به گزارش «شیعه نیوز»، آداب و رسوم ازدواج در هر کشور اسلامی با یکدیگر متفاوت بوده و گاهی بعضی از آنها بسیار عجیب هم بنظر می‌رسند.
در کشورمان ایران، رسم بر این است که پسر به خواستگاری دختر رفته، بعد از توافقات و تعیین مهریه، نامزدی، عقد و عروسی برگزار شود. این خانواده پسر است که باید هزینه‌های ازدواج مخصوصا مسکن را برعهده گرفته و خانواده دختر هم با آوردن جهیزیه تا حد امکان وسایلی از خانه را تامین می‌کنند.
اما در شهر فتانی تایلند، این دختر است که همه مخارج عروسی، هماهنگی‌ها و چینش خانه را برعهده می‌گیرد. حتی کت‌وشلوار داماد را عروس برایش می‌خرد!
در شهر جاوا، اندونزی، عروس از خانواده داماد برای سه ماه که دوره‌ی ماه عسل آنها می‌باشد میزبانی خواهد کرد. در این دوره داماد به سیاه و سفید دست نمی‌زند و تنها کاری که می‌کند شاد کردن عروس است!
در یمن وقتی که عروس وارد خانه مشترکشان می‌شود، داماد به روی پاهای او می‌ایستد! گر عروس زودتر از ایستادن پاهایش را عقب کشید یعنی که بدون شک مدیریت خانه با اوست؛ ولی اگر اجازه داد داماد روی پاهایش بایستد یعنی مرد رئیس خانه است!
در تاجیکستان، برخلاف تمام دنیا، خانم‌ها برای عروسی از طلا زیاد خوششان نمی‌آید و فقط به یک حلقه ازدواج محدود می‌شود. پدر عروس از داماد مقداری پنبه درخواست می‌کند تا با آن بتواند 20 بالشت و 30 تشک در سایز‌های مختلف درست کند!
همچنین داماد باید 100 تا 200 دلار (اگر با دلار 3500 تومانی هم حساب کنیم می‌شود سیصدوپنجاه تا هفتصد هزار تومان!) پول برای مراسم داشته باشد! البته او باید لیستی از سوی مادر زن و پدر زن از جمله مواد مورد نیاز برای پخت برنج بخارایی را نیز فراهم کند که یکی از غذاهای مخصوص تاجیکستان می‌باشد.
در اتیوپی اما بعد از توافقات نهایی، داماد یک گاو شیرده به خانه عروس می‌فرستد و مادرزن با شیر گاو برایشان دوغ درست می‌کند که نشانه‌ای از رضایت او برای ازدواج است. داماد نیز باید مبلغی را به بستگان عروس بعنوان شیرینی هدیه دهد!
انتهای پیام/ 852
با سلام
اداب و رسوم گذشتگان زیبا و برخی بسیار چشم نواز نیز هست
اما در عصر ما برخی از اداب دلنشین بدون اینکه ما با خبر شویم اهسته اهسته از بین ما می رود
چرایی ان را کارشناسان فرهنگی و خانواده علمی می توانند پاسخی در خور داشته باشند
امروزه پیشنهاد ازدواج با گذشته تفاوتی نموده است که بیان ان اطاله وقت است
فقط داماد نیست که برای عروسی پیشقدم است
اما شاید معضلات اقتصادی بر تمامی ابعاد جامعه سایه انداخته باشد لیکن در کشور ما خانواده عروس نیازی نیست که به مدت سه ماه که ((( طولانی نیز هست))) از خانواده داماد پذیرایی نماید
یا در ایران بخصوص سالهای اخیر مدیریت بیشتر بر عهده عروسان است تا دامادها.
یا برعکس تاجیکستان دامادهای ما عروسان را با طلا و جواهرات هرچند هم گرانبها هم نباشند شاد می نمایند
و داماد نیازی ندارد که پنبه و الیاف برای تختخواب تهیه نماید زیرا اینها بر عهده خانواده عروس است
لیکن غذا و ولیمه عروسی نسبت بر وسع و قدرت مالی داماد بر عهده خانواده داماد است
یا دامادهای ما فقط در عید قربان گوسفندی را هدیه برای عروس می برند
از گوشت ان ممکن است مادر عروس تعارفی خانه داماد بفرستد یا نه چون که خانواده عروس سال بعد در عید
قربان برای داماد گوسفند قربانی می فرستند البته در همه جای وطن عزیز ما شاید با تفاوتی این اداب و
رسوم زیبا و جالب اجرا می گردد