اطلاعات جدید از حمله به مسجد ورشو

به گزارش«شیعه نیوز»، پایگاه خبری World Politics در تحلیلی نوشت: این حمله در حالی صورت گرفت که دولت لهستان در جریان بحران مهاجرت اخیر از پذیرش آوارگان و پناهجویان مسلمان امتناع کرده و تندروی‌های راستگرایانه در این کشور در حال افزایش است.

کاسیا نارکویچ، پژوهشگر اسلام‌هراسی در دانشگاه یورک انگلیس در رابطه افزایش احساسات منفی علیه مسلمانان در لهستان می‌گوید: اسلام‌هراسی در کشور لهستان در سالهای اخیر شدت گرفته است.

وی می‌افزاید: به لحاظ تاریخی با وجود حضور صدها ساله مسلمانان در لهستان که به قرن چهاردهم میلادی برمی‌گردد، اسلام‌هراسی تا پیش از این در لهستان مطرح نبوده و در گذشته گروه‌هایی مانند یهودیان هدف تبعیض و نفرت قرار داشته‌اند اما اکنون مسلمانان جایگزین آنها شده‌اند.

نارکویچ گفت: آغاز اسلام‌هراسی در لهستان به سال ۲۰۱۰ باز می‌گردد؛ زمانیکه یک گروه سکولار لیبرال نسبت به افزایش «افراط‌گری اسلامی» هشدار داد و کمپینی علیه مساجد در ورشو راه‌اندازی کرد.

به گفته وی، اولین حملات علیه مساجد در آن زمان ابتدا در پایتخت و سپس در سایر شهرهای لهستان شکل گرفت و مانند حمله اخیری که علیه مسجد ورشو صورت گرفت، دولت کاری برای شناسایی عاملان حمله انجام نداد.

دشمنی‌ها در سال ۲۰۱۵ و در جریان مهاجرت پناهجویان مسلمانان شدت گرفت و رسانه‌های لهستانی مرتباً «خطرات» آوارگان و پناهجویان را گوشزد می‌کردند. همزمان هشدارهای مشابهی در مورد تروریسم و انتقال بیماری‌ها توسط پناهجویان، از سوی احزاب مختلف، سیاستمداران، برخی شخصیت‌های کلیسا و حتی گروه‌های مدنی شنیده می‌شد.

به دلیل کوچک بودن جمعیت مسلمانان در لهستان، مقاومت در برابر این حملات برای آنان دشوارتر است. بسیاری از لهستانی‌ها فکر می‌کنند که حدود ۳ میلیون مسلمان در این کشور زندگی می‌کنند و جمعیتشان مرتب در حال افزایش است. در حالیکه مسلمانان با ۳۵ هزار نفر جمعیت کمتر از یک درصد کل جمعیت این کشور را تشکیل می‌دهند.

در لهستان نه‌تنها احزاب و گروه‌های راستگرا بلکه چپ‌ها نیز با ساخت مساجد و حضور مسلمانان مخالف هستند. این گروه‌ها که به لحاظ ایدئولوژیک در اکثر موارد با هم تضاد دارند، به دلیل منافع خود با مسلمانان مخالفت و آن‌ها را به عنوان تهدیدی برای آینده لهستان معرفی می‌کنند.

در مقابل مسلمانان تلاش می‌کنند که با اسلام‌هراسی مقابله کنند و حضور فعالی در جامعه مدنی لهستان داشته باشند اما تلاش‌های آنان عمدتاً دیده نمی‌شود و مورد توجه قرار نمی‌گیرد/.