سر چهارراه لبو بفروشید اما از بانک وام نگیرید

به گزارش «شیعه نیوز»، یکى از مسائلى که مرحوم علّامه طهرانى شدیداً عَلم مخالفت با آن را برافراشته بود و قاطعانه با آن برخورد مى‏ نمود، ورود افراد در مسائل ربوى و ارتباط با بانک ها و گرفتن وام و داد و ستد با مراکز ربوى کشور بود.

روزى یکى از اصدقاء و رفقاى خصوصى ایشان گفته بود که اگر با بانک معامله نکنیم، نمى ‏توانیم تجارت کنیم و معاملاتمان به رکود و ورشکستگى مى ‏انجامد. مرحوم علّامه بدون هیچگونه ملاحظه و در نظر گرفتن موقعیّت و حیثیّات و شؤون آن شخص، در حضور دیگران مى ‏فرمایند: در این صورت با لبو فروشى در سر چهار راه‏ها امرار معاش نمائید!

در روزهاى ماه مبارک رمضان، بین نماز ظهر و عصر حدود یک ربع ساعت براى مردم مسائل شرعیّه مبتلا بِها، چون مسائل روزه بجهت خصوصیّت زمان و معاملات و غیره را بیان مى‏نمودند. و بخصوص مردم را از مراجعه به بانکها و اختلاط با اموال ربوى بشدّت برحذر مى‏ داشتند، و چه بسا با اعتراض مردم روبرو مى ‏شدند؛ ولى ابداً به یچوجه از بیان احکام شرعیّه تنازل و عدول نمى ‏نمودند.

روزى یکى از معروفین تجّار در بازار به ایشان برخورد مى‏ کند و مى ‏گوید: آقا شنیدم شما در مسجد قائم مردم را از معامله با بانکها و استقراض از بانک منع نمودید؟ ایشان در جواب مى‏ فرمایند: همین طور است! او مى‏ گوید: آقا شما این را بدانید که در تمام طهران فقط شما قائل به حرمت مشارکت با بانک هستید، و هیچیک از آقایان در این زمینه منعى ندارند؛ و با وجوهى مسأله را براى مردم بلا اشکال مى ‏نمایند، و تمحّلى جهت حلّ معضلات و گرفتاریهاى آنان فراهم مى‏ آورند. ایشان مى‏ فرمایند: «هر کس متعهّد و مسؤول گفتار خودش است. من نمى ‏توانم از آنچه تشخیص داده ‏ام ذرّه ‏اى تنازل و عقب‏ نشینى نمایم؛ دیگران به هر چه تشخیص مى ‏دهند عمل نمایند.» (مهر فروزان، ص: 54)

از برخی کلمات مرحوم علامه در کتاب "ولایت فقیه در حکومت اسلام، ج‏لد1، صفحه 225" بدست می آید که حتی اخذ وام از بانک ها برای مصارف ضروری هم مجاز نمی باشد.

علامه طهرانی می گفت: بانکها و رباخواران دنیا، جهان را بصورت استثمار و استعمار و استهلاک و استعباد در آورده است. و هزار درجه از زمان رِقّیّت و عبودیّت، و خرید و فروش غلام و کنیز شخصى شدیدتر نموده است. زیرا آن در مواردى خاصّ و افرادى مخصوص صورت میگرفت؛ و این بلعیدن تمام جهان با دسترنج پیر و جوان، زن و مرد، آمر و مأمور، رئیس و مرؤوس، کارفرما و کارمند؛ با لقمه واحده است. (نور ملکوت قرآن، ج ‏2، ص: 485)

انتهای پیام/ 434

منبع : پارسینه