آمریکا مواضع ارتش سوریه را به امید فروپاشی آتش بس بمباران کرد

به بمباران مواضع ارتش سوریه توسط هواپیماهای آمریکایی و ارتباط این حادثه با آتش بس در سوریه پرداخت و نوشت:پیش از حمله آمریکا به عراق «دونالد رامسفلد»وزیر دفاع وقت آمریکا با استفاده از ابزار تبلیغاتی غربی و عربی غول پیکرش به ما گفت که ماهواره های جاسوسی آمریکایی که در آسمان عراق ترافیک ایجاد کرده اند می توانند «نمره»داخلی لباس های صدام رئیس جمهور عراق را تشخیص داده و هویت کشورهای سازنده آن را نیز تشخیص دهند.

سخنی نیک است...تا زمانی که وضع چنین است و ما این گونه سخنان آمریکایی ها را به رغم میل باطنی راست می پنداریم این پرسش را مطرح می کنیم که چگونه چهار جنگنده آمریکایی از نوع«اف 16»یک مرکز ارتش سوریه را در نزدیکی فرودگاه «دیرالزور»بمباران می کنند و هشتاد سرباز سوری را می کشند و صد سرباز دیگر را زخمی می کنند،آن هم اشتباهی؟

به فرض که هواپیماهای آمریکایی اشتباه کردند چرا این اشتباه برای نیروهای عراقی مثلا در فلوجه،تکریت،الرمادی و موصل یا نیروهای روسی یا کُرد یا ترک یا...یا...و فهرست نیروهای ویژه و غیرویژه موجود در اراضی سوریه طولانی تر از صبر ایوب علیه اسلام  است،رخ نمی دهد؟

بازهای وزارت دفاع آمریکا(پنتاگون)به دنبال آن هستند که آتش بسی که در دیدار «جان کری»وزیر خارجه آمریکا و «سرگئی لاوروف»همتای روس اش در ده روز پیش بر سر آن به توافق رسیدند را از هم بپاشند.آنها این بمباران علیه مواضع ارتش سوریه انجام دادند به امید آن که واکنش انتقامجویانه سوریه یا روسیه را در پی داشته باشد یا خشمگین شده و فروپاشی آتش بس را اعلام کنند اما این اتفاق نیفتاد زیرا دو طرف روس و سوری به آتش بس و بندهایش که به نفع آنهاست، پایبند مانده و از خود خویشتنداری نشان دادند.

یک دیدگاه وجود دارد که می گوید هواپیماهای آمریکایی این بمباران به مواضع ارتش سوریه را به عنوان مقدمه یا توجیهی برای بمباران مواضع  گروه «فتح الشام»یا همان جبهه النصره سابق و هم پیمانانش و نیز جیش الفتح و دیگر گروه ها که قرار است رخ دهد، انجام دادند اما ما به رغم وجاهت برخی جوانب این دیدگاه به آن تمایلی نداریم آن هم به یک دلیل ساده و آن اینکه دولت آمریکا نمی خواهد به این بند از توافق آتش بس پایبند باشد. بر اساس این بند گروه های به اصطلاح میانه رو از تندرو یا تروریستی باید جدا شوند زیرا گروه های معارض به شدت با این عملیات جدایی مخالفت کردند و به شکل بی سابقه و با تلاش های  شیخ«عبدالله المحسینی» (مفتی سعودی تروریست)و نشست های گسترده ای که طی روزهای گذشته برگزار کرد،پشت النصره به صف شده اند.

روس ها که با زیرکی تمام شریک آمریکایی شان را فریب دادند زمانی که به سمت امضای این توافقنامه و تشکیل اتاقی برای هماهنگی نظامی مشترک برای جنگ و از بین بردن گروه های جهادی تندرو کشاندند،به خوبی می دانند که از بین بردن فتح الشام یا جبهه النصره یعنی پایان کار گروه های مسلح در سوریه به طور کلی است و به نظر می رسد که «بیداری»آمریکا نسبت به این فریب بسیار با تأخیر صورت گرفته است.

جدایی میان گروه ها و عناصر مسلح آنها کار بسیار دشواری است اگر نگوییم به دلیل تداخل جغرافیایی و تداخل سازمانی و بشری غیرممکن است.بسیاری از برادران از یک خانواده در چند گروه مسلح حضور دارند پس چگونه می توان آنها را از هم جدا کرد و برخی از آنها را تروریست قلمداد کرد که باید کشته شوند و دیگری را میانه رو به حساب آورد که باید جانشان حفظ شود؟گرفتاری تعهد آمریکا در اینجا نهفته است.

کسی که گفت و گوی «ابو محمد الجولانی» سرکرده گروه فتح الشام با شبکه تلویزیونی«الجزیره» در روز گذشته را دنبال کرده باشد و به سخنانش دقت کرده باشد به خوبی نقشه نزاع در اراضی سوریه را درک می کند.الجولانی به شدت از دولت آمریکا انتقاد کرد زیرا همچنان گروهش را به رغم جدایی اش از گروه القاعده تروریستی می داند.گویی می گوید این کار را با دستور آمریکایی ها و هم پیمانان عرب انجام داده است.وی تاکید کرد که می خواهد یک نظام سنی در اراضی سوریه ایجاد کند و دیگر طایفه ها را از بین ببرد.وی پا را فراتر گذاشت و گفت که طرحی روسی آمریکایی وجود دارد که هدفش تسلیم شدن گروه های مسلحی است که با دولت سوریه می جنگند و گفت که آمریکا تلاش می کند که «کاری را اکنون در سوریه بکند که بیست سال پیش در عراق کرد»و این یعنی مخالفت واضح با توافق آتش بس و هر گونه راه حل عملی یا راه حل های سیاسی است که ممکن است در کنفرانس ژنو بر سر آن توافق شود، البته اگر برگزار شود.

آمریکا در بحران و باتلاق بزرگی در سوریه غرق می شود به گونه ای که نمی داند چگونه از آن خارج شود و بر این باور است که فروپاشی توافق آتش بس یکی از راه های بیرون آمدن از آن است تا بر اساس خواسته ها خودش و هم پیمانانش چه در میان معارضان سوریه و چه در میان کشورهای حاشیه خلیج فارس حامی معارضان این توافق را تغییر دهد.

شبکه های اجتماعی و به ویژه پایگاه اینترنتی یوتیوپ پر از تصاویری است که بازتاب دهنده خشم شدید برخی گروه های مسلح سوری  از آمریکاست و این یعنی حالت تنفر از آمریکا که طی حمله آمریکایی ها به عراق به اوج خود رسیده بود و به دلیل حمایت از برخی گروه های مسلح سوری اندکی کاهش پیدا کرده بود، بار دیگر این تنفر به شکل سابقش بازگشته و این بار چه بسا تنفر با قدرت بیشتری بازگشته است.

تفاهم های سیاسی و نظامی آمریکا و روسیه این روزها و روزهای آینده آزمون سختی را پشت سر می گذارد روزهایی که چه بسا شاهد دیدار میان کری و لاورف و چه بسا پوتین و اوباما در حاشیه نشست های مجمع عمومی سازمان ملل خواهد بود و چه بسا برای نجات این آتش بس از فروپاشی سرنوشت ساز باشد.

نجات آتش بس یعنی عقب نشینی روسیه و تغییر در بندهای توافق در پاسخ به خواسته آمریکایی ها است و فروپاشی یعنی اصرار دو طرف بر مواضع خود، اصراری که باعث لغو نشست شورای امنیت برای تایید آن یعنی تایید قطعنامه در روز جمعه گذشته شد.

بسیار سخت است که یکی از این دو احتمال را بر دیگری ترجیح داد،تغییر یا فروپاشی اما جایگزین فروپاشی چه بسا بازگشت به نقطه صفر و شعله ور شدن جنگ نیابتی روسیه و آمریکا در اراضی سوریه است که ممکن است اگر به سرعت محدود نشود به جنگ مستقمی میان دو طرف تبدیل شود؛جنگی که هیچ کدام از این دو کشور آن را نمی خواهند.در این زمینه باید جنگ جهانی اول را باید به یاد بیاوریم که با ترور ولیعهد اتریش منفجر شد.

اوباما که توسط «دونالد ترامپ»دشمنش و کاندیدای حزب جمهوریخواه متهم به «ترس» درباره مساله سوریه شده است،چه بسا بخواهد به این اتهام با «انجام کار خاصی»پاسخ بدهد تا شانس «هیلاری کلینتون»کاندیدای دموکرات ها را بهبود بخشد.پیشتازی کلینتون از ترامپ در نظرسنجی ها به شکل سریعی در حال کاهش است.اوباما همچنین 38 میلیارد دلار کمک به دولت اشغالکر اسرائیل برای به دست آوردن آرای یهودی ها تقدیم کرد.

روزهای دشوار پیش رو پر از غیرمنتظره هاست و توافق آتش بس نیز در اتاق «مراقبت های ویژه» قرار گرفته است و ما طبق معمول چاره ای جز انتظار نداریم،مگر گزینه دیگری هم داریم؟