترتان را به او تزويج كنيد كه اگر چنين نكنيد، در زمين فتنه و فسادى بزرگ برپا خواهد شد.»

«كافى، ج5، ص347، ح2»

روايات با اين مضامين، در كتب روايى ما فراوان است و همه دلالت بر اين دارند كه دختران به محض آنكه ميل جنسى در خود يافتند، بايد ازدواج كنند. وگرنه فتنه و فسادى بزرگ در زمين روى خواهد داد! ولى متأسّفانه به دليل تأخير ازدواج دختران و پسران در راستاى كنترل جمعيّت، شاهد فراوانىِ مفاسد و فحشاء و منكرات، در تمام سطوح جامعه هستيم كه حتماً از چشم اين استاد برجسته دانشگاه هم پنهان نيست. راستى، مسؤوليّت اين گونه مفاسد، كه غالباً به جهت تأخير ازدواج است، بر عهده چه كسى و يا كسانى مى‏باشد؟


يكى از مستمسك‏هايى كه برخى از مبلّغان به آن چنگ زده‏اند اين روايت است:

«عنِ ابْنِ علْوان عن الصّادق عليه السلام عن ابيه عليه السلام قال: قالَ رسولُ اللّه صلى الله عليه وآله وسلم: قِلَّةُ العيّالِ اَحَدُ الْيَسارَيْن[1]» از اين روايت اينگونه استفاده كرده‏اند كه، كمىِ فرزند فضيلت دارد چون يكى از دو راحتى است. در حالي که:

اوّلا: «عيال» تنها فرزند را شامل نمى‏شود. كسى كه عهده‏دار هزينه زندگىِ پدر و مادر و خواهران و برادران خود مى‏باشد، عائله‏مند است و علاوه بر تأمين هزينه زندگى آنان، اشتغال ذهنى و فكرى، آسايش را از او سلب مى‏كند. كسى كه چنان عائله سنگينى دارد، باز هم نيازمند ازدواج و خواستار فرزند مى‏باشد. زيرا داشتن فرزند، داشتن عضو است. كمى عائله - به‏ويژه عائله‏اى غير زن و فرزند - سبب آسايش است، نه نداشتن زن و فرزند.

ثانياً: با اينكه روايت دلالت دارد كه كمىِ عائله يكى از دو راحتى است باز هم ائمّه هدى عليهم السلام به زيادىِ فرزند تأكيد كرده‏اند. چرا آن بزرگواران و برگزيدگان نفرموده‏اند: بچّه‏دار نشويد تا راحت‏تر باشيد؟ و چرا نفرموده‏اند: حالا كه بچّه‏دار مى‏شويد، لااقل كمتر بچّه‏دار شويد تا راحت‏تر باشيد؟ چرا با اينكه قلّت عائله باعث آسايش و راحتى است، باز هم امر به زيادى فرزند فرموده‏اند؟ پس معلوم است كه با وجود راحتى در قلّت عيال، مطلوب بودن نسل و ازدياد فرزند، به جاى خود محفوظ است. چه اينكه طبق روايات، شرع مقدّس اسلام، تناسل را مطلوب مى‏داند، اگرچه راحتى و آسايش را سلب كند. چون: «اِنّما اَمْوالُكمْ وَ اَوْلادُكُمْ فِتْنةٌ و اللّهُ عِنْدَهُ اَجْرٌ عظيمٌ[2]»، (همانا جز اين نيست كه اموال و فرزندان شما، باعث آزمايش شمايند. و نزد خداوند، پاداشى است بس بزرگ.) و «الدّنيا مَحْفوفَةٌ بالبلاء[3]»، و «الجنّةُ مَحْفُوفَةٌ بِالْمَكارِهِ، وَ النّارُ محْفوفَةٌ بالشّهَوات[4]».

يكى ديگر از اظهارات عجولانه اين است كه مى‏گويند:

«... هيچ آيه‏اى كه جلوگيرى از باردارى را منع كرده باشد وجود ندارد، بر عكس آيات متعدّدى در قرآن كريم من جمله آيه 233 سوره بقره كه از زمان دو سال براى شير دادن مادر به كودكش سخن به ميان مى‏آورد. در جايى مى‏فرمايد: (نبايد مادر در نگهدارى فرزند به زيان افتد...) كه نشانگر توجّه به بهداشت و سلامتى مادر و توانايى او در بارور شدن و زايمان مى‏باشد...».

«كتاب بهداشت خانواده صفحه 112»

«... آياتى مشاهده مى‏شوند كه اگرچه مستقيماً ارتباطى با مسأله تنظيم خانواده ندارند ولى اجراى مفاد آنها قهراً به نوعى تنظيم خانواده منجر مى‏شود. از جمله: (وَ الْوالِداتُ يُرضِعْنَ اَولادَهُنَّ حَوْلَيْنِ كامِلَيْنِ لِمَنْ اَرادَ اَنْ يُتِمَّ الرّضاعَةَ و عَلَى المَولودِلهُ رزقُهُنَّ و كِسوَتُهُنّ بِالمَعروفِ. لايُكلّفُ نفسٌ الاّ وُسعَها. لاتضارُّ والدةٌ بِوَلدِها و لا مَولودٌلهُ بِوَلَدِهِ - سوره بقره، آيه 233» يعنى مادران 2 سال تمام فرزندان خود را شير دهند و اين براى كسى است كه بخواهد شيردادن را تمام كند. خوراك و پوشاك زنان شيرده به وجه پسنديده به عهده پدرى است كه بچّه برايش به‏دنيا آمده. بر هيچ‏كس تكليفى بيش از توانايى او نمى‏شود. نه هيچ مادرى به خاطر فرزندش زيان ببيند و نه هيچ پدرى....) بنا به نظر پاره‏اى از صاحب‏نظران، قيد اخير آيه يعنى: (لاتضارّ والدة بولدها و لا مولود له بولده) نشان مى‏دهد كه عدّه فرزندان نبايد بيش از حدّ توانايى و امكانات پدر و مادر باشد و نشانه ديگرى است از تجويز ضمنى تنظيم خانواده در اسلام. چرا كه در تمام مواردى كه حاملگى متضمّن ضررى براى مادر يا پدر باشد، جلوگيرى از آن بلامانع است.»

«جمعيّت و اثرات برنامه تنظيم خانواده، در تأمين سلامت مادران و كودكان»

كارشناسان ناآگاه از مسائل دينى، حتماً باور دارند كه مسلمان بودن، پيروى از قرآن و عترت پيامبر عليهم السلام است نه تنها قرآن و نه تنها يك آيه از آن. آنچه در سخنان بالا جلب نظر مى‏كند، اين است كه آيات قرآن طبق ميل آقايان تفسير شده، و اين تفسير به رأى، به «پاره‏اى از صاحب‏نظران» نسبت داده شده است! معلوم نيست كه منظور نويسنده از كلمه پاره، كيست؟ ولي فاصله گرفتن از معلّمان حقيقى قرآن و معارف اهل بيت عصمت و طهارت، سبب شده تا برخى به خود جرأت داده و قرآن را از پيش خود تفسير كنند، و جايگاه خود را با اختيار، در آتش قرار دهند؛ زيرا نتيجه جدايى قرآن از اهل بيت پيامبر عليهم السلام، همين گمراهى‏هاست. در تفسير آيه: «لاتضارّ والدة بولدها و لا مولودله بولده و...» از مكتب پربار اهل‏بيت عصمت و طهارت بهره مى‏جوييم و توجّه شما را به روايتى در اين باب جلب مى‏كنيم:

«امام صادق عليه السلام در تفسير اين آيه فرمودند:... زنان مسلمان - شيرده - وقتى شوهرانشان مى‏خواستند با آنها نزديكى كنند، دست خود را به سوى شوهر بالا مى‏بردند و مى‏گفتند: نمى‏گذارم؛ چون مى‏ترسم روى بچّه‏ام - كه الآن شير مى‏دهم - حامله شوم. مردان نيز - به زنانشان - چنين مى‏گفتند كه با تو نزديكى نمى‏كنم چون مى‏ترسم حامله شوى - و شير تو قطع شود -، و من باعث قتل فرزندم - از بى‏شيرى - بشوم. پس خداى عزّ و جلّ نهى فرمود كه زن - به شوهرش - زيان بزند و يا مرد به زنش ضرر برساند.»

«كافى، ج6، ص103، ح3»

اين روايت با سندهاى مختلف و معتبر در مآخذ روايي، وارد شده است. و همانگونه كه ملاحظه مى‏فرماييد، بحث بر سر زيان رساندن زن يا مرد در اثر ترك عمل زناشويى است، و زيان جنسى ملاك است نه آنچه كه توجيه گران گفته‏اند. بنا بر اين، اظهارات «پاره اي صاحب نظران» در مقابل اين روايت و امثال آن، محلّي از اعراب ندارد. تمام توجيهاتى كه براى آيات و روايات ذكر شده است، تقريباً حول همين چند محور دور مى‏زنند. و همه آنها به جهت مصالحى بيان شده‏اند كه حاكى از سر فرود آوردن به شرايط بانك جهانى و صندوق بين المللى پول است، و حكايت از بى‏اطّلاعى گويندگان آن از علوم دين دارد. لذا اين توجيهات، از ارزش علمى کافي برخوردار نيستند. به همين دليل محلي براي بحث پيرامون آنها نيست.

آنچه تا کنون به عنوان شيوه های تبليغاتي ذکر شد، قطره اي از دريا بود. اميدوارم خواننده محترم، با خواندن اين کوتاه سخن، به اين حقيقت پي ببرد که، تبليغاتي که در زمينه كنترل مواليد و ملحقات آن براه افتاده است، بويي از حقيقت و صداقت نداشته و براى ايجاد جوّ مناسبِ اين هدف، درراستاي نقشه شوم استعمار است که بسياري از مسؤولان، دانسته يا ندانسته، مجري آن هستند. اين در حالى است كه صهيونيزم بين الملل، براى رشد جمعيّت خود از هيچ اقدامى غفلت نمى‏ورزد. حتّى از بچّه‏دزدى ! آنگونه كه واقفيد، تعداد يهوديان اسرائيل، ابتدا حدود دوهزار نفر بود. ولى به خاطر اهتمام به رشد اين جمعيّت، با مهاجرت يهوديان دنيا و تأكيد بر زاد و ولد در دين يهود، اسحق رابين اظهار اميدوارى كرده است كه تا سال 2000، جمعيّت اسرائيل به مرز 7 ميليون يهودى برسد. و براى تحقّق اين اهداف:

«در سرزمينهاى اشغالى فلسطين به آن دسته از زوجهاى يهودى كه صاحب فرزند مى‏شوند، و يا از تعداد فرزند بيشترى برخوردار باشند، هدايا و جوايز و امكانات ويژه‏اى تعلّق مى‏گيرد.»

«روزنامه جمهورى اسلامى، 20/3/1376»

«يك شبكه گسترده صهيونيستى كه اقدام به ربودن كودكان از اقصى‏نقاط جهان و انتقال آنان به اسرائيل مى‏كرد، كشف شد. اين شبكه صهيونيستى، كه مرتبط با دولت تل‏آويو است، در طول دو سال گذشته، بالغ بر سه‏هزار كودك بين سه تا هشت سال را از كشورهاى اروپايى ربوده و به فلسطين انتقال داده است. اين اقدام به منظور افزايش جمعيّت صهيونيست‏ها در سرزمين‏هاى اشغالى صورت گرفته است. يك نماينده پارلمان اسرائيل، افزايش جمعيّت صهيونيستها در سرزمين‏هاى اشغالى را يك ضرورت خواند...»

«هفته‏نامه كيهان هوايى، 31/2/1374»

زاد و ولد و تکثير نسل جزء معتقدات ديني يهود است، چون در تورات آمده است كه: «با زاد و ولد، روى زمين را بپوشانيد».     

 

ج : سرمايه‏‌گذارى كلان و فشار اقتصادى :

همزمان با اين تبليغات وسيع و همه‏جانبه، اقدامات عملى نيز حجم گسترده‏اى يافت. بودجه‏هاى كلان، نيروهاى فراوان و امكانات بى‏حساب، بطور رايگان در اختيار مردم قرار گرفت. من در صدد ذكر آمار دست اندر كاران، و خانه‏هاى بهداشت و ميزان كلّ بودجه‏هاى اختصاص يافته به اين امر نيستم؛ ولى آنچه در جرائد آمده، حكايت از آن دارد كه:

علاوه بر اعتبارات داخلى و بودجه‏هايى كه بطور متفرّق به اين امر اختصاص يافته است، مجامع بين المللى مانند صندوق بين المللى پول، بانك جهانى، سازمان بهداشت جهانى، يونيسف، و به‏طور غير مستقيم آمريكا نيز از روى دلسوزى! اين هزينه‏ها را تأمين کرده و مى‏كنند.

توجّه شما را به اخبارى در زمينه ارقامِ هزينه‏ها و منابع تأمين آن جلب مى‏كنم: ابتدا چهار خبر كلّى را از نظر بگذرانيد، و سپس اخبار مربوط به هزينه‏هاى صرف شده در كشورمان را مرور کنيد:

«... صندوق بين المللى پول و بانك جهانى، دو ارگان رسمى در عرصه جهانى هستند كه از طريق اعطاى وام به بسيارى از كشورهاى جهان، آنها را وادار به كنترل رشد جمعيّت مى‏كنند. اين دو سازمان در كنار اعطاى وام و ارائه توصيه‏ها و دستورالعملها، امكانات و تسهيلات ويژه‏اى نيز به منظور جلوگيرى از ازدياد نسل در اختيار دولتها قرار مى‏دهند...»

«روزنامه جمهورى اسلامى، 20/3/1376»

«در گزارش خبرگزارى جمهورى اسلامى - سازمان ملل متّحد، در مورّخه 12/2/1369 آمده است: سازمان ملل براى كمك به كنترل رشد جمعيّت در كشورهاى غنا و سوريه، مبلغ بيست ميليون دلار اختصاص داد.»

«كتاب كاهش جمعيّت ضربه‏اى سهمگين ...، صفحه 296»

«در گزارش خبرگزارى جمهورى اسلامى - اسلام آباد، در مورّخه 8/11/1371 آمده است: مؤسّسه آمريكايى (رايس) براى اجراى برنامه‏هاى كنترل جمعيّت پاكستان يك كمك 20 ميليون دلارى در اختيار سازمانهاى غير دولتى اين كشور قرار مى‏دهد.»

«كتاب كاهش جمعيّت ضربه‏اى سهمگين ...، صفحه 296»

«بنياد راكفلر در گزارشى... فقدان رهبرى آمريكا در برنامه‏هاى كنترل مواليد در جهان و ديگر خدمات اوّليّه بهداشتى در كشورهاى در حال توسعه را به باد انتقاد گرفته است. واشنگتن، دو سال پيش، در رابطه با چنين طرحهايى مبلغ 546 ميليون دلار براى اين طرح كمك نمود ولى كنگره آمريكا سال گذشته 35 درصد از كمكها را كاهش داد.»

«هفته‏نامه زن روز، 27/11/1375»

و اما اخبار اختصاصی کشورمان: «آمار مساعدتهاى سازمانهاى بين المللى به ايران در امر كاهش جمعيّت:... يك كمك 4 ميليون دلارى بود كه در اوائل قضيّه و طبق گفتار دكتر نفيس صدّيق، 2 ميليون آن براى كنترل جمعيّت، و 2 ميليون ديگر براى طرحهاى تحقيقاتى مشترك در سالهاى 1991 - 1990 اختصاص داشت.»

«كتاب كاهش جمعيّت ضربه‏اى سهمگين ...، صفحه 293»

«دو سال قبل، مقرّر شد 150 ميليون دلار مساعدت يونسكو و سازمان ملل در امر توسعه بهداشت در روستاهاى ايران پرداخت شود كه با انضمام مبلغ 150 ميليون دلار ديگر توسّط خودِ ايران، در يك طرح 300 ميليون دلارى به انجام برسد. با تصويب 10 ميليون دلار صندوق جمعيّت ملل متّحد براى ايران در (ژنو) در چارچوب اين برنامه، صندوق جمعيّت، وسايل پيشگيرى از باردارى در اختيار وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكى قرار خواهد داد... تقريبا 50 درصد از اعتبار فوق الذّكر به امور مربوط به بهداشت مادران و كودكان و تنظيم خانواده تخصيص يافته است.»

«كتاب كاهش جمعيّت ضربه‏اى سهمگين ...، صفحه 293»

«... مدير اجرايى صندوق جمعيّت ملل متّحد گفت: بانك جهانى، 150 ميليون دلار به عنوان وام براى بهداشت و تنظيم خانواده در ايران اختصاص داده است. خانم دكتر نفيس صدّيق امروز... در گفتگو با خبرنگاران گفت: از وام مذكور 30 ميليون دلار براى امور تنظيم خانواده در جامعه، و 20 ميليون دلار براى تأمين وسايل جلوگيرى از باردارى در نظر گرفته شده است.»

«روزنامه جمهورى اسلامى، 21/6/1372»

«در گزارش خبرگزارى جمهورى اسلامى - بندرعبّاس، مورّخه 27/9/1372 آمده است: به گفته معاون بهداشتى وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكى، در سال جارى 20 ميليارد ريال براى خريد وسايل پيشگيرى و طرحهاى تحقيقاتى كنترل جمعيّت، اختصاص داده شده است.»

«كتاب كاهش جمعيّت ضربه‏اى سهمگين ...، صفحه 294»

«در گزارش خبرگزارى جمهورى اسلامى - تهران، مورّخه 16/12/1371 آمده است: گروهى به نام (گروه بين المللى اقدام در مورد جمعيّت) كه تحوّلات در امور جمعيّتى جهان را زير نظر دارد، فهرستى از كشورهاى موفّق و ناموفّق در امر كنترل جمعيّت را تهيّه كرده است... در اين گزارش آمده است كه در طول سال گذشته ميلادى، رهبران ايران بودجه تنظيم خانوده را در اين كشور دو برابر كرده و به بيشتر از 15 ميليون دلار رسانده‏اند.»

«كتاب كاهش جمعيّت ضربه‏اى سهمگين ...، صفحه 295»

«در گزارش خبرگزارى جمهورى اسلامى - سارى، مورّخه 12/4/1371 آمده است: به منظور جلوگيرى از رشد بى‏رويّه و تنظيم خانواده در كشور، از سوى وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكى، 12 ميليارد ريال در سال جارى به اين امر اختصاص يافت كه اين رقم نسبت به سال گذشته، صد در صد افزايش نشان مى‏دهد... يونيسف، بودجه برنامه‏هاى پنج ساله آينده خود از سال 1993 تا پايان سال 1997 را به شرح زير اعلام كرده است... 6 - كمك داخلى ايران: 1/81 ميلون دلار.»

«كتاب كاهش جمعيّت ضربه‏اى سهمگين ...، صفحه 296»

«در گزارش خبرگزارى جمهورى اسلامى - تهران، در مورّخه 11/9/1371 آمده است: صندوق جمعيّت سازمان ملل، براى انجام پروژه‏هاى كنترل جمعيّت و آموزش آن در جمهورى اسلامى ايران 4 ميليون دلار سرمايه‏گذارى كرده است.»

«كتاب كاهش جمعيّت ضربه‏اى سهمگين ...، صفحه 297»

«دكتر حسين جزايرى مدير كل سازمان بهداشت جهانى در منطقه شرق مديترانه... با اشاره به تعيين رقم 3/6 ميليون دلار كمك سازمان بهداشت جهانى به ايران طىّ سالهاى 1996 و 1997 گفت: اين سازمان هم‏اكنون از لحاظ مالى در تنگناست؛ زيرا آمريكا كه تأمين 25 درصد از كلّ اعتبارات سازمان بهداشت جهانى را بر عهده دارد از دادن سهميّه‏اش عقب مانده است.»

«هفته‏نامه كيهان هوايى، 24/8/1374»

«دكتر مرتضى ميرمطهّرى ديروز در قزوين افزود: كمكهاى صندوق جمعيّت ملل متّحد به ايران تا سال 1998 در زمينه‏هاى مختلف بهداشت مادران و كودكان، بهداشت بارورى و تنظيم خانواده هزينه خواهد شد. وى گفت: بررسى جمعيّت در برنامه‏ريزى توسعه، آموزش، تدوين و تحقيق مسائل جمعيّتى، آموزش ماماروستا و مروّجين تنظيم خانواده، رابطين بهداشتى، ايجاد مراكز ارتباطات و مراكز آموزشى و خدماتى تنظيم خانواده از جمله طرحهايى است كه هم‏اكنون با همكارى اين صندوق و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكى در سطح كشور اجرا مى‏شود.»

«روزنامه ايران، 30/3/1375»

«دكتر محمّد اسماعيل اكبرى... افزود: دولت براى تهيّه وسايل جلوگيرى از باردارى و اَعمال جراحى، مبلغ 27 ميليارد ريال در سال گذشته هزينه كرده است.»

«روزنامه ايران، 19/4/1375»

«دكتر حسين ملك‏افضلى رئيس هيأت مديره انجمن تنظيم خانواده جمهورى اسلامى ايران... افزود: طىّ چند سال اخير در جمهورى اسلامى ايران، فعّاليّت در اين زمينه بسيار چشمگير بود... و براى رسيدن به اين موفقيّّت علاوه بر اعتبارات جارى به طور متوسّط سالى 2 ميليارد تومان هزينه شده است.»

«روزنامه قدس 24/4/1375»

«سمنان، واحد مركزى خبر: امسال 32 ميليارد ريال اعتبار براى تنظيم خانواده در كشور اختصاص يافته است.» «روزنامه اطّلاعات، 26/4/1375» «دكتر صفيّه شهريارى كارشناس برنامه‏هاى تنظيم خانواده... گفت: اعتبارات ارزى در خصوص برنامه‏هاى كنترل جمعيّت امسال، به 4 ميليارد ريال رسيده است.»

«روزنامه كيهان، 30/4/1375»

«600 هزار نفر از زنان كشور تحت پوشش طرح بهداشت خانواده در سراسر كشور قرار گرفته‏اند. هدف از اجراى اين طرح، هميارى با دولت است. در اين راستا، 600 ميليون تومان جهت تجهيزات پايگاههاى مقاومت بسيج سراسر كشور اعتبار در نظر گرفته شده است.»

«روزنامه كيهان، 29/5/1375»

«... به گفته دكتر اكبرى معاون امور بهداشتى وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكى، در سال جارى 2 ميليارد و 700 ميليون تومان وسايل پيشگيرى از باردارى در كشور توزيع شده است.»

«روزنامه اطّلاعات، 29/4/1376»

«دكتر اسماعيل اكبرى... مى‏گويد:... ما كماكان برنامه‏هاى خود را در مورد تنظيم خانواده ادامه مى‏دهيم، يعنى وسايل پيشگيرى از باردارى را مانند گذشته به طور رايگان توزيع خواهيم كرد. سرمايه‏گذارى كشور براى كنترل جمعيّت و تنظيم خانواده در سال جارى بالغ بر 500 ميليون تومان است، و اين علاوه بر كمكهايى است كه در اين زمينه از سازمانهاى بين المللى مانند صندوق جمعيّت سازمان ملل، سازمان بهداشت جهانى و يونيسف دريافت مى‏كنيم...»

«هفته‏نامه كيهان هوايى، 24/2/1376»

«دكتر سيّارى، بودجه امسال بخش بهداشت خانواده و پيشگيرى از باروريهاى ناخواسته را 50 ميليارد ريال اعلام كرد و گفت: اين بودجه نسبت به پارسال 12 ميليارد ريال افزايش يافته است.»

«روزنامه اطّلاعات، 23/4/1377»

«مدير كلّ بهداشت خانواده وزارت بهداشت، درمان، و آموزش پزشكى... دكتر بهرام دلاورى... گفت: 15 هزار خانه بهداشت، 4 هزار و 500 مركز بهداشتى و درمانى شهرى و روستايى و 12 مركز تحقيقات تخصّصى با 38 هزار نيروى انسانى در كشور خدمات بهداشت خانواده را ارائه مى‏دهند.»

«روزنامه جامعه، 31/4/1377»

«مدير كلّ فنّى و عمرانى وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكى گفت: 200 پروژه تحت عنوان بهداشت جمعيّت از نيمه اوّل سال آينده با مشاركت بانك جهانى در كشور اجرا مى‏شود... وى گفت: با مشاركت بانك جهانى از چند سال قبل 420 پروژه بهداشت جمعيّت طىّ دو فاز در روستاهاى كشور در حال انجام است.»

«روزنامه اطّلاعات، 8/11/1377»

«برنامه پنج ساله سوّم صندوق جمعيّت ملل متّحد براى جمهورى اسلامى ايران توسّط نماينده جديد اين صندوق در تهران تشريح شد... وى در خصوص اعتبارات تخصيصى اين صندوق براى اجراى برنامه ياد شده گفت: حجم اعتبارات تخصيصى برنامه سوّم صندوق جمعيّت ملل متّحد، 11 ميليون دلار است كه تصويب نهايى اين اعتبار، موكول به تصميم شوراى اجرايى صندوق است.»

«روزنامه قدس، 17/4/1378»

انشاء الله در نقل اخبار، زياده روی نکرده باشم. چاره‏اى جز ذكر اين اخبار نبود. در تعيين مبلغ كلّ هزينه‏هاى كنترل جمعيّت، تا پايان سال 1378 اگرچه رقم دقيقى در دست نيست، اما اخباري که گذشت، به روشني و وضوح از هزينه بسيار سنگين و هنگفتي سخن مي گويند! از اخبار مذکور، کاملا آشکار است که دشمن، چگونه با همكارى دوستان غافل و يا نادان، به قلع و قمع مسلمانان، بخصوص شيعه كمر همّت بسته و در پى نابودى نسل آنان است.

چه جالب است که آمريكا، سازمان جمعيّت، سازمان بهداشت جهانى، يونيسف و... ناگهان دلشان براى كشورهاى اسلامى و بخصوص کشورمان ايران مى‏سوزد، و کمکهاي چشمگير خود را در قالب مساعده و وام، در اختيار آنان مي گذارند. و لابد از اينكه سالها عليه اين كشورها طرحهاى خائنانه به اجرا درآورده‏اند، فوق العاده شرمنده شده و با اظهار توبه، حاضر مى‏شوند اين كمكهاى بى‏حساب را به آنان تقديم كنند، تا شايد بتوانند كينه ظلمهاى چندصد ساله را از دل دولتهاي اسلامي و ملتشان بيرون كنند! و بقول آقاى هانتينگتن:

«البتّه جمعيّت شناسان پيش‏بينى كرده‏اند نرخ رشد جمعيّت در جهان اسلام كاهش يابد. در اين صورت معضلات در رابطه با بالكان، آفريقاى شمالى و خاورميانه و... حل خواهد شد. با بروز چنين پديده‏اى در خلال سالهاى 2010 يا 2020 شايد روابط بيشترى بين جهان اسلام و غرب داشته باشيم.» !

عمق اظهارات آقاى هانتينگتن بر كسى پوشيده نيست. حتماً شما هم از كلام او چنين درمى‏يابيد كه اين كمكهاى بشردوستانه! و شرايطي که بابت پرداختن اين کمکها از سوي بانک جهاني و سازمان بهداشت جهاني و صندوق بين الملل پول و...بر گردن دولتها و بخصوص دولت اسلامي ما نهاده مي شود، ابتدا براى تضعيف و اضمحلال و خشكاندن ريشه اسلام و مسلمانان، و درنتيجه، صلح ميان اسلام و غرب است. و با گزارشهايى كه در همين نوشته ذكر خواهد شد، ملاحظه مى‏كنيد كه گامهاى بلندى در راه چنين صلح و برادرى بين اسلام و غرب برداشته شده است!!! آنان اين پولها را تحت عنوان «استراتژى جمعيّت و توسعه» به كشورهاى در حال توسعه! مي پردازند. و با اين كار، هم به اهداف طرح كنترل جمعيّت مسلمانان دست مى‏يابند، و هم از اين دلارها به عنوان اهرمى در جهت ورشكستگى اقتصادى، فرهنگى، مذهبى و تحميل شرايط مورد نظر خود به كشورهاى مذكور استفاده مى‏نمايند.

براي اينکه با کاربرد اهرمهايي به نام دلار، بهتر و بيشتر آشنا شويد، به چند خبر توجّه فرماييد:

«توصيه‏هاى سازمان ملل در مورد برنامه‏هاى تنظيم خانواده:
1 - روشنگرى و تبليغ در مورد سهم حياتى زنان در توسعه...
2 - افزايش توليد اقتصادى زنان و كاهش بار مسؤوليّت دوگانه آنها...
3 - ارائه تسهيلات تنظيم خانواده...
4 - بهبود سلامت زنان...
5 - گسترش آموزش: آموزش دختران، پاره‏اى از مهارتهاى اساسى و اعتماد به‏نفس را به آنها مى‏دهد، به نحوى كه بتوانند فرصتهايى را در جهان خارج از منزل دنبال كنند...
6 - برابرى فرصت‏ها...
7 - اهداف مورد نظر سال 2000 ميلادى...[5] »

«كتاب بهداشت و تنظيم خانواده، صفحه 164»

«برنامه (پنج ساله سوّم صندوق جمعيّت ملل متّحد) براى جمهورى اسلامى ايران توسّط نماينده جديد صندوق در تهران تشريح شد. به گزارش ايرنا، محمّد مصلح الدّين نماينده جديد صندوق جمعيّت ملل متّحد در ايران ديروز در جمع خبرنگاران، بهبود كيفيّت خدمات بهداشتى تنظيم خانواده و گنجاندن مطالب آموزشى مسائل جمعيّتى در كتب درسى به ويژه در مناطق دور افتاده كشور را از جمله برنامه‏هاى اين صندوق ذكر كرد... وى... گفت: در برنامه سوّمِ صندوق، ارتقاى مشاركت مردان در تنظيم خانواده مورد توجّه قرار گرفته است...»

«روزنامه قدس، 17/4/1378»

صهيونيستها و صربها و آتش‏افروزان جنگهاى صليبى، بايد از دست‏اندركاران و طرّاحان سازمان ملل كه بهترين و مؤثرترين راهكارهاى سياست كنترلى را به ايران اسلامى ارائه داده‏اند تشكّر و قدردانى كنند! جنايات دشمنان اسلام و مسلمانان، تنها به اين دستور العملهاى سازمان ملل و در قالبهاى فوق، خلاصه نمى‏شود. بلكه فراتر از اينهاست.

لطفاً به يك خبر مجمل توجّه كنيد و مفصّل آنرا خود بيابيد:

«بنا به دستور سازمان صندوق بين الملل پول، كلمه - حمد بارى‏تعالى - از كتب درسى پاكستان حذف گرديد. به نوشته روزنامه نواى وقت مولتان، اين سازمان، ادامه كمكهاى خود به دولت پاكستان را منوط به انجام اصلاحاتى از جمله حذف واژه‏ها و نمادهاى اسلامى از كتب درسى دانش‏آموزان نموده است...»

«ماهنامه صبح، تير ماه 1376»

شايد حذف بعضى از فرازهاى زيارت عاشورا و پخش ناقص آن از صداى جمهورى اسلامى ايران نيز، پيامد همين شرايط باشد[6]!

«مقامات صندوق بين الملل پول، پس از مذاكره و گفتگو با يك گروه ايرانى در واشنگتن، در مصاحبه‏اى با خبرنگاران گفتند: اقتصاد ايران در مسير رشد سالم قرار گرفته... پال شابريه، وزير بخش خاورميانه‏اى صندوق در اين مصاحبه افزود: ديگر اوضاع اقتصادى ايران بحرانى نيست. امّا براى بهبود آن اصلاحات زيادى بايد انجام شود و صندوق براى استحكام بيشتر اقتصاد ايران، اين كشور و مديران اقتصاديش را به موارد زير توصيه مى‏كند:
1 - نرخ را يكسان كند.
2 - ماليات ارزش افزوده را افزايش دهد.
3 - به بانك مركزى، استقلال عمل بيشترى بدهد.
4 - يارانه بخش انرژى را افزايش دهد.
5 - تجارت را آزادتر كند.
6 - اصلاحاتى را در بخش بانكى به عمل آورد تا بانكها اجازه يابند كه نرخ بهره سپرده‏هاى خود را تعيين كنند.»

«ماهنامه صبح، ارديبهشت ماه 1376»

در قبال دريافت دلار از مجامع بين المللي، توصيه‏هايى از اين دست را فراوان آويزه گوش ساخته و به جان خريده ايم!!! نتيجه اين توصيه‏ها را به وضوح، در اقتصاد كشور، مشاهده مى‏كنيم و نيازى به تحليل اضافه ندارد. ولي براى آنكه نتيجه اين قبيل راهكارها و ده‏ها راهكار و توصيه ديگر را بهتر بدانيد، بد نيست که به چند خبر ديگر توجّه كنيد: همفر جاسوس انگليسى دستورات كتاب مأموريت خود كه وزارت مستعمرات انگليس به او داده بود را برمى‏شمرد. از جمله آن دستورات اين است:

«ويران ساختن تمام اقسام اقتصاديّات آنان - مسلمانان - از كشاورزى، تجارت، ويران كردن سدها و پر كردن نهرهاى آب، و كوششهايى براى ايجاد بيكارى در ميان آنان، با اين راه كه آنان را از كار دلسرد كنيم. و اماكنى بمنظور خوشگذرانى و صرف وقت و فراوان كردن استعمال كنندگان ترياك و ديگر مواد مخدّره.»

«كتاب خاطرات سياسى و تاريخى مستر همفر، صفحه 179»